achterdek

Boomer zoekt langzaam weer contact met onze gasten, niet alleen met de meisjes, maar ook met de leraren. Af en toe deel ik hondenkoekjes aan ze uit en Boomer kan de verleiding niet weerstaan om ze aan te nemen.
Wat ook helpt is dat deze groep nooit uit zichzelf op het achterdek komt, waardoor het daar lekker rustig is.
Elke groep is weer anders, soms zie je de hele dag niemand op het achterdek en soms is het achterdek te klein voor al die mensen. Of alleen de stiekeme rokers, of alleen de leiding, die koffie meebrengt of komt halen bij Ted en mij.
In mijn welkomspraatje vertel ik altijd dat s'nachts het achterdek privé is. Een tijdje heb ik gedacht dat het daaraan lag dat sommige groepen niet naar achteren kwamen. Maar dit voorjaar heb ik een tijdje de proef op de som genomen en een aantal groepen niets gezegt over deze regel. Er bleek geen verschil te zijn in het wel of niet komen. Volgens mij zit het vooral in de hechtheid van de groep, des te hechter de groep, des te meer zijn ze bij elkaar en des te minder komen ze naar achteren.
Dat betekent dan wel dat ik s'avonds wat extra mijn best moet doen om contact te maken en te vertellen wat de planning is of om te vragen of alles naar wens is enzo. Bij een groep die veel achter is gaat dat altijd vanzelf, daarbij vind ik dat eigenlijk wel zo gezellig.