zandbank

Vandaag zit ik op de grootste zandbank van nederland "de Hondsrug", Dat de website zandbank.nl heet is niet alleen wegens de zandbanken op het Wad. Het is ook een knipoog naar mijn geboorteplek. Als kind zwierf ik door de bossen en had geen idee dat daar masthout groeide. Was alleen maar op zoek naar de witte wieven die leken me zo spannend. Nooit gedacht dat ik zonder de Drentse bossen kon, ze voelden geborgen en het was thuis.
En toch de zee trok, eerst de branding van Zandvoort, maar toen ontdekte ik mijn grote liefde Het wad, met zijn altijd wisselende uiterlijk en karakter, zijn waanzinnige vergezichten, en net onder de oppervlakte zo vreselijk veel onbekend leven, er is geen plek ter wereld waar ik me zo klein en groot tegelijk voel, zo één met de kosmos.
Pas later kwam ik er achter dat ik niet het eerste familielid was die zijn hart aan het varen verloren was.
Grootvader van moederskant, was schipper in de veenkoloniën en overgrootvader van vaderskant ging naar zee als schipper en is daar in 1732 gebleven, zoals dat zo mooi heet.
Mijn moeder viel als meisje voor een leuke schipper die altijd voor haar huis langsvoer, maar dat is helaas niets geworden.
In deze generatie ben ik de enige, maar doe mijn best de volgende generatie voor te bereiden op varen over de zandbanken. En de vorige generatie? die zit gewoon op de grootste zandbank van Nederland.