stortemelk

Met een stevig windje van Terschelling naar Vlieland gezeild. Voor vertrek maakte ik me het meest "druk"over de golfhoogte in het Stortemelk, maar na wat kruisen in een rabbelige Meep was de Stortemelk een eitje. Het ging allemaal zo voorspoedig dat we om half twee al voor de haven lagen. De havenmeester vroeg ons even geduld te hebben, er werd hard gewerkt om ons binnen te halen. Pas 2 uur later mochten we binnen, 2 andere collega's waren slimmer geweest, die waren voor anker gegaan, maar ja ik dacht het is maar voor even, en je zult altijd zien dat als je het anker laat vallen, je 5 minuten later de haven in mag. Maar goed er werken 2 schatten van havenmeesters en dan kan je wel wat hebben.
De rest van de middag gezellig koffie gedronken bij de buren, waar zelfs de oude eigenaar van de Wilhelmina zijn opwachting maakte, leuk om hem weer eens te zien en samen met de andere collega's een hele middag te kletsen over schepen; zeilschepen, containerschepen, maar ook over accu's en hoe je er mee omgaat en nog veel meer.
Op de valreep Rinze de nieuwe maat nog even geholpen om met een "derde handje" een vastzittend touwtje los te krijgen uit de fokkeschoot.