woensdag 29 oktober 2008

Rob de Brueijs


Ik geloof dat iedereen het eigenlijk wel weet, en ik heb het de afgelopen week zelfs af en toe hardop gezegd, maar het hier zwart op wit schrijven is ongelofelijk moeilijk.

Mijn lief, mijn mentor, de man die mij de liefde voor zeilen en oude schepen heeft bijgebracht, is afgelopen donderdag overleden.

Wat er in mij omgaat kan ik niet beschrijven en een poging om dat hier te doen laat ik dan ook maar achterwege. Afgelopen dagen heb ik geprobeerd wat schippers rituelen uit te voeren en ben daar bij maar op mijn gevoel afgegaan, zoals een zwarte rouwwimpel in de mast en gisteren tijdens de crematie de vlag halfstok (mast). Fijn om te zien dat ook mijn buren in de haven het zelfde deden. Gisteren was de crematie, toch een mooi moment, er werd zelfs af en toe een klein beetje gelachen, vooral om de typische manier van varen die Rob tentoonstelde op de DVD voor aanvang van de dienst. Er waren veel vrienden en collega's, en hun aanwezigheid was hartverwarmend.
Vandaag is een nieuwe dag en zelfs de zon is doorgebroken, vandaag wil ik nog even helemaal niets en alleen alles verwerken, vandaag hoef ik alleen maar te bedenken wat ik nu moet met de vlag die half stok hangt.

2 opmerkingen:

Baukje Groenendijk zei

Lieve Harriët,

Ik wens je een kleurrijk winterseizoen toe waarbij je de tijd krijgt om alle dingen die je in de tijd dat je met Rob was een plaatsje te geven.
Veel sterkte !

Liefs Baukje

geen zei

Harriet,

Tijdens de dienst viel het me op, met hoeveel warmte van familie en vrienden jij wordt omgeven. We hebben allemaal op een of andere manier een klein stukje van de weg gezien, die Jij en Rob samen hebben afgelegd. Dat heeft een onuitwisbare indruk op mij achtergelaten.

Sterkte en tot weerziens,
Aad