Alweer een jaar voorbij, het is cliché maar wat ging het weer snel 2011.
Donderdag zijn we na een hobbelige rit in West-Terschelling aangekomen, zodat we de hele dag op het eiland konden genieten.
S’middags met een deel van de groep naar het Noordzeestrand om te blow karten. Het was aardig koud op het strand en terwijl de meesten lekker gingen strandzeilen, ben ik lekker bij de vuurkorf en de chocomelk gebleven en heb daardoor wel leuke foto’s kunnen maken van de club.
Vanmiddag hebben de jongens toch het grootzeil nog even aangeslagen, zodat we de eerste dag van het nieuwe jaar naar Harlingen kunnen zeilen, lijkt mij een goed begin van het nieuwe jaar ☺.
Maar eerst vannacht nog even genieten van de vuurwerkshow in de haven. En vanaf Terschelling voor iedereen alvast een heel gelukkig nieuwjaar.
zaterdag 31 december 2011
donderdag 29 december 2011
einde 2011
Gisteren zijn we weer in Harlingen aangekomen. Het Nieuwjaars uitje met Willem, Milou en hun vrienden en vele kinderen staan weer op het programma.
Heerlijk om al die vertrouwde gezichten te zien, met de meeste heb ik al zo’n 10 jaar gevaren.
Wat zeilen betreft hadden ze vorig jaar pech, de masten lagen op de kade en alle vallen zo stevig aan elkaar gevroren dat het onmogelijk was de boel te ontwarren.
Dit jaar is dat geen probleem en heeft Roel het grootzeil en de fok opgehaald bij de zeilmaker waar ze altijd liggen voor winteronderhoud. Maar na de koude zomer die overgegaan is in de winderige herfst was het natuurlijk te veel gevraagd om eens een jaarwisseling met ideaal zeilweer.
Na het ontbijt slaan we dus het stormfokje aan en gaan met hoogwater over de oostelijke banken rechtstreeks naar Terschelling. Een tussen stop op Vlieland zit er helaas niet in, had me zo verheugt op een strandwandeling met de honden op het Vliestrand. Maar met windkracht 8 tot 9 kunnen we de zeegaten maar beter vermijden en de “luwte” van de banken zoeken. Het gaat toch wel een bumpy ride worden.
Eens kijken of de steigers op West nog onder water staan.
Heerlijk om al die vertrouwde gezichten te zien, met de meeste heb ik al zo’n 10 jaar gevaren.
Wat zeilen betreft hadden ze vorig jaar pech, de masten lagen op de kade en alle vallen zo stevig aan elkaar gevroren dat het onmogelijk was de boel te ontwarren.
Dit jaar is dat geen probleem en heeft Roel het grootzeil en de fok opgehaald bij de zeilmaker waar ze altijd liggen voor winteronderhoud. Maar na de koude zomer die overgegaan is in de winderige herfst was het natuurlijk te veel gevraagd om eens een jaarwisseling met ideaal zeilweer.
Na het ontbijt slaan we dus het stormfokje aan en gaan met hoogwater over de oostelijke banken rechtstreeks naar Terschelling. Een tussen stop op Vlieland zit er helaas niet in, had me zo verheugt op een strandwandeling met de honden op het Vliestrand. Maar met windkracht 8 tot 9 kunnen we de zeegaten maar beter vermijden en de “luwte” van de banken zoeken. Het gaat toch wel een bumpy ride worden.
Eens kijken of de steigers op West nog onder water staan.
zondag 18 december 2011
verven
Een paar productieve weken achter de rug, eindelijk de vloer in de roef weer geverfd, die was de afgelopen jaren vreselijk beschadigd en versleten. Het probleem was altijd; waar blijf ik dan en waar laat ik Boomer.
Omdat de Wilhelmina weer in Leeuwarden ligt, langszij de Dankbaarheid, was het een goed moment om te gaan verven. De pot met verf was ondertussen al 2 jaar oud, maar die was vorstvrij opgeslagen geweest en nog goed bruikbaar. De primer was al in een paar uurtjes droog en dus kon ik nog een nachtje in mijn eigen bed slapen.
De volgende dag begon ik hoopvol aan de afwerklaag en droomde ik nog van een tweede laag, maar je voelt hem al, de verf wilde niet drogen. Met laptop en pyjama en hond verhuist naar de Dankbaarheid. Helaas was het daar steenkoud, al snel was ik erachter dat de walstroom uitgevallen was, waardoor de accu’s plat waren en de thermostaat het niet deed. Walstroom er weer op, kachel resetten en nog steeds geen warmte, de thermostaat wilde perse nieuwe batterijen, maar ja die liggen bij mij in de roef, maar met een beetje apekooi door de roef had ik toch weer batterijen en eindelijk warmte, moet ik wel zeggen dat het anderhalve dag duurde voor de kou uit het schip was.
Verder was het vooral kamperen omdat het water afgesloten was. Roel was daar nog mee bezig voor hij vertrok. Dat werd dus keteltjes water halen op de Wilhelmina en het toilet doorspoelen met de puts. Uiteindelijk ben ik 4 dagen van huis geweest, zolang duurde het voor de vloer uitgehard was.
Ondertussen wel mooi nieuwe vloerbedekking in het achteronder gelegd en de tafels in het dagverblijf gelakt.
Bovenal was ik zo verstandig om te reageren op een facebook oproep, waarin een maat uit Harlingen om een klusje verlegen zat, ergo; de machinekamer is van top tot teen in de verf gezet.
Als laatste heb ik gisteravond een heerlijke maaltijd gekookt voor een groot aantal vrienden van Roel en mij, een onvergetelijk leuke avond, het leven is goed ☺
Omdat de Wilhelmina weer in Leeuwarden ligt, langszij de Dankbaarheid, was het een goed moment om te gaan verven. De pot met verf was ondertussen al 2 jaar oud, maar die was vorstvrij opgeslagen geweest en nog goed bruikbaar. De primer was al in een paar uurtjes droog en dus kon ik nog een nachtje in mijn eigen bed slapen.
De volgende dag begon ik hoopvol aan de afwerklaag en droomde ik nog van een tweede laag, maar je voelt hem al, de verf wilde niet drogen. Met laptop en pyjama en hond verhuist naar de Dankbaarheid. Helaas was het daar steenkoud, al snel was ik erachter dat de walstroom uitgevallen was, waardoor de accu’s plat waren en de thermostaat het niet deed. Walstroom er weer op, kachel resetten en nog steeds geen warmte, de thermostaat wilde perse nieuwe batterijen, maar ja die liggen bij mij in de roef, maar met een beetje apekooi door de roef had ik toch weer batterijen en eindelijk warmte, moet ik wel zeggen dat het anderhalve dag duurde voor de kou uit het schip was.
Verder was het vooral kamperen omdat het water afgesloten was. Roel was daar nog mee bezig voor hij vertrok. Dat werd dus keteltjes water halen op de Wilhelmina en het toilet doorspoelen met de puts. Uiteindelijk ben ik 4 dagen van huis geweest, zolang duurde het voor de vloer uitgehard was.
Ondertussen wel mooi nieuwe vloerbedekking in het achteronder gelegd en de tafels in het dagverblijf gelakt.
Bovenal was ik zo verstandig om te reageren op een facebook oproep, waarin een maat uit Harlingen om een klusje verlegen zat, ergo; de machinekamer is van top tot teen in de verf gezet.
Als laatste heb ik gisteravond een heerlijke maaltijd gekookt voor een groot aantal vrienden van Roel en mij, een onvergetelijk leuke avond, het leven is goed ☺
vrijdag 9 december 2011
bling bling
Sinterklaas met de vriendinnen aan boord, heb ik ook weer overleeft. Na de gewoonlijke stress met opruimen, schoonmaken en cadeautjes, hadden we een onvergetelijk feest, met waanzinnige surprises en heel veel cadeautjes.
Maandag hebben we afgesloten met een bezoek aan de sauna, met massage en modderen met klei, daarvan werden wij allen helemaal blij.
Vol energie ben ik dinsdag weer aan de slag gegaan met de kluslijst, die nu nog belangrijker word omdat de Wilhelmina voor oud en nieuw weer geboekt is. Maar ook omdat ik in mijn enthousiasme een groep vrienden heb uitgenodigd om te komen eten.
Nu ben ik heerlijk aan het piekeren wat ik allemaal zal maken, zonder dat ik nog al te veel in de keuken hoef te staan als de gasten er zijn. Er komen oude en nieuwe vrienden, waaronder de baas van Roel, de eigenaar van zo’n groot nieuw binnenvaart schip, waar alles bling bling is.
Daarom toch maar besloten om zo snel mogelijk de tafels in het dagverblijf te repareren, daar zit een hele dikke laag lak op, die er hier en daar afgesprongen is, deze moeten eerst op kleur bijgewerkt worden en daarna helemaal in de lak, dan is de kersttafel in ieder geval bling bling.
Maandag hebben we afgesloten met een bezoek aan de sauna, met massage en modderen met klei, daarvan werden wij allen helemaal blij.
Vol energie ben ik dinsdag weer aan de slag gegaan met de kluslijst, die nu nog belangrijker word omdat de Wilhelmina voor oud en nieuw weer geboekt is. Maar ook omdat ik in mijn enthousiasme een groep vrienden heb uitgenodigd om te komen eten.
