blogblok

dinsdag 8 januari
22.30

Langzamerhand lezen steeds meer mensen mijn schrijfsels, deels omdat ik zelf mensen tip en deels omdat het doorgegeven word door de lezers, vooral Kim en Marjon zijn grote fans.
Toen ik begon een paar weken geleden kon ik dus lekker annoniem schrijven, maar de afgelopen week merk ik dat ik me steeds meer afvraag wat die of die er van zal vinden, daar maak ik het mezelf niet gemakkelijk mee.
De vraag die ik mezelf dan ook stel "wat doe ik daar mee", doen of jullie er niet zijn? of schrijven voor 1 persoon? of zet ik een teddybeer op tafel waar ik een monoloog mee houd?
Hoe doen andere bloggers dat eigenlijk?
Want je wil natuurlijk wel goed voor de dag komen en vermeld liever niet dat je vanmorgen op je gat gevallen bent in een hoop hondenstront, of dat je een reusachtige steenpuist op een ongemakkelijke plek hebt zitten.
Bijkomend probleem is natuurlijk dat het leven niet alleen uit hoogtepunten bestaat.
Je kunt in 1 zin vertellen dat je gelukkig bent, dat behoeft verder geen uitleg, maar gaan dingen minder goed, dan kan je daar heerlijk over uitwijden.
De conclussie is dat ik van deze blog veel gelukkiger ga worden, omdat ik nu iedere keer weer iets positiefs moet vermelden, van die dingetjes waar ik normaal niet bij stil sta, het werkt net als die lachtherapie van 15 jaar geleden door alleen maar vaak na elkaar ha ha ha te zeggen ga je vanzelf lachen.
En over die teddybeer denk ik nog even na.