zandbank groen

Bijna klaar met het schilderen van de roef.
Gisterochtend begonnen met het kopen van de allerbeste schuurmachine, wat een genot om daar mee te werken, zakkers en druipers van de vorige verfronde verdwenen als sneeuw voor de zon.
Ruud schilderde het roefdak en ik de zijkant van de roef. Door een misverstand tijdens de koffiepauze zijn nu de kozijnen ook in de primer gezet, dus had ik 2 opties alles er weer afkrabben en opnieuw lakken of toch maar een kleurtje uitzoeken om het af te maken. Voor dit jaar er eerst maar een kleurtje opgezet, als het niet lijkt, kunnen we altijd nog gaan krabben.
Maar ondanks dat we regelmatig naar buienradar keken, werd het verfwerk toch nat, er ontstonden uit het niets buien op de Noordzee. Gisteravond was het weer droog en heb ik het wit nog afgemaakt.
Vandaag blijft het iedere keer regenen, en dat terwijl het groen en de zwarte rand nog niet klaar zijn.
Gelukkig is het dak goed gelukt, ik had alleen nog maar het roerstaafje, waar ik de vorige keer de verf zelf mee gemengd had. De verfhandel in Leeuwarden heeft daar de goede kleur mee na gemaakt en nu knalt het kleurtje er weer uit, de verfhandel heeft de kleur “zandbank groen” genoemd ☺

bestek

Mooie zeiltocht vandaag, zonnetje, heerlijk windje en rondom ons heen vele, vele zeiltjes.
Om half 2 was het tij eigenlijk pas gunstig, maar veel collega’s gingen toch om 10 uur al weg, pas in de Blauwe slenk begreep ik waarom, Terschelling had maar beperkte ligplaatsen. Dat betekend dat alle schepen vanuit Harlingen voor het eerst dit jaar de BS 4 race moesten houden, zodra je jezelf daar hebt aangemeld bij de kustwacht, dan pas ben je verzekerd van een plekje in de haven.
Nu wilden we toch al naar Vlieland, maar ja, als bijna niemand naar Terschelling kan, dan gaat iedereen naar Vlieland. Maar goed we kwamen binnen en liggen voor het eerst dit jaar in een volle haven.
Dat geeft echt een vakantie gevoel ☺
Gisteren ben ik nog even naar de groothandel geweest om nieuw bestek te kopen, dat is al 2 jaar het stokpaardje van Roel, die vind dat het passend en sjiek moet zijn. Omdat de bank afgelopen week akkoord ging met de aanstaande verbouwing, heb ik alvast geïnvesteerd in bestek en 2 nieuwe grote pannen.
Vraag me nu wel af of gasten daar echt voor terugkomen,; “kom laten we gaan zeilen met de Wilhelmina, die heeft van dat mooie retro bestek”.
Maar ik moet zeggen, mijn keuken is niet de mooiste van de vloot (nog niet), maar wel 1 van de best uitgeruste keukens, en dat is geen grapje.

zomer

Het voorjaar hebben we overgeslagen, de zomer is begonnen.
Heerlijk om in mijn gewone kloffie buiten te staan, geen werkkleding met verfspatten, geen zeilpak om droog en warm te blijven. Het duurt niet lang meer, dan kan ik de zak met zomerkleding uitpakken, daar kwam ik vorig jaar niet eens aan toe , we gingen zo van het voorjaar naar de herfst, je zou er depressief van worden.
Maar nu staat de Wilhelmina bijna helemaal in de verf en het zonnetje schijnt.
De gasten van vandaag zijn er nog niet dus kunnen we heerlijk rustig koffiedrinken op het achterdek. Bijkomen van het weekend.
We lagen in de volle haven van Terschelling voor de sloepenrace, wegens de disco van de buren kon je niet eens buiten zitten en s ‘nachts begon een lolbroek anderhalf uur op een scheepshoorn te drukken, diegene die daar een eind aanmaakte ben ik erg dankbaar, ik had absolute geen zin om daar de bitch uit te gaan hangen.
Gisteravond sprak ik nog met een oude collega over het feit dat dit soort dingen gelukkig nog maar weinig gebeurt, dat was in de beginperiode van het charterzeilen wel anders. Gelukkig zitten de meeste schippers op 1 lijn met elkaar als het om overlast gaat.
Schoolkinderen zijn meestal heel anders, die worden goed begeleid door hun leraren en dat geeft zelden problemen, nou ja, de Duitse schoolkinderen althans, Nederlandse schoolkinderen en leraren moet je altijd maar afwachten.

koek

Langzaam komt mijn energie weer terug, de laatste maanden was de koek een beetje op.
Om eerlijk te zijn had/heb ik veel te veel plannen voor de Wilhelmina er moet zoveel gebeuren om een schip van 119 jaar oud in goede conditie te houden, zelfs ijzer vergaat een keer.
Naast het gewone onderhoud, moest er ook veel verbeterd worden. Daarbij moet de verbouwing van komende winter volledig gepland worden, en kost het inwerken van een nieuwe maat de nodige inspanning.
Langzamerhand valt alles op z’n plaats, de maat raakt al wat gewend, de verbouwingsplannen zijn voorbereid en wachten op het oké van de bank.
De Wilhelmina staat weer bijna helemaal in de verf en de rust keert terug, de eerste tochten waren fijn om te varen, heerlijk om weer op de eilanden te komen en de gasten het naar de zin maken.
Vorige week heb ik zelfs mijn befaamde pindasoep gemaakt omdat de gasten 4 uur lang in de file stonden en pas om 10 uur s’avonds aankwamen.