Nu ben ik heerlijk aan het piekeren wat ik allemaal zal maken, zonder dat ik nog al te veel in de keuken hoef te staan als de gasten er zijn. Er komen oude en nieuwe vrienden, waaronder de baas van Roel, de eigenaar van zo’n groot nieuw binnenvaart schip, waar alles bling bling is.
Daarom toch maar besloten om zo snel mogelijk de tafels in het dagverblijf te repareren, daar zit een hele dikke laag lak op, die er hier en daar afgesprongen is, deze moeten eerst op kleur bijgewerkt worden en daarna helemaal in de lak, dan is de kersttafel in ieder geval bling bling.
dinsdag 29 november 2011
aanpassen
Het heeft meer voeten in de aarde dan je zo op het eerste gezicht denkt, het elektrisch maken van de zwaardlieren.
Er moet natuurlijk ook stroom komen naar het achterdek, dat betekend dat er zware gekeurde kabels vanaf de generator (380 V) door een waterdicht schot naar achteren gemaakt moet worden, die gaten moeten weer water en branddicht afgewerkt worden. Elke lier krijgt een stroomdraad, maar ook de 2 bedieningsknoppen bij het stuurwiel krijgen hun eigen draad.
De lieren kunnen alleen gebruikt worden als de generator loopt, als je dat via je accu’s doet , dan doen halverwege Terschelling je W C’s het niet meer omdat de accu’s leeg zijn. Dus moet er ook een startknop naar het achterdek voor de generator.
Dan is er nog het probleem, dat ik officieel een fluisteraggregaat aan boord heb, maar dat dat ding behoorlijk wat herrie maakt. De experts waren het er over eens, dat de beste oplossing is een nieuwe superdemper op de uitlaat.
Na een week wachten is hij gisteren eindelijk aangekomen en konden de wasmachine en droger van hun plek getild worden en de oude uitlaat uitgepakt worden. Heel voorzichtig heb ik de branddeken en de isolatie opengemaakt, de moed zakte me bijna in de schoenen, dat mag ik als alles klaar is, weer helemaal aanpassen en vastnaaien tot het weer een mooi pakketje is en dat is een lastige en tijdrovende klus.
Het enige voordeel is nu dat tot dat die naaiklus klaar is, ik niet hoef te wassen.
Er moet natuurlijk ook stroom komen naar het achterdek, dat betekend dat er zware gekeurde kabels vanaf de generator (380 V) door een waterdicht schot naar achteren gemaakt moet worden, die gaten moeten weer water en branddicht afgewerkt worden. Elke lier krijgt een stroomdraad, maar ook de 2 bedieningsknoppen bij het stuurwiel krijgen hun eigen draad.
De lieren kunnen alleen gebruikt worden als de generator loopt, als je dat via je accu’s doet , dan doen halverwege Terschelling je W C’s het niet meer omdat de accu’s leeg zijn. Dus moet er ook een startknop naar het achterdek voor de generator.
Dan is er nog het probleem, dat ik officieel een fluisteraggregaat aan boord heb, maar dat dat ding behoorlijk wat herrie maakt. De experts waren het er over eens, dat de beste oplossing is een nieuwe superdemper op de uitlaat.
Na een week wachten is hij gisteren eindelijk aangekomen en konden de wasmachine en droger van hun plek getild worden en de oude uitlaat uitgepakt worden. Heel voorzichtig heb ik de branddeken en de isolatie opengemaakt, de moed zakte me bijna in de schoenen, dat mag ik als alles klaar is, weer helemaal aanpassen en vastnaaien tot het weer een mooi pakketje is en dat is een lastige en tijdrovende klus.
Het enige voordeel is nu dat tot dat die naaiklus klaar is, ik niet hoef te wassen.
zaterdag 26 november 2011
originaliteit
De mist blijft hardnekkig hangen in Friesland. Woensdag heb ik Nieko kunnen overhalen om de loods wat op te ruimen, zodat de zwaarden er ook in kunnen, nu kan ik er eindelijk mee doorwerken. Nog een week dan wil ik ze er weer aan hebben.
Ze gebruiken, zal niet lukken omdat Roel de lieren deze week elektrisch gaat maken, asjes draaien, extra tandwielen en dergelijke.
Barend en Sven, hebben ondertussen een mooie nieuwe gashandel paal gemaakt van roestvrijstaal, de oude vielen gaten in omdat hij rechtstreeks verbonden is met het achteronder. Alle condens sloeg tegen het koude staal aan, waardoor hij van binnen uit roeste, nu zit er een ontluchtingsgaatje in en is het probleem opgelost. Jammer genoeg zie je straks niets van deze ingreep, omdat alles keurig geverfd word.
RVS past niet op zo,n 118 jaar oud schip, het mag van mij wel gebruikt worden, graag zelfs, maar je moet het niet zien.
Net zoals ik vindt dat het een vrachtschip is en geen jacht, daarom is 3 jaar geleden de luikenkap niet vlak gemaakt als zonnedek maar is hij schuin gebleven, een Friesche kap heet dat. De meeste gasten, zien dat soort verschillen niet, maar schepen liefhebbers gelukkig wel.
Het is altijd wikken en wegen hoeveel originaliteit je kunt behouden, tegen het comfort voor bemanning en gasten.
De zwaarden zijn ondertussen klaar en liggen weer buiten onder een afdekzeil, waardoor ik nu in de werkplaats aan het werk kan met het ontroesten en schilderen van de lieren.
Ze gebruiken, zal niet lukken omdat Roel de lieren deze week elektrisch gaat maken, asjes draaien, extra tandwielen en dergelijke.
Barend en Sven, hebben ondertussen een mooie nieuwe gashandel paal gemaakt van roestvrijstaal, de oude vielen gaten in omdat hij rechtstreeks verbonden is met het achteronder. Alle condens sloeg tegen het koude staal aan, waardoor hij van binnen uit roeste, nu zit er een ontluchtingsgaatje in en is het probleem opgelost. Jammer genoeg zie je straks niets van deze ingreep, omdat alles keurig geverfd word.
RVS past niet op zo,n 118 jaar oud schip, het mag van mij wel gebruikt worden, graag zelfs, maar je moet het niet zien.
Net zoals ik vindt dat het een vrachtschip is en geen jacht, daarom is 3 jaar geleden de luikenkap niet vlak gemaakt als zonnedek maar is hij schuin gebleven, een Friesche kap heet dat. De meeste gasten, zien dat soort verschillen niet, maar schepen liefhebbers gelukkig wel.
Het is altijd wikken en wegen hoeveel originaliteit je kunt behouden, tegen het comfort voor bemanning en gasten.
De zwaarden zijn ondertussen klaar en liggen weer buiten onder een afdekzeil, waardoor ik nu in de werkplaats aan het werk kan met het ontroesten en schilderen van de lieren.
zaterdag 12 november 2011
opruiming
Heerlijk om met de Wilhelmina weer bij Nieko in Franeker te zijn, de zwaarden liggen op de kant om in de olie te zetten, en het weer zag er goed uit, geen regen voorspeld deze week, dat zou dus geen probleem moeten zijn.
De eerste ochtend was alles nat van de mist, ook geen probleem natuurlijk, s ‘middags komt vast de zon wel door en tot die tijd zijn er genoeg andere klusjes te doen.
Twee dagen later nog steeds geen zon en de zwaarden nog steeds nat van de mist.
Pas vrijdag kon ik er eindelijk mee aan het werk en nu zit de eerste laag primer en olie er op. Maar ondertussen zit er wel een nieuw vetkoord om de schroefas; is het overtollige vet opgeruimd; de oude vloerbedekking in mijn achteronder eruit gegooid; heel veel oude troep, die om wat voor reden dan ook nog steeds werd bewaard, weggegooid.
Nu heb ik alleen geen nette schoenen meer en ga ik volgende week de tijd vinden om nieuwe uit te zoeken, heerlijk zo’n begin van de kluswinter.
De eerste ochtend was alles nat van de mist, ook geen probleem natuurlijk, s ‘middags komt vast de zon wel door en tot die tijd zijn er genoeg andere klusjes te doen.
Twee dagen later nog steeds geen zon en de zwaarden nog steeds nat van de mist.
Pas vrijdag kon ik er eindelijk mee aan het werk en nu zit de eerste laag primer en olie er op. Maar ondertussen zit er wel een nieuw vetkoord om de schroefas; is het overtollige vet opgeruimd; de oude vloerbedekking in mijn achteronder eruit gegooid; heel veel oude troep, die om wat voor reden dan ook nog steeds werd bewaard, weggegooid.
Nu heb ik alleen geen nette schoenen meer en ga ik volgende week de tijd vinden om nieuwe uit te zoeken, heerlijk zo’n begin van de kluswinter.
vrijdag 21 oktober 2011
sportief
Heel naar, ben je 5 dagen vrij en kun je niet eens schilderen. Drie van de 5 dagen wind, regen en hagel.
Zelfs de tafels in het dagverblijf kun je met goed fatsoen niet kaal halen en lakken in 5 dagen.
Dat was dus verplicht uitslapen en niets doen.
Nu aan het einde week, merk ik dat ik er aan toe was, voel me heerlijk uitgerust en kan nu het staartje van het seizoen weer aan.
Ook eindelijk met de sportschool begonnen, andere jaren stelde ik dat net zo lang uit, dat het niet meer loonde, nu dus wel op tijd en gelijk 2 keer per week eerst in Harlingen en later deze winter naar Leeuwarden.
