Boomer zoekt langzaam weer contact met onze gasten, niet alleen met de meisjes, maar ook met de leraren. Af en toe deel ik hondenkoekjes aan ze uit en Boomer kan de verleiding niet weerstaan om ze aan te nemen.
Wat ook helpt is dat deze groep nooit uit zichzelf op het achterdek komt, waardoor het daar lekker rustig is.
Elke groep is weer anders, soms zie je de hele dag niemand op het achterdek en soms is het achterdek te klein voor al die mensen. Of alleen de stiekeme rokers, of alleen de leiding, die koffie meebrengt of komt halen bij Ted en mij.
In mijn welkomspraatje vertel ik altijd dat s'nachts het achterdek privé is. Een tijdje heb ik gedacht dat het daaraan lag dat sommige groepen niet naar achteren kwamen. Maar dit voorjaar heb ik een tijdje de proef op de som genomen en een aantal groepen niets gezegt over deze regel. Er bleek geen verschil te zijn in het wel of niet komen. Volgens mij zit het vooral in de hechtheid van de groep, des te hechter de groep, des te meer zijn ze bij elkaar en des te minder komen ze naar achteren.
Dat betekent dan wel dat ik s'avonds wat extra mijn best moet doen om contact te maken en te vertellen wat de planning is of om te vragen of alles naar wens is enzo. Bij een groep die veel achter is gaat dat altijd vanzelf, daarbij vind ik dat eigenlijk wel zo gezellig.
woensdag 26 augustus 2009
donderdag 20 augustus 2009
waarschuwing
Langzaam gaat het wat beter met Boomer, alleen vind ze het niet fijn dat de bezaanschoot word aangehaald door meerdere mensen. Ze zit dan een beetje "klem"onder de bank en begint te grommen en te blaffen. Na 1 overstagje heb ik haar maar naar binnen gestuurd, zodat er normaal gewerkt kan worden. Één van de begeleiders heeft gisteren een doos hondenkoekjes gekocht om Boomer wat meer vertrouwen in vreemden te geven en dat lukt al aardig.
Vandaag zijn we met zuidenwind uit Terschelling gezeild, het water was al een uurtje aan het afgaan waardoor we niet tegen de stroom op kwamen. langzamerhand toch maar alle zeiltjes erbij getrokken, waardoor we in ieder geval wat vooruit kwamen.
We waren om half 10 vertrokken en om 12 uur eindelijk in de Meep beland ( 3 boeien in 2,5 uur !)
Toen de kustwacht dan ook kwam met extra mededeling dat het noodweer sneller in aantocht was, zijn we maar gaan motorzeilen. Daardoor waren we in 2 slagen bij de blauwe slenk en was het veilige Harlingen in zicht.
Om 3 uur lagen we op onze plek, maar het onweer en de windstoten bleven nog steeds uit, dat kwam pas om 18.00 uur, maar ja, je kunt moeilijk waarschuwingen van de kustwacht negeren, kom je dan wel in windkracht 11 terecht, dan sla je jezelf voor je hoofd, dat is echt niet leuk. Uit ervaring weet ik dat de Wilhelmina dat goed kan hebben, maar leuk is anders.
Wel bleef er daardoor genoeg tijd over om samen met Roel alle spanners op de juiste spanning te zetten, klink eenvoudig, en dat is het ook, maar al met al een klus die 2 uur duurde.
Maandag gaan we kijken of alles nu nog beter gaat lopen / zeilen, maar eerst ga ik genieten van een vrij weekend.
Vandaag zijn we met zuidenwind uit Terschelling gezeild, het water was al een uurtje aan het afgaan waardoor we niet tegen de stroom op kwamen. langzamerhand toch maar alle zeiltjes erbij getrokken, waardoor we in ieder geval wat vooruit kwamen.
We waren om half 10 vertrokken en om 12 uur eindelijk in de Meep beland ( 3 boeien in 2,5 uur !)
Toen de kustwacht dan ook kwam met extra mededeling dat het noodweer sneller in aantocht was, zijn we maar gaan motorzeilen. Daardoor waren we in 2 slagen bij de blauwe slenk en was het veilige Harlingen in zicht.
