gereedschapkast

Ruim een maand geleden heb ik samen met Chiel een oude lelijke kast gehaald uit Ter Apel. De eigenaar van de kast was niet blij, hij had net iets te vroeg ons bod geaccepteerd, en moest nu met minder geld genoegen nemen. Het kreng was loodzwaar en paste ternauwernood in de grote aanhanger.
Roel maakte die zelfde week een groot frame om er op te zetten, zodat ik al mijn handgereedschap er aan kon hangen, in de kastjes komt mijn elektrische gereedschap. Deze week heb ik eindelijk de tijd genomen om hem helemaal op te schuren en netjes in de verf te zetten en hij is prachtig geworden.
De beide masten zijn nu ook helemaal in de verf, de hoofdmast ligt alweer een paar weken buiten te wachten tot hij weer op de Wilhelmina gezet kan worden. Helaas moest ik gisteren een deel van de mast opnieuw verven omdat een onoplettende collega zwaar aan het slijpen is geweest vlak naast de mast, het gevolg is dat er hete stukjes slijpsel in de verf zijn gebrand.
Nou ja, dat kan natuurlijk gebeuren op een werf, maar wat ik wel onvergefelijk vind is dat er niet eens “ sorry” af kon. De werfbaas kwam gelijk overleggen en baalde erg van het gebeurde. Maar de collega loopt mij straal voorbij en zegt niets, en dat vaart met gasten rond, ben benieuwd hoeveel gasten jaarlijks bij hem terug komen, kan nooit veel zijn.

Ipad en hutspot

Na de Noorderslag, is het gewoon weer verder werken, maandag heeft mijn oude maatje Ted geholpen om alvast door 2 bruggen en een sluis te varen, goed dat we dat maandag al deden, want we hebben 2 uur gedaan over die paar kilometer.
Dinsdag om 7 uur, nog in het donker ben ik samen met Roel naar Franeker vertrokken. Omdat er geen masten op het schip staan, hebben we ook geen toplicht, een lantaarn met een kaarsje op de ankerlier bood de beste oplossing, best een grappig gezicht zo,n kaarsje.
Na een uur varen werd het eindelijk licht, maar verschil was er nauwelijks, omdat het aardig dicht van de mist zat. Tot aan de Wijde ee zijn we op de kont van een binnenvaarder gaan hangen, het leek ons wel zo handig om gebruik te maken van zijn radar.
Om het nog leuker te maken, had Roel zijn Ipad buiten neergezet, daarin zit zelfs een GPS, dat in combinatie met google maps gaf een prachtig real-time beeld van onze positie, prachtig, we wisten precies waar we waren. Alles verliep daardoor zo vlotjes, dat we al om half 2 in Franeker waren.
Daar hadden Nieko en Barend de Dankbaarheid al losgegooid, zodat de Wilhelmina daar kon liggen. 10 minuten later voeren we al met de Dankbaarheid naar Leeuwarden. Toch nog een lange dag dus.
De hutspot die avond was dan ook welverdiend en eigenlijk genoeg voor een 4 koppig gezin, maar we hebben de pan helemaal leeggegeten met z’n tweeën.

slaapschepen

Het voelt onwennig aan om in Groningen te zijn. Drie keer per dag loop ik het oude rondje rond de flats met Boomer. Het is alweer het derde jaar dat Groningen niet meer mijn winterhaven is.
Eigenlijk wil ik deze winter naar Leeuwarden, maar door de Friesche ijsgekte kan ik daar nog steeds niet naar binnen. Met veel bombarie werd er een vaarverbod ingesteld, het was zelfs op het journaal. Maar het opheffen van het vaarverbod is heel stilletjes gedaan. Op AIS zag ik toevallig een collega door de prinsentuin varen, blijkbaar is het vaarverbod opgeheven.
De haven hier stroomt langzamerhand vol met slaapschepen en aan de andere kant van de brug liggen zelfs 4, ja echt, 4 grote rijnpassagiersschepen, en dat allemaal voor de Noorderslag.
Op de Wilhelmina is alles zo goed als klaar, daarom ga ik vanmiddag met de auto naar Franeker. Volgende week gaat de bezaanmast weer naar buiten en voor die tijd moet hij nog in de verf. Gelukkig staat (nou ja, ligt) hij al in de primer, dus moet hij voor die tijd klaar zijn.
Morgen ben ik een dagje vrij, of zal ik toch maar eindelijk een dagje naar mijn moeder gaan?

kanalen

Gisteren om 8 uur lag de ijsbreker alweer te wachten in het kanaal. Het had dan wel gedooid, maar het Friese ijs was sterk en ongebroken. Maar ook zonder masten moesten we voor elke brug wachten, omdat de ijsbreker en de collega die ook mee was in het konvooi helaas niet onder de bruggen door pasten.
Bij 1 brug moesten we zelfs een uur wachten omdat de brug vastgevroren zat, frustrerend als je zelf wel onder de brug door past, wat wel weer een voordeel was, dat we rustig in het ijs bleven liggen en niet hoefden af te meren tijdens het wachten.
De hele dag is er koffie gezet door twee vrienden, die zelf de grootste afnemers waren en Henny nam af en toe het roer over, omdat 8 uur varen toch wel erg lang en koud is. Maar ja, als je dat vergelijkt met vorig jaar, is dit natuurlijk weer een makkie.
Om 5 uur was het donker en meerden we af in Groningen vlak bij de sluis, de dag was lang genoeg en morgen zien we dan de stad bij daglicht, inclusief de Korrewegbrug, dat is de brug waar ik jarenlang over heen fietste van mijn huis naar de stad en altijd moest wachten voor al die boten. Toch is Groningen een beetje thuiskomen, heb er tenslotte zo’n 15 jaar gewoond en Kim daar grootgebracht.
De komende week hoef ik alleen maar het schip schoon te maken, een beetje administratie doen en vooral veel winkelen en oude vrienden bezoeken.