En voor vandaag? Douchen, fijn mijn nieuwe kleren aan en in de auto naar Rotterdam om mijn lief op te halen, die na 2 weken weer thuis komt.
Zelfs de tafels in het dagverblijf kun je met goed fatsoen niet kaal halen en lakken in 5 dagen.
Dat was dus verplicht uitslapen en niets doen.
Nu aan het einde week, merk ik dat ik er aan toe was, voel me heerlijk uitgerust en kan nu het staartje van het seizoen weer aan.
Ook eindelijk met de sportschool begonnen, andere jaren stelde ik dat net zo lang uit, dat het niet meer loonde, nu dus wel op tijd en gelijk 2 keer per week eerst in Harlingen en later deze winter naar Leeuwarden.
En voor vandaag? Douchen, fijn mijn nieuwe kleren aan en in de auto naar Rotterdam om mijn lief op te halen, die na 2 weken weer thuis komt.
maandag 17 oktober 2011
11 de plaats
En alweer een Brandaris weekend overleeft ☺ . Ideaal windje voor een race; zuid 4 tot 5 en natuurlijk zon.
De vaste Brandarisploeg, bracht nieuwe T-shirts mee en warme mutsen, en natuurlijk de mooie jassen van de voorgaande editie. Altijd leuk om weer bekende gezichten te zien en ook de nieuwe gezichten waren erg sympathiek.
Dit jaar kon het nieuwe tussenstagzeil eindelijk worden gebruikt, Hennie en ik hadden hem de afgelopen week al proef gehesen om alle harpen en schoten op de juiste plaats te hebben.
De verkoudheid van de afgelopen week was ik al snel vergeten die ochtend en vol goede moed gingen we de haven uit. Bij het hijsen van de bezaan, brak er een schijf uit het dubbele blok, snel een reserveblok gesloopt en het schijfje vervangen in de oude, zodat de val gewoon kon blijven zitten, snelle actie, ik had vorig jaar natuurlijk flink geoefend op het in en uitelkaar halen van blokken.
Verder ging alles vlekkeloos, met natuurlijk heel veel dank aan Maaike, Hennie, Marjon en Kim als vaste en extra wedstrijdcrew.
Het wedstrijd veld is met 80 schepen zo groot, dat je eigenlijk alleen maar met de nabije schepen aan het sparren bent, en af en toe kom je een verbaasde (later chagrijnige) schipper voorbij, die nog steeds niet weet dat de Wilhelmina veel sneller is dan de meeste denken. Maar goed het erepodium zal nog een hele kluif worden en dan zullen we toch nog wat aanpassingen moeten doen.
Maar ik koop toch echt geen nieuwe grote kluiver tot dat de oude versleten is, zo fanatiek is mijn portemonnee nu ook weer niet. De vrouw van een collega, die zijn nieuwe halfwinder aan het hijsen was, verzuchte eens; “kijk daar gaat mijn vakantie de lucht in”.
Ondanks wat onduidelijkheid en wat omvaren voor een niet bestaande boei hebben we een eervolle 11 de plaats gehaald, de hoogste plaats voor de Wilhelmina tot nu toe, zonder die boei hadden we bij de eerste 10 gehoord.
Volgend jaar gaan we in de herkansing, en reken maar dat we fanatiek zullen zeilen.
De vaste Brandarisploeg, bracht nieuwe T-shirts mee en warme mutsen, en natuurlijk de mooie jassen van de voorgaande editie. Altijd leuk om weer bekende gezichten te zien en ook de nieuwe gezichten waren erg sympathiek.
Dit jaar kon het nieuwe tussenstagzeil eindelijk worden gebruikt, Hennie en ik hadden hem de afgelopen week al proef gehesen om alle harpen en schoten op de juiste plaats te hebben.
De verkoudheid van de afgelopen week was ik al snel vergeten die ochtend en vol goede moed gingen we de haven uit. Bij het hijsen van de bezaan, brak er een schijf uit het dubbele blok, snel een reserveblok gesloopt en het schijfje vervangen in de oude, zodat de val gewoon kon blijven zitten, snelle actie, ik had vorig jaar natuurlijk flink geoefend op het in en uitelkaar halen van blokken.
Verder ging alles vlekkeloos, met natuurlijk heel veel dank aan Maaike, Hennie, Marjon en Kim als vaste en extra wedstrijdcrew.
Het wedstrijd veld is met 80 schepen zo groot, dat je eigenlijk alleen maar met de nabije schepen aan het sparren bent, en af en toe kom je een verbaasde (later chagrijnige) schipper voorbij, die nog steeds niet weet dat de Wilhelmina veel sneller is dan de meeste denken. Maar goed het erepodium zal nog een hele kluif worden en dan zullen we toch nog wat aanpassingen moeten doen.
Maar ik koop toch echt geen nieuwe grote kluiver tot dat de oude versleten is, zo fanatiek is mijn portemonnee nu ook weer niet. De vrouw van een collega, die zijn nieuwe halfwinder aan het hijsen was, verzuchte eens; “kijk daar gaat mijn vakantie de lucht in”.
Ondanks wat onduidelijkheid en wat omvaren voor een niet bestaande boei hebben we een eervolle 11 de plaats gehaald, de hoogste plaats voor de Wilhelmina tot nu toe, zonder die boei hadden we bij de eerste 10 gehoord.
Volgend jaar gaan we in de herkansing, en reken maar dat we fanatiek zullen zeilen.
zondag 9 oktober 2011
in nevelen
Langzaam loopt het seizoen ten einde, toch nog een mooie nazomer met veel T-shirtjes weer en drijfpartijen.
Doordat er geen wind was, bleef de ochtendnevel ook nog eens de hele ochtend hangen. Daar we zonder radar niet mogen varen, hadden we lange koffieochtenden met een wazig zonnetje en gezellige uitgeruste collega’s.
Om een uur of 12 vertrokken we naar de dichtstbijzijnde haven om geen onnodige gasolie te verspillen. Wandelen op het strand, prachtige sterrenhemel en bovenal blije mensen.
Ook heerlijk om de kluslijst voor deze winter weer te maken, niet alleen de gewone klussen maar ook leuke klussen zoals het vernieuwen van de douche in de roef en eindelijk de roefvloer opknappen.
En natuurlijk nadenken over de vakantie, wanneer en waarheen?
Doordat er geen wind was, bleef de ochtendnevel ook nog eens de hele ochtend hangen. Daar we zonder radar niet mogen varen, hadden we lange koffieochtenden met een wazig zonnetje en gezellige uitgeruste collega’s.
Om een uur of 12 vertrokken we naar de dichtstbijzijnde haven om geen onnodige gasolie te verspillen. Wandelen op het strand, prachtige sterrenhemel en bovenal blije mensen.
Ook heerlijk om de kluslijst voor deze winter weer te maken, niet alleen de gewone klussen maar ook leuke klussen zoals het vernieuwen van de douche in de roef en eindelijk de roefvloer opknappen.
En natuurlijk nadenken over de vakantie, wanneer en waarheen?
dinsdag 6 september 2011
overdenking
Raar, hoe snel je aan iets gewend raakt. Toen ik 4 jaar geleden begon met schrijven, werd het al snel een vaste gewoonte en schreef ik enthousiast en veel.
Maar langzamerhand word het wat minder,want zeg nou zelf, hoe vaak kun je een zeiltocht naar Vlieland beschrijven als je minimaal 1 maal per week voor de haven ligt. De ene keer met mooi weer en de andere keer met hoge golven. Langzamerhand verval je toch in herhaling en ik weet niet goed hoe ik dat een draai moet geven.
Het is ook een cirkel, omdat je minder schrijft,beschrijf je de grote lijnen van de week, terwijl juist de details zo leuk zijn om te beschrijven.Daar moet ik dus aan werken, de grote lijnen loslaten en de kleine dingen aan boord beschrijven, moet lukken denk ik zo. Dan blijft dit blog ook voor de toekomst een waardevolle herinnering voor mezelf, het verhaal van mijn tijd als beroepszeilschipper op het Wad.
Heerlijk om later nog eens terug te lezen.
Maar langzamerhand word het wat minder,want zeg nou zelf, hoe vaak kun je een zeiltocht naar Vlieland beschrijven als je minimaal 1 maal per week voor de haven ligt. De ene keer met mooi weer en de andere keer met hoge golven. Langzamerhand verval je toch in herhaling en ik weet niet goed hoe ik dat een draai moet geven.
Het is ook een cirkel, omdat je minder schrijft,beschrijf je de grote lijnen van de week, terwijl juist de details zo leuk zijn om te beschrijven.Daar moet ik dus aan werken, de grote lijnen loslaten en de kleine dingen aan boord beschrijven, moet lukken denk ik zo. Dan blijft dit blog ook voor de toekomst een waardevolle herinnering voor mezelf, het verhaal van mijn tijd als beroepszeilschipper op het Wad.
Heerlijk om later nog eens terug te lezen.
donderdag 25 augustus 2011
stilte
Nog even met Boomer op het strand van Vlieland, het is al donker en het strand verlaten.
Rondom ons heen de vuurtorens van Terschelling en een flits van Ameland aan de horizon. De lichtjes van de geulen knipperen en wijzen naar de oranje gloed van Harlingen.
Volmaakte stilte, ben tot tranen geroerd van zoveel moois, dit zijn de momenten waarvoor je het doet, varen, leven en liefhebben, bestaat uit zeldzame momenten van geluk.