Om 3 uur lagen we op onze plek, maar het onweer en de windstoten bleven nog steeds uit, dat kwam pas om 18.00 uur, maar ja, je kunt moeilijk waarschuwingen van de kustwacht negeren, kom je dan wel in windkracht 11 terecht, dan sla je jezelf voor je hoofd, dat is echt niet leuk. Uit ervaring weet ik dat de Wilhelmina dat goed kan hebben, maar leuk is anders.
Wel bleef er daardoor genoeg tijd over om samen met Roel alle spanners op de juiste spanning te zetten, klink eenvoudig, en dat is het ook, maar al met al een klus die 2 uur duurde.
Maandag gaan we kijken of alles nu nog beter gaat lopen / zeilen, maar eerst ga ik genieten van een vrij weekend.
dinsdag 18 augustus 2009
Boomer
Tjonge, de week is omgevlogen, het spreekwoord zegt dan ook, 'when your having fun ....'.
En op 1 incident na was het ook een mooie week, prachtig zeilweer en ook Roel kwam halverwege de week weer terug van een reisje op de Rijn.
Woensdagavond zijn we met de padvinders naar Breezanddijk gezeild, dat is halverwege de afsluitdijk, daar is een landje van rijkswaterstaat met opslag van allerlei stenen en andere rommel. Een ideaal plekje voor een BBQ en om vuurtje stoken. Iedere groep bouwt daar zijn eigen vuurplaats en ook ligt er genoeg materiaal om zitbankjes te maken.
Een groot hek zorgt ervoor dat je niet van het terrein af kunt, dus ook Boomer had het reuze naar de zin, heerlijk struinen in de bosjes en zonder toezicht rondscharrellen.
Donderdagochtend brachten Boomer en ik Roel naar het hek, waarop hij vertrok en ik terugliep naar de Wilhelmina om te vertrekken. Binnen 3 minuten waren we al los en konden gelijk de zeilen omhoog.
Na een uurtje kwamen de meisjes op het achterdek om te vragen waar Boomer was, die lag niet op haar gebruikelijke plek en ook niet op minder gebruikelijke plekken. Na het hele schip te hebben afgezocht, zijn we snel aan de wind teruggezeild.
Uiteindelijk was Roel degene die hem vond, in een schuurtje, vastgebonden met een touw, pootjes met ducktape vastgebonden, nat en in zijn eigen vuil.
Werklui hebben hem gevangen, waarbij hij in het water is gesprongen van angst en iemand in zijn hand heeft gebeten. Waarom ze hem wilden vangen is mij een raadsel, waarom niet gewoon de politie of dierenambulance gebeld. waarom deze stoerdoennerij??
Boomer is terug maar wel met een levensgroot trauma voor vreemde mensen. Hij blaft en gromt nu tegen elke vreemde die in zijn buurt komt.
Dat zal nog wel een tijdje duren en heel veel liefde en geduld kosten om hem daar over heen te helpen.
En op 1 incident na was het ook een mooie week, prachtig zeilweer en ook Roel kwam halverwege de week weer terug van een reisje op de Rijn.
Woensdagavond zijn we met de padvinders naar Breezanddijk gezeild, dat is halverwege de afsluitdijk, daar is een landje van rijkswaterstaat met opslag van allerlei stenen en andere rommel. Een ideaal plekje voor een BBQ en om vuurtje stoken. Iedere groep bouwt daar zijn eigen vuurplaats en ook ligt er genoeg materiaal om zitbankjes te maken.
Een groot hek zorgt ervoor dat je niet van het terrein af kunt, dus ook Boomer had het reuze naar de zin, heerlijk struinen in de bosjes en zonder toezicht rondscharrellen.
Donderdagochtend brachten Boomer en ik Roel naar het hek, waarop hij vertrok en ik terugliep naar de Wilhelmina om te vertrekken. Binnen 3 minuten waren we al los en konden gelijk de zeilen omhoog.
Na een uurtje kwamen de meisjes op het achterdek om te vragen waar Boomer was, die lag niet op haar gebruikelijke plek en ook niet op minder gebruikelijke plekken. Na het hele schip te hebben afgezocht, zijn we snel aan de wind teruggezeild.
Uiteindelijk was Roel degene die hem vond, in een schuurtje, vastgebonden met een touw, pootjes met ducktape vastgebonden, nat en in zijn eigen vuil.
Werklui hebben hem gevangen, waarbij hij in het water is gesprongen van angst en iemand in zijn hand heeft gebeten. Waarom ze hem wilden vangen is mij een raadsel, waarom niet gewoon de politie of dierenambulance gebeld. waarom deze stoerdoennerij??
Boomer is terug maar wel met een levensgroot trauma voor vreemde mensen. Hij blaft en gromt nu tegen elke vreemde die in zijn buurt komt.
Dat zal nog wel een tijdje duren en heel veel liefde en geduld kosten om hem daar over heen te helpen.
maandag 10 augustus 2009
weemoed
Het einde van de Horizontoer is altijd weer moeilijk, afscheid nemen van heel veel lieve mensen en een heel speciaal sfeertje.
Alle eilanden gedaan, op 2 bleven we 2 dagen en 1 nacht gingen we voor anker. Als je 9 dagen met 150 man op stap bent, dan kan het niet anders of je krijgt een band met ze. De laatste avond op Texel nog een prachtige vuurshow gezien ter afsluiting. Jammer de show is over, maar tegelijk is het motto 'the show must go on' .
Dat betekende voor Ted en mij dat het schip weer schoon moest en de watertanks weer helemaal gevuld moesten worden ( zonder dat de meter net zo hard weer achteruit loopt! ).
Om 9 uur stond de nieuw groep op de kade, 7 begeleiders 21 padvinders vanaf 8 jaar. Gelukkig een leuke rustige groep, die ook het plannen van de reis aan mij overlaat omdat ze nog nooit zo'n reis gemaakt hebben.
Vandaag dus naar Vlieland, met toch wat weemoed naar de Toer melden we ons aan bij de Brandaris. En na 3 kwartier wachten op vertrekkende collega's kunnen we de haven binnen en net voor de regen begint liggen we vast.
De nieuwe groep gaat met de regenjassen aan naar het strand en ik duik de roef in om mijn stukje te schrijven, met op de achtergrond de gekregen cd van Cristiaan Hof, dan is de Toer er toch nog een beetje.
Alle eilanden gedaan, op 2 bleven we 2 dagen en 1 nacht gingen we voor anker. Als je 9 dagen met 150 man op stap bent, dan kan het niet anders of je krijgt een band met ze. De laatste avond op Texel nog een prachtige vuurshow gezien ter afsluiting. Jammer de show is over, maar tegelijk is het motto 'the show must go on' .
Dat betekende voor Ted en mij dat het schip weer schoon moest en de watertanks weer helemaal gevuld moesten worden ( zonder dat de meter net zo hard weer achteruit loopt! ).
Om 9 uur stond de nieuw groep op de kade, 7 begeleiders 21 padvinders vanaf 8 jaar. Gelukkig een leuke rustige groep, die ook het plannen van de reis aan mij overlaat omdat ze nog nooit zo'n reis gemaakt hebben.
Vandaag dus naar Vlieland, met toch wat weemoed naar de Toer melden we ons aan bij de Brandaris. En na 3 kwartier wachten op vertrekkende collega's kunnen we de haven binnen en net voor de regen begint liggen we vast.
De nieuwe groep gaat met de regenjassen aan naar het strand en ik duik de roef in om mijn stukje te schrijven, met op de achtergrond de gekregen cd van Cristiaan Hof, dan is de Toer er toch nog een beetje.
woensdag 5 augustus 2009
mooi!!!
De week vliegt om, Ameland was als vanouds, Schier is ook alweer voorbij, vreemd voor mij om daar te zijn met de Toer. We mochten afmeren aan de veerboot kade met toestemming van Rijkswaterstaat, alleen de kustwacht was daar niet van op de hoogte en dus andere gebruikers ook niet, gelukkig wilden we dinsdag toch al weer vroeg weg en kon het vrachtschip dat daar ook gepland was gewoon afmeren om 9 uur.
