tuigweek

Dank zij mijn miep-miepje, met vlaams accent, was ik vanmorgen in nog geen 4 uur van Keulen naar Harlingen gereden. Af en toe een bezorgde Roel aan de telefoon of alles nog wel goed ging.

Achteraf viel al dat rijden (vrijdag ook al naar Antwerpen) reuze mee. Varen met een 135 meter lang containerschip, dat vindt ik nu moeilijk, vooral omdat het zo groot is en het wat onwezenlijk aan voelt, geen wind in je haren en afstanden zijn moeilijk in te schatten, maar ja daar heb je dan ook al die apparatuur voor nodig.

Van simpele gast en kleine schipper afgelopen weekend, werd ik bij terugkomst op de Wilhelmina, gelijk weer omgetoverd tot kapitein van een grote 2 master.

Hoe dat kan? Nou, dat zit zo; de tuigweek is weer begonnen, dat betekend dat wij deze week 2 leerlingen van de zeevaart school aan boord hebben om klusjes te doen en even te proeven aan de charterwereld. Vanmorgen keken 2 paar ogen mij verwachtingsvol aan terwijl ik aan boord stapte. Michael en Bianca van 15 en 14 waren al om 9 uur present.

Ted had ze al een rondleiding gegeven en was druk bezig ze te voorzien van verlengsnoer en flexmachine om de railing te gaan schuren. Keurig werd ik met u aangesproken en ook Kim deed haar best om iedereen welkom te laten voelen. En zo had ik ineens 4 man personeel aan het werk, en stond ik in mijn zondagse kloffie schipper te spelen.

Toen ik later op de dag ook nog een goedkeurende opmerking kreeg van de garagemonteur omdat ik als vrouw zonder aarzelen de auto op de hefbrug reed, kon niet alleen mijn weekend, maar ook mijn dag niet meer stuk.

de Rijn

En daar zit ik nu, nu niet eens op het Wad of IJsselmeer, zelfs niet op de Friese meren, maar op de Rijn. En niet met mijn eigen vertrouwde Wilhelmina, maar met een groot containerschip van 135 meter lang en 17 meter breed, daar past de Wilhelmina bijna 5 keer in. Mocht nu eindelijk een keertje met Roel mee. Nou ik ben onder de indruk, een mega schipperswoning, helemaal modern en strak ingericht, net als het officieren onderkomen, maar vooral de stuurhut natuurlijk, eigenlijk is de brug een betere benaming. Overal computerschermen, alle mogelijke navigatie apparatuur, beladings censoren en zelf een afwasmachine voor de koffiekopjes.
Alles gaat volautomatisch en het is lekker warm, alleen de matroos komt af en toe buiten.
Gezien de temperaturen van de afgelopen tijd is dit bijna utopisch. Zal blij zijn als het voorjaar eindelijk weer begint, het liefst vanaf maandag, zodat we nog lekker buiten kunnen schilderen en een week later in t-shirt buiten aan het roer staan.
De enige andere keer dat ik op de Rijn ben geweest, was met de Bruinvis een hele mooie tjalk uit Harlingen, die zelfs onder monumentenzorg valt. Cees Dekker wil het liefst oude tijden doen herleven en besloot al zeilend de Rijn op te varen, bij de bruggen werd de mast met zeil en al een stuk achterover gezet en had ik via de verhaalkoppen alles met 1 hand onder controle. Na de bruggen werd alles weer netjes overeind gezet. Kreeg alleen de kriebels van de discussie over hoever de mast moest zakken, er waren verschillende rekenmethoden en met een geodriehoek werd de berekening bij de mastvoet gecontroleerd. Maar alles ging geweldig en het hele proces ging iedere keer weer beter. Het was een fantastische ervaring en totaal anders dan nu, op dit prachtige grote schip.
Zondag ga ik weer naar huis, dan word mijn auto van het achterdek gehesen, hij staat nu naast de auto van Roel en de supersportwagen van Remco. Maar eerst ga ik zo lekker koken voor de bemanning, nog geen idee wat, moet eerst 4 diepvriezen en 3 koelkasten opentrekken om te kijken wat er zoal mogelijk is, want er word wel ouderwets tussen de middag warm gegeten.

