gaffeloog

Zaterdag besloten we de wind en de drukte rond Terschelling te laten voor wat het was. De kans was groot dat we daar niet binnen kwamen en voor Vlieland moest ik voor half 2 al over de zandbanken zijn en met 3 meter hoge golven wil je echt niet door de Stortemelk.
Medenblik vonden we wel een goede optie, leuk stadje en halve wind er naartoe. Zondag was het plan nog wat te kruisen naar de sluis. Maar plannen zouden plannen niet zijn als er niet iets zou zijn dat roet in het eten gooit. Halverwege het IJsselmeer hoorden we een knal vanuit de mast en hing het grootzeil alleen nog maar aan de piekeval. Het oog dat aan de gaffel zit en verbinding maakt met de klauw, was finaal afgebroken. 3 Maanden geleden zat daar al een scheurtje en toen is hij in Stavoren door een staalbedrijf gerepareerd.
Gelukkig was ik maandag al van plan naar een werf te gaan, dus kan het ding nu in zijn geheel vervangen worden. Om zondag niet te hoeven kruisen zonder grootzeil, zijn we maar voor de wind naar Stavoren gezeild.
Voor de ingang stond een aardige deining en ik geloof dat mijn gasten daarna helemaal blij waren dat ze niet door de Stortemelk hoefden.
Zondag ondanks dikke mist toch maar weer naar buiten, met 2 uitkijken voor op het schip en net genoeg wind om koers te kunnen houden.
In plaats van het grootzeil, mijn “nieuwe” tussenstagzeil omhoog getrokken. Toen de mist opklaarde, kon ik tot mijn grote vreugde zien dat mijn collega’s die hun gewone zeilvoering hadden, niet sneller gingen als wij, leuk om te zien!
Om 12 uur kakte de wind helemaal in en langzaam werden alle zeiltjes weer opgeruimd en konden wij op het torretje verder, terug naar Harlingen.