Pas later realiseerde ik mij dat ik op de zelfde plek lag waar ik voor het eerst bij Rob aan boord stapte 21 jaar geleden alweer.
Nog steeds de oude(re) vertrouwde gezichten op het eiland, maar nu dus overgoten met een heleboel Horizonners die ik ook al weer jaren ken, vreemde mix van mensen en gevoelens.
Dinsdag ging het weer richting Terschelling, maar daar zitten wel de nodige ondieptes tussen. De " Frans Horjus" bleef eenzaam op de tweede ondiepte achter, terwijl de rest van de vloot er wel overheen kwam. Besloten werd een getijdenstop in te lassen aan de westkant van Ameland, keurig in het gelid schoven de 5 schepen de plaat op. Het was een prachtige zandplaat en een onwaarschijnlijk mooie dag, 28 graden, geen wind, echt tropisch. binnen 5 minuten stonden, lagen en doken er 130 mensen in het water.
Er werd watervolleybal gespeeld en een heuse DJ praatte de hele boel bij elkaar met aquajogging en majorettes met pompoenen van zeewier deden hun best om iedereen aan te moedigen. Er werd druk geflaneerd langs alle schepen een rockbandje trad op aan dek van de poolster. En ter afsluiting was er op de Wilhelmina een viool, gitaar en contrabas concert.
Normaal ben ik een groot voorstander van stilte op het Wad, maar op de een of andere manier paste het gewoon die dag, het voelde waanzinnig goed aan met al die vrolijke opgetogen mensen.
Na het eten kwamen de schepen 1 voor 1 weer los en met een mooie al laaghangende zon, voeren we langs de zeehonden van de blauwe balg, met zacht pruttelende motor en 130 stille mensen die tot tranen toe geroerd waren om zoveel moois.
Pas later realiseerde ik mij dat ik op de zelfde plek lag waar ik voor het eerst bij Rob aan boord stapte 21 jaar geleden alweer.
Nog steeds de oude(re) vertrouwde gezichten op het eiland, maar nu dus overgoten met een heleboel Horizonners die ik ook al weer jaren ken, vreemde mix van mensen en gevoelens.
Dinsdag ging het weer richting Terschelling, maar daar zitten wel de nodige ondieptes tussen. De " Frans Horjus" bleef eenzaam op de tweede ondiepte achter, terwijl de rest van de vloot er wel overheen kwam. Besloten werd een getijdenstop in te lassen aan de westkant van Ameland, keurig in het gelid schoven de 5 schepen de plaat op. Het was een prachtige zandplaat en een onwaarschijnlijk mooie dag, 28 graden, geen wind, echt tropisch. binnen 5 minuten stonden, lagen en doken er 130 mensen in het water.
Er werd watervolleybal gespeeld en een heuse DJ praatte de hele boel bij elkaar met aquajogging en majorettes met pompoenen van zeewier deden hun best om iedereen aan te moedigen. Er werd druk geflaneerd langs alle schepen een rockbandje trad op aan dek van de poolster. En ter afsluiting was er op de Wilhelmina een viool, gitaar en contrabas concert.
Normaal ben ik een groot voorstander van stilte op het Wad, maar op de een of andere manier paste het gewoon die dag, het voelde waanzinnig goed aan met al die vrolijke opgetogen mensen.
Na het eten kwamen de schepen 1 voor 1 weer los en met een mooie al laaghangende zon, voeren we langs de zeehonden van de blauwe balg, met zacht pruttelende motor en 130 stille mensen die tot tranen toe geroerd waren om zoveel moois.
zondag 2 augustus 2009
de toer
Vrijdag was het weer zo ver, de Horizontoer kwam weer aan boord. Meestal is het een mix van gasten en artiesten die over al de schepen worden verdeelt, maar de Wilhemina heeft deze keer alleen maar artiesten aan boord. Dus werd er gesleept met versterkertjes, gepimte kinderwagen en een heuse contrabas.
Om half 9 s'avonds werden alle schippers voorgesteld aan de 150 koppige toer deelnemers, die zich hadden verzamelt bij de start BBQ, Leuk om zo te beginnen aan een 9 daagse reis.