mastkeur

De masten en het tuig zijn weer goedgekeurd, er hoefde maar 1 blok vervangen te worden en dat was al gedaan door Ted, voordat de surveijer klaar was met zijn rapport.
Vandaag was vooral een dag met veel verhalen. We waren met 3 schepen die om de buurt voor de wal moesten liggen, zodat de kraan met het bakje waarin de keurmeester zat boven in de mast kon kijken.
Ondertussen was er nog een lasser en een elektricien bezig, zodat we voortdurend moesten verkassen, uiteindelijk was alles klaar, de mastverlichting werk weer en het laswerk is weer klaar. Eindelijk terug naar ons plekje in de Zuiderhaven.
Samen met een groot binnenvaartschip zijn we door de sluis geschut, erg imposant om zo, n grote boeg achter je te hebben. Jammer genoeg was de laatste brug al gesloten en liggen we bij het reddings gebouw van de KNRM buiten. Morgenochtend gaan we weer naar binnen zodat het gewone werk weer verder kan. Er is nog genoeg te doen, nog maar anderhalve week dan komen de eerste gasten, Maar eerst natuurlijk nog de vlootdag, die is al volgende week zaterdag.

zondag

Zondagrust in de scheepvaart houdt in dat je geen lawaai maakt, werken mag wel maar lawaai is uit den boze. Om omwonenden en buurschippers tevreden te houden, word er niet alleen op zondag, maar ook na 5 uur doordeweeks niet meer geflext, gebikt en al het andere dat lawaai maakt. Vandaag was het dus heerlijk rustig in de haven. Zelfs de honden van de achterburen waren stil, waarschijnlijk waren ze niet thuis, maar toch heerlijk. schilderen mag wel, dus dat heb ik volop gedaan, eerst het gastenluik, want die moet er vanavond weer op zodra hij droog genoeg is. Helaas kon niet alles groen geverft worden omdat de verf opraakte en dat is gelijk het nadeel van een zondag, je kunt geen nieuwe bij halen. Gelukkig was er wel genoeg zwart, alleen begon het te waaien, zodat ik voortdurend het dek moest poetsen omdat de verf van mijn kwast waaide. Toen Kim dan ook om 5 uur langskwam, was ik maar wat blij te kunnen stoppen. Zo de zondag zit er op, lang leve de maandag.

mercurius

Eigenlijk wilde ik uitslapen vanmorgen, maar om half 8 scheen het zonnetje al zo mooi dat ik dat maar even uitstel. Zo dadelijk nog even een stukje ontroesten in de kuip, en dan kan er geschildert worden. Ted is buitenom aan bakboord helemaal klaar gekomen met verven, waardoor Maaike en Janneke hun werk in de kuip niet af konden maken, dat stoof te veel over de verse verf. Maar ze hebben wel heel veel houtwerk en de banken geschuurd, zodat dat vandaag ook allemaal in de lak kan. Het streven is nu om dit weekend alles wat de afgelopen dagen is voorbereid, in de verf te zetten, maandag gaat het regenen en varen we naar een kraan om de masten te laten keuren.
Gisteravond de week afgesloten in de kroeg, met de meiden en Ingrid van ons boekingskantoor.
Leuke avond, met alweer een aardige oudeigenaar van de Mercurius, wat is dat toch met dat schip, Herman Brandsma heeft het destijds opgebouwd, dat geeft toch wel een speciale band met hem, en ook ik ben jaren eigenaar van dat schip geweest en zelfs Roel is kort eigenaar geweest van de Mercurius. We zullen het er maar op houden dat de charterwereld maar een klein wereldje is.

