schuitegat

De dagen vliegen voorbij, op 1 of 2 dagen na was het echt herfstweer, koud en regen.
De schoolgroep van afgelopen week was optimistisch en had ook bikini's meegenomen, zonnen zat er niet in, maar zwemmen wilden ze wel heel graag. In de haven van Texel hadden ze daarmee de grootste lol, we zijn zelfs bij Makkum voor anker gegaan en meer dan de helft van de jongelui sprong overboord, terwijl het water maar 13 graden is, Brrrr.
Alleen de lerares klaagde af en toe over de regen, waardoor ik nu regelmatig roep dat het erg zacht en rustig is voor oktober.
Vorig weekend zijn we op zondag van Terschelling gekomen met alleen Ted en ik aan boord.
Er woei nog steeds een 7, voor de haven stonden al redelijke golven, en wat windrichting betreft, zouden die zelfde golven ook in de Meep staan. Dat zou betekenen dat we daar minstens een uur tegenin moesten varen. Mijn inschatting was dat er op de kruising schuitegat/vliestroom minder golven zouden staan. Maar alle andere schepen kozen voor de Meep versie, ik werd daardoor erg aan het twijfelen gebracht, maar besloot door te zetten.
Op de ondiepte van het schuitegat was het helemaal rustig en Ted hees de fok om straks wat steun te hebben en voor de wind weg te kunnen lopen. Ook het eerste deel van de Vliestroom was goed te doen. Pas halverwege kwamen de golven aandenderen, en na 1 fikse roller lieten we de Wilhelmina met de kont in de golven afvallen. Een erg geslaagde actie, waarbij mijn theorie over wat wel en niet hoge wal is op het Wad gelukkig helemaal overeen kwam met de praktijk. Buiten dat was het ook wel kicken om eigenwijs te zijn en om pas in de Blauwe slenk te worden ingehaald door collega's onder vol tuig, die hadden een uur onrustig gevaren en wij maar 5 minuten. Na genietend van onze koffie zijn we op het fokje naar Harlingen gezeild.