De volgorde van de eilanden is dit jaar anders geplant dan voorgaande jaren en dus staat Ameland nu als eerste op de lijst.
Klaas van de Spes had een mooi vaarplan gemaakt, waarin we zaterdag om 13.00 op Ameland moesten zijn. Dat betekende wel dat we om 23.00 al vertrokken uit Harlingen. Donker dus, geen radar, geen bochtaanwijzer en dies meer zij. Alleen een kaart op de laptop, verbonden met de GPS.
Het eerste deel van de tocht zijn er alleen maar verlichte boeien, waarvan het erg moeilijk inschatten is hoever ze weg staan, of liever gezegd; hoe dichtbij ze zijn.
Aan het einde van de Pollendam liep een collega mij voorbij en een visser kwam ons tegemoet, en met de stroom op de kont was daar ineens een grote rode boei, gelukkig raakten wij hem op het zwaard, waardoor er niets stuk ging.
Pfffff, dat was een pak van mijn hart, alleen mijn ego kreeg een deukje.
De rest van de nacht was daarna een makkie, toen de verlichte boeien op hielden en er alleen nog maar onverlichte boeien stonden, werd het eigenlijk alleen maar makkelijker en ook veel leuker, met de GPS en een grote schijnwerper was het leuk om de juiste boeien te vinden.
Om half 4 lagen we voor het wantij van Terschelling en hebben daar nog een uurtje geankerd, wachtend op wat meer water.
En om half 5 hebben we een paar artiesten wakker gemaakt om het kunstje "hoe krijg ik mijn anker eruit" te leren. Het was zowaar zelfs licht en de schijnwerper kon worden opgeruimd. Om half 8 waren we op Ameland en kon ik eindelijk mijn bed in. Alwaar ik om 12 uur werd gewekt door een oefensessie met de contrabas en viool, slaapdronken zat ik in de roef te genieten, van alweer een hele nieuwe toer.
Om half 9 s'avonds werden alle schippers voorgesteld aan de 150 koppige toer deelnemers, die zich hadden verzamelt bij de start BBQ, Leuk om zo te beginnen aan een 9 daagse reis.
De volgorde van de eilanden is dit jaar anders geplant dan voorgaande jaren en dus staat Ameland nu als eerste op de lijst.
Klaas van de Spes had een mooi vaarplan gemaakt, waarin we zaterdag om 13.00 op Ameland moesten zijn. Dat betekende wel dat we om 23.00 al vertrokken uit Harlingen. Donker dus, geen radar, geen bochtaanwijzer en dies meer zij. Alleen een kaart op de laptop, verbonden met de GPS.
Het eerste deel van de tocht zijn er alleen maar verlichte boeien, waarvan het erg moeilijk inschatten is hoever ze weg staan, of liever gezegd; hoe dichtbij ze zijn.
Aan het einde van de Pollendam liep een collega mij voorbij en een visser kwam ons tegemoet, en met de stroom op de kont was daar ineens een grote rode boei, gelukkig raakten wij hem op het zwaard, waardoor er niets stuk ging.
Pfffff, dat was een pak van mijn hart, alleen mijn ego kreeg een deukje.
De rest van de nacht was daarna een makkie, toen de verlichte boeien op hielden en er alleen nog maar onverlichte boeien stonden, werd het eigenlijk alleen maar makkelijker en ook veel leuker, met de GPS en een grote schijnwerper was het leuk om de juiste boeien te vinden.
Om half 4 lagen we voor het wantij van Terschelling en hebben daar nog een uurtje geankerd, wachtend op wat meer water.
En om half 5 hebben we een paar artiesten wakker gemaakt om het kunstje "hoe krijg ik mijn anker eruit" te leren. Het was zowaar zelfs licht en de schijnwerper kon worden opgeruimd. Om half 8 waren we op Ameland en kon ik eindelijk mijn bed in. Alwaar ik om 12 uur werd gewekt door een oefensessie met de contrabas en viool, slaapdronken zat ik in de roef te genieten, van alweer een hele nieuwe toer.
Abonneren op:
Posts (Atom)