in het water

We liggen weer in het water, bijna jammer want nu kun je de prachtige onderwaterverf niet meer zien. Het in het water glijden van zo'n helling is altijd weer een apart gevoel, eerst lekker snel, en dan remt de werfbaas vlak voor het water af, zodat je er zachtjes in glijd en dan liggen we los en moeten op eigen kracht het krappe hoekje om. Aangekomen bij de sluis mochten we de kleine sluis in, waar we met 6.20 meter breedte net inpassen. We mochten ook door de grote sluis, maar dan moesten we een half uur wachten, dus toch maar met de verse verf door de kleine, waar we dus zonder krasje doorheen kwamen. Nu liggen we gezellig in de zuiderhaven met een geleend vlotje langszij. De meiden zijn druk bezig in de kuip met ontroesten van de spanners en dies meer zij. Het werk schiet goed op en dat voelt goed, toch een heel groot verschil of je met z'n tweeën werkt of met een troep giebelende meiden, het werk gaat natuurlijk sneller, maar vooral de sfeer is erg leuk, zelfs als ze minder leuke klusjes doen.

werf foto's

kamelen

Zaterdag aangekomen in Harlingen, heerlijk het voelt toch als thuiskomen. Vanmorgen was het dan zover, we lagen al aan de kade naast de werf, en op 8 grote dwarsliggers is het schip langzaam het water uitgetrokken en nu staan we een meter boven de grond.
Een uurtje later was het schip al helemaal ontdaan van de dikke pokkenlaag. Nu is het wachten tot tie droog is en de eerste van de 3 lagen erop gesmeerd kan worden. Ted is ondertussen begonnen met pokken en mazelen boven de waterlijn en morgen komen er 3 stoere vrouwen helpen om de Wilhelmina weer helemaal in topconditie te krijgen voor het nieuwe seizoen.
O'ja die kamelen uit de titel; daar kijk ik dus op uit omdat de werfbaas ze als huisdieren heeft, samen met 4 grote honden en een paar lama's.

Zoutkamp

Het was weer druk, druk, druk, gisteren alle laatste voorbereidingen gedaan om vandaag weg te varen uit Groningen. De havendienst gebeld en vaarwegbeheer Fryslan, omdat je voor april, 24 uur van te voren brugwachters moet bestellen om door Friesland te kunnen varen. Ook nog snel mijn vaarvergunning aangevraagd, daar ik precies 20 centimeter te breed ben voor de Dokkummer Ee en zonder dat papiertje er niet door mag.
De laatste boodschappen aan boord gebracht, en de weer goedgekeurde brandblussers. Zelfs nieuwe t-hirts met het nieuw ontworpen logo besteld.
Eindelijk vanmorgen om 10 uur de trossen los, een nieuw jaar een nieuw begin. De "Alida" kwam gezellig achter ons aan, en gezamenlijk voeren we de hele stad door. Buiten de stad bleken we het zelfde doel te hebben en hebben de hele dag samen op gevaren. Maar 6 uur buiten aan het roer staan is toch wel erg koud, zelfs in overlevingspak. Al met al was ik blij dat we van te voren al besloten hadden te stoppen in Zoutkamp, We hebben wel een uur nodig gehad om weer een beetje warm te worden. Toch maar even met Boomer het dorp in om te kijken of er nog iets verandert is het afgelopen jaar, en wie weet kom je nog oude bekenden tegen, ook altijd leuk.
en ja hoor, nog geen 100 meter gelopen en er stop al een auto midden op de weg, maar wat schets mijn verbazing, geen oude bekende, geen zoutkamper, maar Roel en hond Gismo staan voor mijn neus. Hij deed een rondje boodschappen in Fryland en besloot om even bij mij te kijken en natuurlijk een hapje mee te eten. Mijn humeur die nogal onder de kou te lijden had gehad, was dan ook plotsklaps veel beter. Morgen gaan we weer vrolijk verder.

