dek

Een weekje vrij, nou ja vrij, niet helemaal natuurlijk. Het was mooi weer de afgelopen week en perfect schilderweer.
Vijf dagen om de kop opnieuw te witten en het hele dek aan te pakken. Fijn om te merken dat het verfplan echt begint te werken, de plekjes worden steeds minder. Alleen de hoeklijnen was nog veel werk daar waren we dit voorjaar nog niet aan toe gekomen.
Een deel van het werk hebben we bij Nieko in Franeker gedaan, niet alleen omdat hij een vlotje heeft die we mogen gebruiken maar vooral omdat het zo gezellig is.
Het in de verf zetten van het dek hebben we in Harlingen gedaan met 29 graden hitte, dat was wel even afzien kan ik je vertellen.
Ruud is daarna naar huis gegaan en ik heb nog een dag besteed aan opruimen en kleine reparaties.
Gisteren kwam Roel thuis en zijn we met z’n tweeën naar Terschelling gevaren, even een weekendje er tussen uit en genieten van elkaar en van een prachtig eiland.

kinder eten

Al weer 4 maanden onderweg met de Wilhelmina. Vorige week voeren we met de kinderkankerkliniek uit Düsseldorf, vrolijke kinderen waarvan de jongste 5 was en de oudste 16. Op 1 na zijn ze niet meer in behandeling, alleen nog maar in de controle jaren.
Ze werden begeleid door een arts en een verpleegkundige. Die twee kookten alleen maar kindereten omdat ze dachten dat de kinderen toch geen groenten wilden eten en het te veel werk was om gezond te koken.
De laatste avond heb ik voor ze gekookt en in een half uur stond er iets gezonds op tafel ☺ kant en klare krieljes uit de oven, vegetarische hamburgers in blokjes met champignons en creme fraiche en een pan verse sperziebonen.
Ook ik hield mijn hart vast en was blij dat inclusief de 2 moeilijkste eters iedereen vooral op de sperziebonen aan viel, leuk was het om voor ze te koken.
De maaltijd werd afgemaakt met een mooi schoteltje met kleine slagroomsoesjes, rood vers fruit, slagroom en wat siroop op lag, dat zag er prachtig uit en was ook helemaal in de roos bij de kinderen.

eilandhoppen

Net als vorig jaar zijn er voormalige patiëntjes van de kinderkanker kliniek aan boord.
Dit jaar zijn er maar 14 met 1 verpleegkundige en een arts.
De oudste is 16, de jongste is 5 jaar. Dat betekend ook dat we niet veel spierkracht hebben, gelukkig had ik voor dat ze kwamen al bedacht dat we gaan eilandhoppen.
Dat is lekker voor de wind weg zeilen en weinig kruisen.
Gisteren dus naar Vlieland en de komende dagen naar Terschelling, Ameland en Schier. Daarna via de kanalen weer terug naar Harlingen.
Het is fijn om zo’n relaxed groepje aan boord te hebben, ze nemen alles zo als het komt en zelfs de afwas is een feestje voor ze.