Je kunt er niet naar zoeken of naar jagen, ze komen zomaar voorbij, of je vind ze in je hart.
Zo blij dat ik gezond ben, fijne gasten aan boord heb en een vleugje warme wind op een verlaten strand.
Laatst las ik een paar mooie regels die ik nog even kwijt wil;
Herinner je gisteren,
droom van morgen,
maar leef vandaag.
Rondom ons heen de vuurtorens van Terschelling en een flits van Ameland aan de horizon. De lichtjes van de geulen knipperen en wijzen naar de oranje gloed van Harlingen.
Volmaakte stilte, ben tot tranen geroerd van zoveel moois, dit zijn de momenten waarvoor je het doet, varen, leven en liefhebben, bestaat uit zeldzame momenten van geluk.
Je kunt er niet naar zoeken of naar jagen, ze komen zomaar voorbij, of je vind ze in je hart.
Zo blij dat ik gezond ben, fijne gasten aan boord heb en een vleugje warme wind op een verlaten strand.
Laatst las ik een paar mooie regels die ik nog even kwijt wil;
Herinner je gisteren,
droom van morgen,
maar leef vandaag.
zaterdag 13 augustus 2011
horizontoer
Variatie in groeps samenstelling is elke reis weer een verrassing.
Drie weken geleden een groep kleuterleidsters die hun opleiding hadden afgerond en zich gedroegen als kleuters.
Vorige week een groep kinderen uit de kinderkankerkliniek, vreselijk leuke en vrolijke kinderen en geweldige begeleiding.
En deze week de vertrouwde horizontoergangers aan boord gekregen. Die bestaat meestal uit veel theater en muziekmakers en vrolijke vakantiegangers, deze keer aangevuld met leden van de AVRO cultuur club.
Al met al een leuke groep mensen aan boord van de Wilhelmina. Ondanks dat de toer wat korter is dan voorgaande jaren, is het gevoel het zelfde, enthousiaste mensen en overal word je begroet door bekenden van voorgaande jaren.
Ook heerlijk om Kim weer eens een paar dagen in de buurt te hebben, Loenen waar ze tegenwoordig woont is toch wel erg ver weg, zeker midden in het zeil seizoen.
Drie weken geleden een groep kleuterleidsters die hun opleiding hadden afgerond en zich gedroegen als kleuters.
Vorige week een groep kinderen uit de kinderkankerkliniek, vreselijk leuke en vrolijke kinderen en geweldige begeleiding.
En deze week de vertrouwde horizontoergangers aan boord gekregen. Die bestaat meestal uit veel theater en muziekmakers en vrolijke vakantiegangers, deze keer aangevuld met leden van de AVRO cultuur club.
Al met al een leuke groep mensen aan boord van de Wilhelmina. Ondanks dat de toer wat korter is dan voorgaande jaren, is het gevoel het zelfde, enthousiaste mensen en overal word je begroet door bekenden van voorgaande jaren.
Ook heerlijk om Kim weer eens een paar dagen in de buurt te hebben, Loenen waar ze tegenwoordig woont is toch wel erg ver weg, zeker midden in het zeil seizoen.
woensdag 3 augustus 2011
zeehondjes
Heerlijk een dagje stilliggen op Texel. De groep is op de fiets naar Ecomare, zeehondjes kijken.
Die zwemmen normaal altijd op het Wad, maar deze week doken ze op naast het schip en ook gelijk weer onder. Net als we onze mond open deden om de gasten te waarschuwen, waren ze al weer weg. Al met al hebben de gasten nog niet 1 zien zwemmen op het Wad.
Vanmorgen dook er zelfs eentje op tijdens het verhalen van de Wilhelmina, midden in de haven van Oudeschild, maar toen zaten de gasten al op de fiets.
Boomer ziet ze wel altijd en begroet ze met een blaf, maar de laatste tijd blaft ze ook tegen vogels, nou ja, ze wordt natuurlijk ook al weer wat ouder.
Die zwemmen normaal altijd op het Wad, maar deze week doken ze op naast het schip en ook gelijk weer onder. Net als we onze mond open deden om de gasten te waarschuwen, waren ze al weer weg. Al met al hebben de gasten nog niet 1 zien zwemmen op het Wad.
Vanmorgen dook er zelfs eentje op tijdens het verhalen van de Wilhelmina, midden in de haven van Oudeschild, maar toen zaten de gasten al op de fiets.
Boomer ziet ze wel altijd en begroet ze met een blaf, maar de laatste tijd blaft ze ook tegen vogels, nou ja, ze wordt natuurlijk ook al weer wat ouder.
dinsdag 26 juli 2011
koks
Het varen is helemaal niets meer geworden dit weekend, de schapen woeien van de dijk. Zelfs zondag terug naar Harlingen was geen optie met al die brekers voor Workum. Gelukkig lag de Wilhelmina redelijk beschut achter de loods in het haventje.
Uwe en Anne hebben ondanks de wind en regen een fijn weekend gehad met familie en vrienden. Ook de catering die ik georganiseerd had was erg geslaagd.
Liesbeth en Gerard van “koks op zee” hadden hun best gedaan om biologisch en vegetarisch te koken, wat uitmonde in heerlijke gezonde gerechten waarvan ik nog nooit gehoord had, laat staan gegeten, maar alles was heerlijk .
Wist trouwens ook niet dat er zoveel biologische producten in de gewone supermarkten te koop was, zelfs de prijs daarvan valt heel erg mee. Had altijd de indruk dat een gewoon mens dat niet betalen kan. Denk dat ik vanaf nu meer producten uit die hoek ga gebruiken, gezond, veel lekkerder en veel, veel beter voor het milieu. Dat wist ik natuurlijk al veel langer, heb tenslotte niet voor niets een landbouw opleiding gedaan, maar geloof dat mijn portemonnee er nu niet meer zo onder lijd als 10/ 15 jaar geleden toen je nog het dubbele betaalde en de kwaliteit niet altijd even goed was.
Heb trouwens nog anderhalf jaar in een biologische winkel gewerkt in Groningen, kon zelfs met personeelskorting de producten niet betalen.
De weekendgasten zijn zondag uiteindelijk met een taxi naar Harlingen vertrokken om de auto’s op te halen.
De nieuwe groep was onderweg uit Beieren met de bus, gelukkig kreeg Ingrid van kantoor hun telefoonnummer te pakken en gaf ze het nieuwe adres, zodat we de gasten konden ontvangen in Workum.
Jammer van het weekend, maar gelukkig liep alles goed af.
Uwe en Anne hebben ondanks de wind en regen een fijn weekend gehad met familie en vrienden. Ook de catering die ik georganiseerd had was erg geslaagd.
Liesbeth en Gerard van “koks op zee” hadden hun best gedaan om biologisch en vegetarisch te koken, wat uitmonde in heerlijke gezonde gerechten waarvan ik nog nooit gehoord had, laat staan gegeten, maar alles was heerlijk .
Wist trouwens ook niet dat er zoveel biologische producten in de gewone supermarkten te koop was, zelfs de prijs daarvan valt heel erg mee. Had altijd de indruk dat een gewoon mens dat niet betalen kan. Denk dat ik vanaf nu meer producten uit die hoek ga gebruiken, gezond, veel lekkerder en veel, veel beter voor het milieu. Dat wist ik natuurlijk al veel langer, heb tenslotte niet voor niets een landbouw opleiding gedaan, maar geloof dat mijn portemonnee er nu niet meer zo onder lijd als 10/ 15 jaar geleden toen je nog het dubbele betaalde en de kwaliteit niet altijd even goed was.
Heb trouwens nog anderhalf jaar in een biologische winkel gewerkt in Groningen, kon zelfs met personeelskorting de producten niet betalen.
De weekendgasten zijn zondag uiteindelijk met een taxi naar Harlingen vertrokken om de auto’s op te halen.
De nieuwe groep was onderweg uit Beieren met de bus, gelukkig kreeg Ingrid van kantoor hun telefoonnummer te pakken en gaf ze het nieuwe adres, zodat we de gasten konden ontvangen in Workum.
Jammer van het weekend, maar gelukkig liep alles goed af.
zaterdag 23 juli 2011
zomer
Al weer een weekje onderweg met de Wilhelmina, het uitrusten heeft goed gedaan. In de haven wordt alleen nog maar gepraat over het weer en het uitblijven van de zomer.
Maar ondanks alle slechte berichten, hadden we de afgelopen week prachtig weer op het Wad.
Dinsdag was wel heel grappig, omdat iedereen met een rif in het zeil aan het zeilen was en er maar een 2 tot 4 Beaufort stond, met zon. Blijkbaar was iedereen er nog niet van overtuigt dat het weer goed was met de wind.
Omdat het vandaag weer ging waaien zijn we gisteravond al naar Workum gegaan, lekker rustig op het fokje heen varen en beschut achter de bomen in de haven vastmaken. Morgen zien we wel weer verder.
Vandaag alleen maar een beetje lakens sorteren en vervangen door nieuwe. Vorige week 2 ladingen lakens en kussenslopen gekocht, de lakens antraciet en de slopen appelgroen, mooie combi vind ik zelf. En wat minder besmettelijk dan de oude.
Maar ondanks alle slechte berichten, hadden we de afgelopen week prachtig weer op het Wad.
Dinsdag was wel heel grappig, omdat iedereen met een rif in het zeil aan het zeilen was en er maar een 2 tot 4 Beaufort stond, met zon. Blijkbaar was iedereen er nog niet van overtuigt dat het weer goed was met de wind.
Omdat het vandaag weer ging waaien zijn we gisteravond al naar Workum gegaan, lekker rustig op het fokje heen varen en beschut achter de bomen in de haven vastmaken. Morgen zien we wel weer verder.
Vandaag alleen maar een beetje lakens sorteren en vervangen door nieuwe. Vorige week 2 ladingen lakens en kussenslopen gekocht, de lakens antraciet en de slopen appelgroen, mooie combi vind ik zelf. En wat minder besmettelijk dan de oude.
zondag 10 juli 2011
lappenmand
Ruim 3 weken zit ik al in de lappenmand, met goede en af en toe slechte dagen. Van virusinfectie aan mijn onderbeen, naar bacteriële infectie op de aangetaste plek. Alle huisartsen op de eilanden kan ik nu blindelings vinden, gelukkig hebben ze daar nog heel ouderwets een apotheek aan huis, dat is in ieder geval gemakkelijk. Nadat de eerste medicijnkuren niet aansloegen, heeft de laatste eindelijk resultaat.
Alleen is mijn energieniveau aardig laag geworden. Roel kwam afgelopen vrijdag met de veerboot naar Vlieland om het stokje over te nemen. De schoolgroep van de afgelopen week ging in Harlingen van boord en Uwe met zijn collega’s en studenten kwamen die zelfde avond aan boord.
Omdat er voor zaterdag veel regen en wind was voorspeld, zijn we die zelfde avond ook weer uitgezeild naar Terschelling. Het was nog even spannend of vriendin Jacquelin op tijd zou zijn, maar ze was er gelukkig.
De tocht was prachtig, mooie roze luchten, zeehondjes in overvloed en om 1 uur s, nachts in de haven. En als ultiem kadootje, was het zaterdag op het eiland zonnig en warm. Vandaag weer prachtig teruggezeild, waarbij ikzelf alleen maar hoefde toe te kijken en koffie te zetten.
Morgen vaart Roel weer uit met de Wilhelmina en mag ik naar de Dankbaarheid om te zorgen dat mijn energie weer wat opgevijzeld word. Dat betekent een hele week uitslapen en lezen, hoef alleen nog maar 3 maanden administratie bij te werken.
Alleen is mijn energieniveau aardig laag geworden. Roel kwam afgelopen vrijdag met de veerboot naar Vlieland om het stokje over te nemen. De schoolgroep van de afgelopen week ging in Harlingen van boord en Uwe met zijn collega’s en studenten kwamen die zelfde avond aan boord.
Omdat er voor zaterdag veel regen en wind was voorspeld, zijn we die zelfde avond ook weer uitgezeild naar Terschelling. Het was nog even spannend of vriendin Jacquelin op tijd zou zijn, maar ze was er gelukkig.
De tocht was prachtig, mooie roze luchten, zeehondjes in overvloed en om 1 uur s, nachts in de haven. En als ultiem kadootje, was het zaterdag op het eiland zonnig en warm. Vandaag weer prachtig teruggezeild, waarbij ikzelf alleen maar hoefde toe te kijken en koffie te zetten.
Morgen vaart Roel weer uit met de Wilhelmina en mag ik naar de Dankbaarheid om te zorgen dat mijn energie weer wat opgevijzeld word. Dat betekent een hele week uitslapen en lezen, hoef alleen nog maar 3 maanden administratie bij te werken.
zondag 26 juni 2011
koken
Dit weekend niet alleen schipperen, ,maar ook koken voor de groep. Aangezien ik dat niet in m’n eentje kan, heb ik Maaike gevraagd om te co- schipperen/koken.
Vrijdag om 12 uur al vertrokken naar Oerol, waar we tot onze verbazing gewoon de haven in konden. Om 9 uur waren de eerste charterschepen al naar Terschelling vertrokken en de haven in Harlingen was aardig leeg toen we weggingen. Vrijdag was sowieso een hectische dag, de oude groep vetrok om 9 uur, de laatste boodschappen moesten nog gehaald worden, het schip schoon en de nieuwe tweede koelkast moest nog naar beneden.
Vorige week had ik een nieuwe koel/vrieskast voor in de keuken gekocht, maar deze bleek iets kleiner dan de vorige. Daarom de trapkast maar aangepast voor een tweede gewone koelkast, dat is toch wel handig voor 28 mensen.
De nieuwe groep bestaat dit weekend uit singles en zijn vreselijk aardig en zijn gelukkig ook erg tevreden over het menu.
Heerlijk om weer eens te koken voor een grote groep mensen, goed plannen is het belangrijkste, en dat kan ik gelukkig erg goed. Ik heb gewoon gekozen voor een paar vertouwde succesrecepten en met de hulp van Maaike en Hennie liep alles als een trein, met als resultaat tevreden eters.
Vandaag met een mooi windje terugzeilen en vanavond een avondje vrij.
Vrijdag om 12 uur al vertrokken naar Oerol, waar we tot onze verbazing gewoon de haven in konden. Om 9 uur waren de eerste charterschepen al naar Terschelling vertrokken en de haven in Harlingen was aardig leeg toen we weggingen. Vrijdag was sowieso een hectische dag, de oude groep vetrok om 9 uur, de laatste boodschappen moesten nog gehaald worden, het schip schoon en de nieuwe tweede koelkast moest nog naar beneden.
Vorige week had ik een nieuwe koel/vrieskast voor in de keuken gekocht, maar deze bleek iets kleiner dan de vorige. Daarom de trapkast maar aangepast voor een tweede gewone koelkast, dat is toch wel handig voor 28 mensen.
De nieuwe groep bestaat dit weekend uit singles en zijn vreselijk aardig en zijn gelukkig ook erg tevreden over het menu.
Heerlijk om weer eens te koken voor een grote groep mensen, goed plannen is het belangrijkste, en dat kan ik gelukkig erg goed. Ik heb gewoon gekozen voor een paar vertouwde succesrecepten en met de hulp van Maaike en Hennie liep alles als een trein, met als resultaat tevreden eters.
Vandaag met een mooi windje terugzeilen en vanavond een avondje vrij.
maandag 20 juni 2011
oerol
De tijd vliegt, Oerol is alweer begonnen. Onze weekendgasten waren er vrijdag om 10.00 uur s’morgens al. En nog waren wij vrijdag bij de laatste 2 schepen die binnen mochten op Terschelling.
5 Collega’s moesten voor anker en mijn hart ging naar ze uit. Je doet je best om het iedereen naar de zin te maken, de klant, het kantoor, en als dank voor al je inspanning, mag je een nacht voor anker met windkracht 7 (uitschieters 8). 1 Collega was heel slim, die ging lekker naar Vlieland en bestelde daar voor zaterdagmorgen een watertaxi.
Wij konden gelukkig vrijdagavond nog even genieten van de BBQ. Verder was het eerste Oerolweekend heel veel regen en wind. De groep had het gelukkig erg naar hun zin.
Onderweg was ik er al snel achter dat er iemand was die op Engelsmanplaat had gewerkt als vogelwacht, hij vroeg gelijk op welk schip wij daar hadden gevaren.
In die tijd gaven de mensen van Engelsmanplaat voorlichting over de vogels en het Wad. Te voet en per schip kwamen er per jaar heel wat mensen naar toe. Erg leuk en leerzaam was dat.
En natuurlijk herinnerde hij zich Rob, heerlijk om even met iemand herinneringen op te halen over die enerverende tijd op het Oostwad. Het maakte mijn hele weekend weer goed.
5 Collega’s moesten voor anker en mijn hart ging naar ze uit. Je doet je best om het iedereen naar de zin te maken, de klant, het kantoor, en als dank voor al je inspanning, mag je een nacht voor anker met windkracht 7 (uitschieters 8). 1 Collega was heel slim, die ging lekker naar Vlieland en bestelde daar voor zaterdagmorgen een watertaxi.
Wij konden gelukkig vrijdagavond nog even genieten van de BBQ. Verder was het eerste Oerolweekend heel veel regen en wind. De groep had het gelukkig erg naar hun zin.
Onderweg was ik er al snel achter dat er iemand was die op Engelsmanplaat had gewerkt als vogelwacht, hij vroeg gelijk op welk schip wij daar hadden gevaren.
In die tijd gaven de mensen van Engelsmanplaat voorlichting over de vogels en het Wad. Te voet en per schip kwamen er per jaar heel wat mensen naar toe. Erg leuk en leerzaam was dat.
En natuurlijk herinnerde hij zich Rob, heerlijk om even met iemand herinneringen op te halen over die enerverende tijd op het Oostwad. Het maakte mijn hele weekend weer goed.
woensdag 8 juni 2011
amsterdam
Een oude wens ging deze week eindelijk in vervulling; een rondje Noord Holland.
Maandagmorgen kwamen de nieuwe gasten aan boord en samen met Peter van de Pelikaan deden we het voorstel om Amsterdam en de Zaanse schans te varen; tot onze verbazing vond de groep het gelijk een geweldig idee.
Die zelfde dag naar Enkhuizen gezeild en dinsdag door naar Amsterdam. Spannend voor mij, want het was wel 15 jaar geleden dat ik er was geweest en toen was ik maat en geen schipper. Ik had wel van te voren de almanak uitgepluist om alle marifoonkanalen goed te hebben en om te weten waar en wanneer we ons moesten melden.