Kim's stulpje

Druk weekend tot nu toe, hij staat vol met sociale "verplichtingen" dus aan echt werk kom ik bijna niet toe.
Maar het allerbelangrijkste dit weekend, is toch wel dat Kim is verhuist. Een half jaar lang gaat ze in de kamer van vriendin Marjon in Leeuwarden wonen. eindelijk een plekje voor haar zelf. Marjon was gisteren nog druk bezig dozen te sjouwen, toen wij al binnen kwamen met de nieuwe bedbank, zodat die zo snel mogelijk in elkaar gezet kon worden. Gebruiksaanwijzing bij de hand, en puzzelen maar. Om 2 uur waren we al klaar en zijn met z'n drieën in de stad gaan lunchen. Waarna Kim naar haar nieuwe stulpje vertrok, en ik met vriendin Jaqeline nog even wat gingen shoppen in Leeuwarden.
Weer een afsluiting dus, 8 jaar geleden, ging ze ook al uit huis, maar dat ging zo snel en onverwacht, dat er van afscheid geen sprake was, nu zijn we er fijn met z'n tweeën naar toegegroeid, een hele verbetering.
Nu dadelijk ga ik nog even snel de buitenbanken die in het dagverblijf staan /liggen opschuren en voorzien van een tweede laag lak en dan verse koffie zetten voor zus Korrie die om 12 uur komt. En om 4 uur thee voor Roel, die met de foto's van de skivakantie langkomt, en ook gezellig blijft eten. Vermoeiend hoor al die activiteiten, gisteravond al om half 12 in bed, maar het is o'zo'n leuk weekend, en het weekend is nog niet eens voorbij.

kleine heerlijkheid

Vanavond, heerlijk uit eten geweest met Kim. In de loop van volgende week vertrekken we weer richting Harlingen, en er stond nog een uitnodiging van de chefkok van "de kleine heerlijkheid"op het programma.
Na wat bijgepraat te hebben in de keuken, kwam Kim op het idee om niet te kiezen van de kaart, maar om Rex zelf het menu te laten samenstellen. Nou daar hebben we geen spijt van gehad. Het voor en na gerecht bestond uit een groot bord met heel veel verschillende lekkere dingen, en ook het hoofdgerecht was om van te smullen, eendenborst op een bedje van selderijpuree. Trouwens alles werd voor ons neergezet en uitgelegd, wat het allemaal was. Aan het einde van het verhaal was ik het meeste weer vergeten en kon ik alleen nog maar genieten.
Vanavond voelt als een afsluiting van Groningen, blij en verdrietig, na een bewogen 2008.
Het nieuwe seizoen gaat beginnen, nog een paar kleine klusjes in Groningen en dan kunnen we gaan, ik zie er naar uit.

vakantiegevoel

Het schip is er weer helemaal klaar voor. voor 26 slapers alles opgeruimd en bedden weer in elkaar gezet. Zelfs Ted uit logeren gestuurd omdat we alle hutten nodig hebben de komende 2 dagen. Kim slaapt nog steeds in het matenverblijf, dus die kon gewoon blijven.
De machinekamer is weer als tijdelijke opslag gebruikt en alle boodschappen staan netjes opgeruimd in de keuken.
Verder ben ik vooral aan het nagenieten van de vakantie, de napret is in dit mobiele tijdperk toch wel erg groot, ben voortdurend mijn mail en sms aan het controleren voor berichtjes van mijn mede skiërs, ben gelukkig het vakantie gevoel nog niet kwijt.
Erger nog, heb gisteren met Frans herinneringen opgehaald over mijn Afrika vakantie, 4 jaar geleden. Hij was net thuis van een maand oost Afrika en had foto en verhalen meegenomen.
Ik merk nu dubbel hoe belangrijk het is om een leuke vakantie te hebben. Zal nu nog beter mijn best doen voor mijn gasten.
Voor mij is dat varen toch een beetje gewoon geworden en ik ben vastbesloten er een heel bijzonder jaar van te maken, voor mij en mijn gasten.