aanpassen

Het heeft meer voeten in de aarde dan je zo op het eerste gezicht denkt, het elektrisch maken van de zwaardlieren.
Er moet natuurlijk ook stroom komen naar het achterdek, dat betekend dat er zware gekeurde kabels vanaf de generator (380 V) door een waterdicht schot naar achteren gemaakt moet worden, die gaten moeten weer water en branddicht afgewerkt worden. Elke lier krijgt een stroomdraad, maar ook de 2 bedieningsknoppen bij het stuurwiel krijgen hun eigen draad.
De lieren kunnen alleen gebruikt worden als de generator loopt, als je dat via je accu’s doet , dan doen halverwege Terschelling je W C’s het niet meer omdat de accu’s leeg zijn. Dus moet er ook een startknop naar het achterdek voor de generator.
Dan is er nog het probleem, dat ik officieel een fluisteraggregaat aan boord heb, maar dat dat ding behoorlijk wat herrie maakt. De experts waren het er over eens, dat de beste oplossing is een nieuwe superdemper op de uitlaat.
Na een week wachten is hij gisteren eindelijk aangekomen en konden de wasmachine en droger van hun plek getild worden en de oude uitlaat uitgepakt worden. Heel voorzichtig heb ik de branddeken en de isolatie opengemaakt, de moed zakte me bijna in de schoenen, dat mag ik als alles klaar is, weer helemaal aanpassen en vastnaaien tot het weer een mooi pakketje is en dat is een lastige en tijdrovende klus.
Het enige voordeel is nu dat tot dat die naaiklus klaar is, ik niet hoef te wassen.

originaliteit

De mist blijft hardnekkig hangen in Friesland. Woensdag heb ik Nieko kunnen overhalen om de loods wat op te ruimen, zodat de zwaarden er ook in kunnen, nu kan ik er eindelijk mee doorwerken. Nog een week dan wil ik ze er weer aan hebben.
Ze gebruiken, zal niet lukken omdat Roel de lieren deze week elektrisch gaat maken, asjes draaien, extra tandwielen en dergelijke.
Barend en Sven, hebben ondertussen een mooie nieuwe gashandel paal gemaakt van roestvrijstaal, de oude vielen gaten in omdat hij rechtstreeks verbonden is met het achteronder. Alle condens sloeg tegen het koude staal aan, waardoor hij van binnen uit roeste, nu zit er een ontluchtingsgaatje in en is het probleem opgelost. Jammer genoeg zie je straks niets van deze ingreep, omdat alles keurig geverfd word.
RVS past niet op zo,n 118 jaar oud schip, het mag van mij wel gebruikt worden, graag zelfs, maar je moet het niet zien.
Net zoals ik vindt dat het een vrachtschip is en geen jacht, daarom is 3 jaar geleden de luikenkap niet vlak gemaakt als zonnedek maar is hij schuin gebleven, een Friesche kap heet dat. De meeste gasten, zien dat soort verschillen niet, maar schepen liefhebbers gelukkig wel.
Het is altijd wikken en wegen hoeveel originaliteit je kunt behouden, tegen het comfort voor bemanning en gasten.
De zwaarden zijn ondertussen klaar en liggen weer buiten onder een afdekzeil, waardoor ik nu in de werkplaats aan het werk kan met het ontroesten en schilderen van de lieren.

opruiming

Heerlijk om met de Wilhelmina weer bij Nieko in Franeker te zijn, de zwaarden liggen op de kant om in de olie te zetten, en het weer zag er goed uit, geen regen voorspeld deze week, dat zou dus geen probleem moeten zijn.
De eerste ochtend was alles nat van de mist, ook geen probleem natuurlijk, s ‘middags komt vast de zon wel door en tot die tijd zijn er genoeg andere klusjes te doen.
Twee dagen later nog steeds geen zon en de zwaarden nog steeds nat van de mist.
Pas vrijdag kon ik er eindelijk mee aan het werk en nu zit de eerste laag primer en olie er op. Maar ondertussen zit er wel een nieuw vetkoord om de schroefas; is het overtollige vet opgeruimd; de oude vloerbedekking in mijn achteronder eruit gegooid; heel veel oude troep, die om wat voor reden dan ook nog steeds werd bewaard, weggegooid.
Nu heb ik alleen geen nette schoenen meer en ga ik volgende week de tijd vinden om nieuwe uit te zoeken, heerlijk zo’n begin van de kluswinter.