verrassing

Gistermiddag zijn we honderd meter verhuist, eindelijk ben ik het gebonk van vrachtwagens op de brug kwijt en de sirenes van ambulances op weg naar het UMCG. Vorige week hadden we zelfs een kettingbotsing met 5 auto's. Op de valreep, terwijl we al aan het afdraaien waren reed er een kleine vrachtwagen tegen de onderkant van de brug, waarschuwingen genoeg daar dat de doorrijhoogte beperkt is, maar 1 x per week rijdt er iemand met een behoorlijke knal tegen aan. Deze gaf zo klap dat mijn oren er pijn van deden. Waarschijnlijk lette de chauffeur niet op, omdat er zo'n groot schip met leuke blonde vrouw aan het roer kwam langsvaren.
Maar goed, nu liggen we aan een spekgladde steiger, waar collega's hun trossen overheen gespannen hebben. Ook ben ik nog niet tevreden over het aan boord klauteren vanaf de wel erg lage steiger, daar puzzel ik nog steeds op.
En omdat mijn geheugen nog steeds wat traag werkt, stond er gisteren een verrassing voor de roefdeur. Kim had wel gezegd dat ze langs wilden komen maar ik was vergeten wanneer, en had zeker niet gedacht dat deze nachtdieren op klaarlichte dag hun opwachting zouden maken.
Eddie onze roady van de horizontoer, samen met Guus, oude vriend en ex roady van de toer.
Deze 2 ken ik nog uit een vorig leven als jong meisje van de zandgronden (durf niet te vertellen hoe lang dat wel niet geleden is). Maar goed, 4 jaar geleden tijdens mijn eerste horizon toer, bleken zij bij mij aan boord te zitten. Geweldig vind ik dat, even ruiken aan mijn oude leventje, maar tegelijk nog blijer met mijn huidige leven en de stap om weg te gaan uit mijn oude dorp en doen wat ik nu doe, zeilen op het Wad.