Alles ging goed, gelukkig was het niet druk op het IJ en Peter ging voorop om naar de Oude Houthaven te varen, die had ik alleen waarschijnlijk niet gevonden. Nou ja, dan had ik nog wat extra kaarten moeten bestuderen, maar dat hoefde nu gelukkig niet.
Na een heerlijk etentje met mijn zus, zijn we vanmorgen vertrokken naar de Zaan, waar we in 3 minuten de Zaanse schans voorbij voeren, gelukkig was de rest van de Zaan ook mooi.
Nu liggen we in het centrum van Almaar, daar was ik ook nog nooit geweest. Het is een prachtig stadje met leuke kleine winkelstraatjes.
Heerlijk om eens een andere route te varen, niet ten nadele van het Wad hoor, dat is en blijft het mooiste stukje van Nederland, maar heerlijke om eens een andere route te varen.
Maandagmorgen kwamen de nieuwe gasten aan boord en samen met Peter van de Pelikaan deden we het voorstel om Amsterdam en de Zaanse schans te varen; tot onze verbazing vond de groep het gelijk een geweldig idee.
Die zelfde dag naar Enkhuizen gezeild en dinsdag door naar Amsterdam. Spannend voor mij, want het was wel 15 jaar geleden dat ik er was geweest en toen was ik maat en geen schipper. Ik had wel van te voren de almanak uitgepluist om alle marifoonkanalen goed te hebben en om te weten waar en wanneer we ons moesten melden.
Alles ging goed, gelukkig was het niet druk op het IJ en Peter ging voorop om naar de Oude Houthaven te varen, die had ik alleen waarschijnlijk niet gevonden. Nou ja, dan had ik nog wat extra kaarten moeten bestuderen, maar dat hoefde nu gelukkig niet.
Na een heerlijk etentje met mijn zus, zijn we vanmorgen vertrokken naar de Zaan, waar we in 3 minuten de Zaanse schans voorbij voeren, gelukkig was de rest van de Zaan ook mooi.
Nu liggen we in het centrum van Almaar, daar was ik ook nog nooit geweest. Het is een prachtig stadje met leuke kleine winkelstraatjes.
Heerlijk om eens een andere route te varen, niet ten nadele van het Wad hoor, dat is en blijft het mooiste stukje van Nederland, maar heerlijke om eens een andere route te varen.
donderdag 2 juni 2011
koekjes
Vier daagjes vrij geweest. De bedoeling was om wat te klussen en te verven, maar door een gemene blaasontsteking werd mijn bijdrage aan het geheel nihil.
Het klussen dus maar overgelaten aan Nieko en het verven aan Hennie. Daardoor staat er nu een nieuwe kompaspaal op het achterdek en zijn de davits van de bijboot verstevigd en geverfd. En na een medicijn kuurtje ben ik vanaf morgen weer zo goed als nieuw.
Heb nog wel gezorgd voor nieuwe bloemen aan dek, zodat alles er weer netjes uitziet.
Morgen de sloepenrace naar Terschelling en in voorbereiding daarvan het reglement bestudeert. Het ergste wat een sloep kan overkomen, is dat het volgschip zich niet aan de regels houd, waardoor de sloep gediskwalificeerd word.
Ook Boomer was helemaal in zijn (haar) nopjes omdat we de hele week naast zijn favoriete koekjesdealer lagen in Franeker.
Boomer haalde Duane zelfs uit zijn bed om vooral zijn dankbaarheid te tonen voor al die heerlijke koekjes. Aan boord van de Wilhelmina zat ze de hele dag op het voorschip, op de uitkijk en wilde niet meer naar achteren komen.
Zo zie je maar weer, de liefde van een hond gaat vooral door de maag.
Het klussen dus maar overgelaten aan Nieko en het verven aan Hennie. Daardoor staat er nu een nieuwe kompaspaal op het achterdek en zijn de davits van de bijboot verstevigd en geverfd. En na een medicijn kuurtje ben ik vanaf morgen weer zo goed als nieuw.
Heb nog wel gezorgd voor nieuwe bloemen aan dek, zodat alles er weer netjes uitziet.
Morgen de sloepenrace naar Terschelling en in voorbereiding daarvan het reglement bestudeert. Het ergste wat een sloep kan overkomen, is dat het volgschip zich niet aan de regels houd, waardoor de sloep gediskwalificeerd word.
Ook Boomer was helemaal in zijn (haar) nopjes omdat we de hele week naast zijn favoriete koekjesdealer lagen in Franeker.
Boomer haalde Duane zelfs uit zijn bed om vooral zijn dankbaarheid te tonen voor al die heerlijke koekjes. Aan boord van de Wilhelmina zat ze de hele dag op het voorschip, op de uitkijk en wilde niet meer naar achteren komen.
Zo zie je maar weer, de liefde van een hond gaat vooral door de maag.
zaterdag 21 mei 2011
droogvallen
Droogvallen op z’n mooist vandaag. Deze week is er een groep studenten aan boord van het van Hall instituut. De groep volgt de opleiding ‘coastal zone management’ deze managers, gaan er in de toekomst voor zorgen dat Nederland droge voeten houd.
Eerst was er vandaag een lekker windje om naar de richel te zeilen. Genoeg wind om een kluitje collega’s voorbij te zeilen en op de valreep nog even de Meep ingeloefd om niet te vroeg op de droogval locatie aan te komen, even zwaaien naar Bert en dan overstag naar de richel.
Terwijl het water langzaam zakte, viel ook de wind helemaal weg. In het zonnetje aan dek, wachte iedereen rustig af om op expeditie te gaan op de zandbank. Emmers, zeefjes, determinatie boeken en jampotjes, gingen mee de bank op. Ruim 3 uur zijn ze vol overgave bezig geweest al het zichtbare en bijna niet zichtbare aan het licht te brengen.
Wat een heerlijke rust hier op het Wad, zo is droogvallen bedoelt. En door het onderweg gevonden plastic opblaasbootje, bleef het schip ook nog schoon.
We hadden hem gevuld met water onder aan de trap gezet, konden we fijn onze voeten afspoelen, alleen dacht 1 van de studenten dat het ook een mooi opvangcentrum was voor gestrande kwallen, maar beide functies waren goed te combineren.
Vanavond nog even door naar Terschelling en dan zit deze prachtige dag erop.
Eerst was er vandaag een lekker windje om naar de richel te zeilen. Genoeg wind om een kluitje collega’s voorbij te zeilen en op de valreep nog even de Meep ingeloefd om niet te vroeg op de droogval locatie aan te komen, even zwaaien naar Bert en dan overstag naar de richel.
Terwijl het water langzaam zakte, viel ook de wind helemaal weg. In het zonnetje aan dek, wachte iedereen rustig af om op expeditie te gaan op de zandbank. Emmers, zeefjes, determinatie boeken en jampotjes, gingen mee de bank op. Ruim 3 uur zijn ze vol overgave bezig geweest al het zichtbare en bijna niet zichtbare aan het licht te brengen.
Wat een heerlijke rust hier op het Wad, zo is droogvallen bedoelt. En door het onderweg gevonden plastic opblaasbootje, bleef het schip ook nog schoon.
We hadden hem gevuld met water onder aan de trap gezet, konden we fijn onze voeten afspoelen, alleen dacht 1 van de studenten dat het ook een mooi opvangcentrum was voor gestrande kwallen, maar beide functies waren goed te combineren.
Vanavond nog even door naar Terschelling en dan zit deze prachtige dag erop.
maandag 16 mei 2011
vlaams
Voor het eerst een groep uit België, vanmorgen precies op tijd, waardoor ik de borden maar in de auto heb laten staan, we hebben tenslotte genoeg borden, alleen zijn ze niet allemaal even mooi.
Het Vlaamse taaltje is wel even wennen en ik hoop dat we ze morgen beter verstaan. Met deze wind is het sowieso moeilijk om iemand te verstaan, ben blij dat Henny en ik merendeels met handsignalen communiceren.
Door de wind (Bft 7) besloten niet verder te gaan dan Makkum, en ik was niet de enige, de haven begint aardig vol te lopen met schepen die op weg zijn naar de eilanden, of juist naar het IJsselmeer. Straks maar even overleggen met de collega waar we mee samen varen, dan kan ik gelijk even vragen wat het probleem was met zijn motor.
Net voor het afmeren hield de motor er mee op en kon hij nog juist zijn anker er in gooien. Een collega was zo vriendelijk om hem op te pikken en aan de kade te leggen.
Vorige week was hier in Makkum een andere collega met het zelfde akkefietje. Ben blij dat de motor van de Wilhelmina ieder jaar door een monteur word nagekeken, dat schept wat vertrouwen. Maar Henny kon nu wel 2 keer zien hoe het moet als het wel mis gaat.
Het Vlaamse taaltje is wel even wennen en ik hoop dat we ze morgen beter verstaan. Met deze wind is het sowieso moeilijk om iemand te verstaan, ben blij dat Henny en ik merendeels met handsignalen communiceren.
Door de wind (Bft 7) besloten niet verder te gaan dan Makkum, en ik was niet de enige, de haven begint aardig vol te lopen met schepen die op weg zijn naar de eilanden, of juist naar het IJsselmeer. Straks maar even overleggen met de collega waar we mee samen varen, dan kan ik gelijk even vragen wat het probleem was met zijn motor.
