eten

Vrijdagmorgen, nam onze groep hartelijk afscheid en willen absoluut volgend jaar terug komen.
Aangezien Peter al 20 jaar deze reis organiseert, beschouw ik dat als een groot compliment.
Er is niets fijner dan mensen die regelmatig terugkomen, alles verloopt dan veel soepeler. Niet alleen kennen ze de weg op het schip, maar deze mensen worden bijna vrienden, waardoor je het onhandige kennismaken kunt overslaan. De groep voelt zich de volgende keer gelijk thuis en ik voel me gelijk opgenomen in de groep.
Na 21 jaar met nieuwe gasten te hebben gewerkt, vind ik de eerste dag nog steeds lastig. Het liefst zou ik een paar dagen rustig aan ze wennen en alles de tijd geven, maar aangezien ze er maar zo kort zijn, moet dat altijd veel sneller.
En dus geef ik mezelf altijd maximaal 1 dag om het rustig aan te doen, maar daarna wil ik er toch echt wat meer betrokken bij raken.
Het makkelijkste is dan om met de groep mee te eten. Voordeel is dat ik dan niet zelf hoef te koken, maar het bijkomend nadeel is, dat het niet altijd even lekker is en ik de laatste weken droom van groente (mmm broccoli). Vooral schoolgroepen hebben niets met groente en de leraren beginnen er niet eens aan.
Mijn goede voornemens voor de komende weken is dan ook zelf te gaan zorgen voor een lekkere salade of zo en die gewoon mee te nemen aan tafel.
Ben alleen bang dat ik de kokers beledig, dus daar zal ik nog een leuke draai voor moeten vinden.