schipdok

Eindelijk lig ik voor het dok. De hele week zat de planning daar vast omdat er niemand met zijn verse verf door het ijs wil varen. Uiteindelijk is de Bruinvisch met een groot stuk vloerbedekking op de kop en een sleper als ijsbreker ervoor weggebracht naar de oude werf in Franeker.
Het oude werfje in Franeker was ook altijd leuk, daar gingen we vroeger wel uit het water. Eigenlijk zou dat een museumhaven moeten worden, met de oude loodsjes van baksteen en nog heel veel spullen uit de oude tijd. Leuk ook om de Bruinvisch daar te zien liggen, omdat die daar ook gebouwd is, geweldig vind ik dat.
Omdat de sleper toch onderweg was, hebben ze mij gelijk ook maar even opgehaald, dat was wel zo handig, niet alleen omdat ik geen zwaarden heb, maar ook geen marifoon voor de bruggen. Zonder marifoon is toch wel erg onhandig, zeker bij de tweede brug, daar werken ze met camera’s en afstand bediening.
Zojuist is de Wilhelmina opgemeten en worden de steunen in het dok op de juiste plaats gezet. Straks eerst het schip schoonspoelen van alle slijp rotzooi, ijs en sneeuw en dan met een busje verf in de auto stappen om het zwaard bij Nieko te verven. Morgen is het schip droog en opgewarmd en gaan we de kop bikken en schilderen, alleen het wit doen we dan, omdat dat ruim boven de waterlijn zit.
Ben al zo vaak langs het schipdok gevaren, wensend dat ik daar in mocht om te schilderen, heerlijk overdekt, geen last van wind en regen (of sneeuw). Maar nu pas, komt het er eindelijk van, tja, ik word toch wat ouder en dat bikkelen in de buitenlucht en stressen in het voorjaar hoeft van mij niet meer. Dit jaar ben ik gelijk doorgegaan, zodat niet alles op het nippertje klaar moet, ook in het voorjaar kan het weer erg tegenzitten.
Hoop zo dat ik het dan wat rustiger aan kan doen en lachend naar mijn bikkende collega’s aan het nieuwe vaarseizoen kan beginnen.