Net voor het afmeren hield de motor er mee op en kon hij nog juist zijn anker er in gooien. Een collega was zo vriendelijk om hem op te pikken en aan de kade te leggen.
Vorige week was hier in Makkum een andere collega met het zelfde akkefietje. Ben blij dat de motor van de Wilhelmina ieder jaar door een monteur word nagekeken, dat schept wat vertrouwen. Maar Henny kon nu wel 2 keer zien hoe het moet als het wel mis gaat.
zondag 15 mei 2011
leuk
Een heel weekend niets doen, alleen maar lezen, kokkerellen en wandelen met Boomer. Terwijl Henny een hut schildert op de Wilhelmina omdat ze bang was zich te vervelen, ben ik vertrokken naar de Dankbaarheid.
In juni zijn we nog 1 weekje vrij en gaan we verder met schilderen. Nu is het vooral belangrijk om weer energie op te doen voor de gasten, zodat we ze een geweldige week kunnen bezorgen.
Dank zij het prachtige weer van de afgelopen weken, voel ik me al heel wat beter en heb ik weer zin in het zeilseizoen, maar een weekendje luieren, kan geen kwaad. Ook bezoekjes van oude vrienden en vriendinnen maken het seizoen weer leuk.
Gisteren ben ik nog even bij de groothandel geweest om nieuwe borden te kopen, inclusief reserve borden die nu in de opslag staan, ook mijn nieuwe kompas opgehaald, dan kan ik komende week kijken waar hij het beste geplaatst kan worden en kan ik bij slecht zicht tenminste een beetje koers houden.
In juni zijn we nog 1 weekje vrij en gaan we verder met schilderen. Nu is het vooral belangrijk om weer energie op te doen voor de gasten, zodat we ze een geweldige week kunnen bezorgen.
Dank zij het prachtige weer van de afgelopen weken, voel ik me al heel wat beter en heb ik weer zin in het zeilseizoen, maar een weekendje luieren, kan geen kwaad. Ook bezoekjes van oude vrienden en vriendinnen maken het seizoen weer leuk.
Gisteren ben ik nog even bij de groothandel geweest om nieuwe borden te kopen, inclusief reserve borden die nu in de opslag staan, ook mijn nieuwe kompas opgehaald, dan kan ik komende week kijken waar hij het beste geplaatst kan worden en kan ik bij slecht zicht tenminste een beetje koers houden.
woensdag 4 mei 2011
ra ra waar zijn we?
Alweer de derde week, en alweer met een bekende groep. De paters uit Utrecht zijn weer aan boord.
Afgelopen winter zijn Roel en ik bij de broeders op bezoek geweest, we werden hartelijk ontvangen en het was een erg gezellige dag daar in Utrecht. Door dat bezoek ben ik ook beter gaan begrijpen wat hun bedoeling is met het wadvaren en probeer daar zoveel mogelijk rekening mee te houden.
Maar het zijn vooral hele aardige gezellige mensen en ook de begeleiders en jeugd zijn erg leuk.
Eindelijk ook eens een groep die rustig met hun tafelgenoten praat tijdens het eten en niet de hele tafel overschreeuwen om met iemand te praten die 8 stoelen verder zit.
Ondertussen is Marjon eindelijk uitgevaren vanaf Amsterdam en volgt ze alle charterschepen op het Wad via AIS en wij volgen Marjon natuurlijk op weg naar de Oostzee.
Voor iedereen die wil; op www.marinetraffic.com kun je onder het kopje schepen; de scheepsnaam invullen en opzoeken. Als je dan klikt op ‘toon op kaart’ dan krijg je bv de Wilhelmina te zien op de kaart, met de route van de afgelopen dag.
Erg leuke site vind ik zelf. En ja we zitten op Vlieland :-)
Afgelopen winter zijn Roel en ik bij de broeders op bezoek geweest, we werden hartelijk ontvangen en het was een erg gezellige dag daar in Utrecht. Door dat bezoek ben ik ook beter gaan begrijpen wat hun bedoeling is met het wadvaren en probeer daar zoveel mogelijk rekening mee te houden.
Maar het zijn vooral hele aardige gezellige mensen en ook de begeleiders en jeugd zijn erg leuk.
Eindelijk ook eens een groep die rustig met hun tafelgenoten praat tijdens het eten en niet de hele tafel overschreeuwen om met iemand te praten die 8 stoelen verder zit.
Ondertussen is Marjon eindelijk uitgevaren vanaf Amsterdam en volgt ze alle charterschepen op het Wad via AIS en wij volgen Marjon natuurlijk op weg naar de Oostzee.
Voor iedereen die wil; op www.marinetraffic.com kun je onder het kopje schepen; de scheepsnaam invullen en opzoeken. Als je dan klikt op ‘toon op kaart’ dan krijg je bv de Wilhelmina te zien op de kaart, met de route van de afgelopen dag.
Erg leuke site vind ik zelf. En ja we zitten op Vlieland :-)
maandag 25 april 2011
zon !!!
Ongelofelijk, maar de zon is er nog steeds, heerlijk om op het water te zijn.
Roel is vorige week mee geweest op de Wilhelmina, waardoor ik het lekker rustig aan kon doen, wat een heerlijke luxe.
Langzamerhand word ik wat fitter en deze week kan ik het weer helemaal aan.
Paaszondag waren we vrij en hebben de Dankbaarheid van Leeuwarden naar een klein dorpje op het platteland gebracht. Daar ligt hij nu midden in het dorp, in een klein, gezellig jachthaventje. Dat betekend dat we de vrije weekenden heerlijk even weg zijn van ons werk en lekker kunnen ontspannen of rommelen op de Dankbaarheid.
En vandaag alweer in het zonnetje naar Vlieland, het eerste stuk met maar heel weinig wind maar uiteindelijk trok de wind mooi aan en waren we toch nog een zeilschip in plaats van een drijfsijsje.
Roel is vorige week mee geweest op de Wilhelmina, waardoor ik het lekker rustig aan kon doen, wat een heerlijke luxe.
Langzamerhand word ik wat fitter en deze week kan ik het weer helemaal aan.
Paaszondag waren we vrij en hebben de Dankbaarheid van Leeuwarden naar een klein dorpje op het platteland gebracht. Daar ligt hij nu midden in het dorp, in een klein, gezellig jachthaventje. Dat betekend dat we de vrije weekenden heerlijk even weg zijn van ons werk en lekker kunnen ontspannen of rommelen op de Dankbaarheid.
En vandaag alweer in het zonnetje naar Vlieland, het eerste stuk met maar heel weinig wind maar uiteindelijk trok de wind mooi aan en waren we toch nog een zeilschip in plaats van een drijfsijsje.
woensdag 20 april 2011
zeilen
Geen verhaal, spreekt op zich al grote boekdelen. Niet alleen van grote drukte, maar ook van grote vermoeidheid. Als je ons Henny, Roel en mij 5 minuten op een stoel zette, vielen we spontaan om.
Maar ik moet zeggen, de Wilhelmina, ziet er prachtig uit, nieuw wandje in het dagverblijf, trap in de glim, het boeisel helemaal gladgeschuurd en in de verf en alles schoon en opgeruimd, de zeilen aangeslagen en heel veel andere dingen, die ik zo niet eens op kan noemen.
Maar vandaag kwam eindelijk de beloning voor al dat harde werken, de eerste verrassing, was de groep zelf, deze kwam na 3 jaar afwezigheid weer aan boord, toevalligerwijze was het de allereerste groep die meevoer, nadat ik de Wilhelmina had gekocht en het zijn ook nog eens hele aardige mensen.
Eigenlijk mag ik het niet zeggen, maar gelukkig scheen vandaag het zonnetje en was er geen wind dus mochten we in T-shirt op de motor naar Terschelling, heerlijk, het voelt als vakantie. Morgen is er weer een beetje wind voorspeld en zeilen we naar Vlieland, zodat de hondjes alweer op het strand kunnen spelen.
Hoera, het seizoen is weer begonnen.
Maar ik moet zeggen, de Wilhelmina, ziet er prachtig uit, nieuw wandje in het dagverblijf, trap in de glim, het boeisel helemaal gladgeschuurd en in de verf en alles schoon en opgeruimd, de zeilen aangeslagen en heel veel andere dingen, die ik zo niet eens op kan noemen.
Maar vandaag kwam eindelijk de beloning voor al dat harde werken, de eerste verrassing, was de groep zelf, deze kwam na 3 jaar afwezigheid weer aan boord, toevalligerwijze was het de allereerste groep die meevoer, nadat ik de Wilhelmina had gekocht en het zijn ook nog eens hele aardige mensen.
Eigenlijk mag ik het niet zeggen, maar gelukkig scheen vandaag het zonnetje en was er geen wind dus mochten we in T-shirt op de motor naar Terschelling, heerlijk, het voelt als vakantie. Morgen is er weer een beetje wind voorspeld en zeilen we naar Vlieland, zodat de hondjes alweer op het strand kunnen spelen.
Hoera, het seizoen is weer begonnen.
woensdag 6 april 2011
veluwe
Nog 3 daagjes dan komt Henny mijn maatje weer aan boord, dan kan ze nog een week helpen klussen voor het seizoen begint. Afgelopen weekend ben ik er tussenuit geknepen en ben het hele weekend met mijn moeder naar de Veluwe geweest.
