Rob de Brueijs

Ik geloof dat iedereen het eigenlijk wel weet, en ik heb het de afgelopen week zelfs af en toe hardop gezegd, maar het hier zwart op wit schrijven is ongelofelijk moeilijk.

Mijn lief, mijn mentor, de man die mij de liefde voor zeilen en oude schepen heeft bijgebracht, is afgelopen donderdag overleden.

Wat er in mij omgaat kan ik niet beschrijven en een poging om dat hier te doen laat ik dan ook maar achterwege. Afgelopen dagen heb ik geprobeerd wat schippers rituelen uit te voeren en ben daar bij maar op mijn gevoel afgegaan, zoals een zwarte rouwwimpel in de mast en gisteren tijdens de crematie de vlag halfstok (mast). Fijn om te zien dat ook mijn buren in de haven het zelfde deden. Gisteren was de crematie, toch een mooi moment, er werd zelfs af en toe een klein beetje gelachen, vooral om de typische manier van varen die Rob tentoonstelde op de DVD voor aanvang van de dienst. Er waren veel vrienden en collega's, en hun aanwezigheid was hartverwarmend.
Vandaag is een nieuwe dag en zelfs de zon is doorgebroken, vandaag wil ik nog even helemaal niets en alleen alles verwerken, vandaag hoef ik alleen maar te bedenken wat ik nu moet met de vlag die half stok hangt.

voorbereiding

Langzaam komt de voorbereiding van de brandarisrace op gang, uitzoeken hoeveel mensen er precies meegaan, boodschappenlijst maken met alles er op en aan en kijken of reisleidster Kim het daar mee eens is, zij zal toch het meeste werk hebben met koken en dergelijke. Maar ook hoeveel drank moet er eigenlijk mee, drinken ze bier of wijn?
En het belangrijkste is natuurlijk, wat doet het weer ! De één zegt Bft 4 tot 5, de ander 6 en er is zelfs een gerucht in de haven dat het meer wordt. Maar 5 dagen vooruit voorspellen is niet erg nauwkeurig, dus we wachten gewoon af. Daarbij ben ik in de loop der jaren toch wel wat fatalistisch geworden, met andere woorden "het komt zoals het komt"

boeken

Voorlopig wordt er even niet gevaren, over 10 dagen gaan we weer los voor de brandarisrace, en tot die tijd ben ik druk bezig met vooral verhuizen, het huis in Makkum is nu bijna leeg en de opslagruimte in Harlingen is netjes ingericht en bijna vol. En nu maar hopen dat ik ook echt alles kan terugvinden. Ik heb er zelfs een boekenkast ingericht, zodat eindelijk het overschot aan boeken opgeruimd is, mijn achteronder is toch echt te klein voor mijn leukste hobby. Zeilen is natuurlijk nummer 1, maar vlak daarna zit lezen, het liefst dikke boeken, maar die nemen wel veel plaats in. Gelukkig had ik hulp van Aad en Kim, want het was een heel gesjouw, en niet alleen boeken.
De storm van afgelopen weekend goed overleeft, gelukkig maar 1 fender ertussen uit geknepen, maar verven moet toch weer gebeuren, dus daar zit ik niet zo mee.