De chaos werd begin deze week steeds groter, letterlijk, maar vooral in mijn hoofd.
Daar bij kwam ook Frans de nieuwe maat niet meer opdagen en was ook telefonisch niet te bereiken. Na overleg met een aantal betrokkenen, besloten op zoek te gaan naar een nieuwe maat, dit spijt me vooral voor zijn moeder die er erg mee zit, maar ook geen idee heeft waar hij is.
Ondertussen is al het overtollige bouwmateriaal van boord gehaald en dat ruimt ontzettend op, voor mij is er plotseling weer zicht over alles wat nog gedaan moet worden. Kim is gelukkig al weer twee dagen aan het schilderen, en met haar vrolijke en opgeruimde humeur is alles voor mij heel wat zonniger geworden.
Het dagverblijf is op wat schilderwerk na zo goed als klaar en de eerste deuren zijn opgehangen, maar vooral het trapje in de gang naar de voorste hutten is een waar pronkstuk geworden.
Nog 10 dagen voor we Groningen verlaten, en nog 14 dagen dan komen de gasten.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten