dinsdag 7 juli 2009

havenmeester

Jeetje, alweer een week voorbij. Moet eerlijk zeggen, dat ik vorige week een beetje moe was van al het varen, ik bedoel gewoon lichamelijk moe. Was de afgelopen weken aardig fanatiek en dus best toe aan een vrij weekend.
Maar gisteren was ik weer helemaal opgeknapt en kon een leuke jeugdgroep welkom heten aan boord. In Duitsland heb je veel vrijetijds groepen, vooral vanuit de kerk. Peter is het opperhoofd en hij heeft 4 vrijwilligers mee en 22 jongeren, waarvan een zesstal licht gehandicapt. Maandag wilden we eigenlijk naar Texel, maar de wind en golven zaten wat tegen en aangezien er dus een paar jongelui niet zo'n goede coördinatie hebben, besloten we halverwege om het plan om te gooien en eerst naar Workum te zeilen.
Vanmorgen zijn we met een zesje vertrokken naar Terschelling, alles was prachtig bezeild en we waren al om half vier voor de haven. Daar was een komisch drama bezig. De 2 gewone havenmeesters waren afwezig, en hun vervanger nog niet helemaal ingewerkt. Veel schepen werden naar de verkeerde plaats gedirigeerd wat tot vele protesten leidde, waarop ze weer een ander plekje kregen toegewezen, die ook al weer aan een ander was beloofd. Een kakofonie op de marifoon van mensen door elkaar. En in al die drukte liep ook nog eens een groot schip vast midden in de haven, wat tot een ware opstopping leidde.
Ondertussen kreeg ik een plaatsje toegewezen, waar ik normaal nooit lig, maar wel graag heen wilde. Maar een voorganger wilde daar ook graag heen. Met z'n tweeën vol gas en luid mopperend stoven we naar het beoogde plekje (het alternatief was de laad en los kade). Bijna gelijk kwamen we aan, maar Bertus won, dit liet ik natuurlijk niet op me zitten en legde hem er pardoes naast, tot grote schrik van een prachtig jacht, die de kop van de Wilhelmina op zich af zag komen en haastig met een grote bal aan kwam rennen. Alles verliep natuurlijk prima en ook Bertus had wel schik in al dat gekrakeel. Leuk was dat na een half uurtje de havenmeester op de marifoon zich verbaast afvroeg waar wij beiden nou gebleven waren.

Geen opmerkingen: