lutjewad

Het was aardedonker gisteravond, en nog steeds mistig. Na een half uur varen, besloten dat het geen doen was en zijn we terug naar Eemshaven gevaren. Van Eemsradar kreeg ik te horen dat ik met mist en zonder radar niet mocht varen, dat wist ik natuurlijk wel, maar ja, zo kom je nergens.
Vanmorgen miste het nog steeds, maar wel wat minder. Dus ben ik maar gegaan, zonder toestemming. Maar ja, daar zijn ze ook niet gek en ik kreeg halverwege de haven al een reprimande van de toren. Maar ik ben ook niet gek, een reprimande is geen verbod. Dus snel de haven uit en het hoekje om en in 1 lijn naar het Wad. Dat is toch nog een uurtje varen, en we zijn keurig langs de plaat en buiten de geul naar de toegang gevaren.
Daar was het verder een eitje, we konden 2 tot 3 boeien vooruit kijken. Op het eerste wantij was maar weinig water, ook het tweede was krap. Bij het derde en laatste wantij was de verwachting dat we zouden vastlopen, deze was het ondiepst en door de oostenwind was er een verlaging van de waterstand en ook was het water alweer aan het zakken. Vlak voor het ondiepste punt liepen we zachtjes vast. Maar kon het niet laten om te proberen er doorheen te ploegen. Tot onze grote vreugde ploegden we voort, erg langzaam, maar we kwamen vooruit en plotseling waren we vrij. We hadden het gehaald, ongelovig keken kim en ik elkaar aan en pas 5 boeien later durfden we weer adem te halen en te juichen.
En nu liggen we dus heerlijk in Lauwersoog en hebben een lekker visje gegeten en gaan heerlijk genieten van onze favoriete tv serie “Desperate Houswife’s”.