zorgboot

De afgelopen dagen was het aantal mensen aan boord gelijk aan het aantal honden. Zou je dat ook wiskundig kunnen opschrijven?
Mijn moeder, die toch al heel wat jaartjes telt, kwam manmoedig aan boord geklommen met haar hondje. De paniek stond in haar ogen toen ze de steile getijdentrap zag. Ik deed net of ik het niet zag en zei: “kom maar mam, loop maar gewoon achter mij aan” met trillende benen liep ze achter me aan de trap af en klom over de reling. Weet zeker dat als ze in Harlingen had gewoond en niet helemaal in Emmen, ze zich had omdraait en naar huis was gegaan.
In de loop van de dagen, werd ze wat zekerder en hebben we mooie dagen gehad op Terschelling. Maar met 3 honden aan boord was het net een kennel.

Marjon, 1 van de vriendinnen die afgelopen weekend aan boord was, is zondagochtend met de snelboot naar het ziekenhuis gegaan, pas maandag werd de diagnose gesteld, een acute blindedarm ontsteking.
Maandagavond wilde ik snel nog even op bezoek en ik trof haar net op tijd om mee te helpen haar naar de operatieafdeling te brengen. Met een beetje raar gevoel stond ik even later weer buiten. Gelukkig kwamen toen net de vriendinnen aan die er zouden zijn als ze weer wakker werd.
Later op de avond kreeg ik een belletje dat alles goed was gegaan, maar dat ze nog 5 dagen moest blijven.
Jammer dat het niet een week eerder was gebeurd, dan had ik mooi voor haar kunnen zorgen, samen met mijn oude moeder, 3 honden en een vriendin in relatienood, was ik een mooi zorghotel geweest op Terschelling.