Gezellig in een klein hotelletje en fietsen in het nationale park de Hoge Veluwe. Heerlijk om even weg te zijn, alleen het fietsen was niet zo’n goed idee, na 15 kilometer waren mijn benen een beetje op, maar dan moet je nog wel door om bij je auto te komen.
Boomer had het beter voor elkaar, die liep af en toe een stukje naast de fiets mee en mocht daarna in een kratje achterop de bagagedrager. Als ik stopte om hem op te tillen, sprong hij gelijk in mijn armen, zo blij was hij dan.
Het is duidelijk dat we allebei meer aan lichaamsbeweging moeten doen. Zeilen klinkt wel heel sportief, maar in de praktijk ben je de ene helft van het jaar aan het klussen en de andere helft van het jaar sta je aan het roer en kom je bijna niet van het achterdek af.
Elk jaar weer neem ik me voor om lange strandwandelingen te maken, maar daar komt maar weinig van terecht.
Dus kom je me deze zomer tegen op Terschelling, gaan we lekker met z’n allen naar het strand, lijkt me leuk, kom ik ook nog eens ergens.
Gezellig in een klein hotelletje en fietsen in het nationale park de Hoge Veluwe. Heerlijk om even weg te zijn, alleen het fietsen was niet zo’n goed idee, na 15 kilometer waren mijn benen een beetje op, maar dan moet je nog wel door om bij je auto te komen.
Boomer had het beter voor elkaar, die liep af en toe een stukje naast de fiets mee en mocht daarna in een kratje achterop de bagagedrager. Als ik stopte om hem op te tillen, sprong hij gelijk in mijn armen, zo blij was hij dan.
Het is duidelijk dat we allebei meer aan lichaamsbeweging moeten doen. Zeilen klinkt wel heel sportief, maar in de praktijk ben je de ene helft van het jaar aan het klussen en de andere helft van het jaar sta je aan het roer en kom je bijna niet van het achterdek af.
Elk jaar weer neem ik me voor om lange strandwandelingen te maken, maar daar komt maar weinig van terecht.
Dus kom je me deze zomer tegen op Terschelling, gaan we lekker met z’n allen naar het strand, lijkt me leuk, kom ik ook nog eens ergens.
maandag 28 maart 2011
doorhalen
Vroeger betekende een weekendje doorhalen, gezellig tot in de late uurtjes naar de kroeg. Tegenwoordig betekent het dat we het hele weekend doorwerken aan het schip. Wat wel het zelfde is gebleven, is dat je op maandagochtend overal spierpijn hebt en je brak voelt.
Bijna het hele weekend aan het ratelen en verven geweest, de romp zit dan wel in de 2 componenten, maar er blijft aan dek nog genoeg werk over.
Leuk was het om eindelijk ook op de elektrische rolsteiger te staan en hem zelf te bedienen, na een wat schokkerig begin, kreeg ik hem keurig de hoekjes om, nergens meer bukken of in rare houdingen staan, gewoon op de knopjes drukken en je zoeft overal bij langs. De spierpijn heb ik overgehouden van het kruipen in het gangboord met de naaldhamer.
Morgen gaan we het water weer in, zodat de verf wat langer kan uitharden. We gaan gelijk door naar Leeuwarden, precies op tijd voor het feestje van Marjon, het weekend begint voor mij dus op dinsdag.
Bijna het hele weekend aan het ratelen en verven geweest, de romp zit dan wel in de 2 componenten, maar er blijft aan dek nog genoeg werk over.
Leuk was het om eindelijk ook op de elektrische rolsteiger te staan en hem zelf te bedienen, na een wat schokkerig begin, kreeg ik hem keurig de hoekjes om, nergens meer bukken of in rare houdingen staan, gewoon op de knopjes drukken en je zoeft overal bij langs. De spierpijn heb ik overgehouden van het kruipen in het gangboord met de naaldhamer.
Morgen gaan we het water weer in, zodat de verf wat langer kan uitharden. We gaan gelijk door naar Leeuwarden, precies op tijd voor het feestje van Marjon, het weekend begint voor mij dus op dinsdag.
woensdag 23 maart 2011
hydrojetten
Sinds maandag liggen we weer droog op de werf in Franeker. In december waren we er ook al, maar door het ijs hadden we besloten geen verf op het schip te doen. Dat was maar goed ook, de neus van de Wilhelmina was helemaal kaal gevaren.
Vanaf gisteren, is er een bedrijf bezig om de hele romp tot aan het berghout kaal te spuiten met een hydrojet van 2800 bar. Alle verf, roest en oude teer wordt er afgespoten, een ongelofelijke herrie, waardoor wij zelf niet goed buiten kunnen werken.
Maar het wordt wel prachtig schoon en glad, vanaf morgen gaan ze er een 2 componenten verf opspuiten en hoeven wij alleen maar het berghout en boeisel af te maken. Tot maandag hebben we de tijd.
De eerste de beste gast die straks aan boord komt en niet over de reling naar beneden kijkt en oeh en ah roept kan gelijk weer vertrekken. Ben er van overtuigt dat de Wilhelmina sinds de oplevering in 1893 er nog nooit zo mooi uit heeft gezien.
Roel zag maandag het onderwaterschip voor het eerst en was vol bewondering voor de lijn van het schip en is er nu van overtuigt dat de Wilhelmina nog veel harder kan zeilen
Vanaf gisteren, is er een bedrijf bezig om de hele romp tot aan het berghout kaal te spuiten met een hydrojet van 2800 bar. Alle verf, roest en oude teer wordt er afgespoten, een ongelofelijke herrie, waardoor wij zelf niet goed buiten kunnen werken.
Maar het wordt wel prachtig schoon en glad, vanaf morgen gaan ze er een 2 componenten verf opspuiten en hoeven wij alleen maar het berghout en boeisel af te maken. Tot maandag hebben we de tijd.
De eerste de beste gast die straks aan boord komt en niet over de reling naar beneden kijkt en oeh en ah roept kan gelijk weer vertrekken. Ben er van overtuigt dat de Wilhelmina sinds de oplevering in 1893 er nog nooit zo mooi uit heeft gezien.
Roel zag maandag het onderwaterschip voor het eerst en was vol bewondering voor de lijn van het schip en is er nu van overtuigt dat de Wilhelmina nog veel harder kan zeilen
zaterdag 19 maart 2011
rust
Voor het eerst in 10 dagen, heb ik rust, het zonnetje schijnt en ik lig bij mijn favoriete werf in Franeker.
Vanmorgen heb ik nog een ontbijtje gemaakt voor 14 mensen en de rest van de dag neem ik vrij.
Sinds het brandje, ben ik samen met Henk en Roel alleen maar aan het slepen, schuiven en schoonmaken geweest. Elke dag om half 8 stond de schoonmaakploeg voor de deur, met steigers, hogedrukreiniger en dies meer zij.
Donderdag is alles gewit, het plafond en de wanden zijn nog nooit zo wit geweest. Maar voor het zover was, hebben we niets anders gedaan dan alle spullen, ook de hele zware van hot naar haar verplaatsen.
Er zijn spieren in mijn lijf, waarvan ik het bestaan niet eens wist. Elke avond na het eten, vielen we gewoon om.
Daarom is het nu driedubbel genieten dit weekend, zon, rust, zon en nog meer rust.
Vanmorgen heb ik nog een ontbijtje gemaakt voor 14 mensen en de rest van de dag neem ik vrij.
Sinds het brandje, ben ik samen met Henk en Roel alleen maar aan het slepen, schuiven en schoonmaken geweest. Elke dag om half 8 stond de schoonmaakploeg voor de deur, met steigers, hogedrukreiniger en dies meer zij.
Donderdag is alles gewit, het plafond en de wanden zijn nog nooit zo wit geweest. Maar voor het zover was, hebben we niets anders gedaan dan alle spullen, ook de hele zware van hot naar haar verplaatsen.
Er zijn spieren in mijn lijf, waarvan ik het bestaan niet eens wist. Elke avond na het eten, vielen we gewoon om.
Daarom is het nu driedubbel genieten dit weekend, zon, rust, zon en nog meer rust.
woensdag 9 maart 2011
roet
Een hele week, heerlijk in mijn eentje aan het klussen geweest in de werkplaats, het nieuwe stuurwiel ligt eindelijk in een lijnoliebad.
Jammer genoeg kwam daar maandagochtend een ruw einde aan, omdat een stalen emmer met poetslappen in de brand vloog. Het vuur kwam zo hoog, dat een meter verderop het haardhout in de brand kwam. En dat natuurlijk midden in de nacht, gelukkig belde een toevallige passant de brandweer en was het brandje snel geblust.
Alleen door de rookontwikkeling was alles in de grote werkplaats bedekt met een laagje roet, de kleine werkplaats en het magazijn bleven gelukkig schoon.
Na 3 slapeloze nachten, kregen we gelukkig goed nieuws van de gemeente, (deze is eigenaar van het pand) er komt een heus schoonmaakbedrijf om alle wanden en het plafond schoon te maken en witten.
De spullen moeten we helaas zelf schoonmaken, maar dat is tenminste nog te overzien.
Jammer genoeg kwam daar maandagochtend een ruw einde aan, omdat een stalen emmer met poetslappen in de brand vloog. Het vuur kwam zo hoog, dat een meter verderop het haardhout in de brand kwam. En dat natuurlijk midden in de nacht, gelukkig belde een toevallige passant de brandweer en was het brandje snel geblust.
Alleen door de rookontwikkeling was alles in de grote werkplaats bedekt met een laagje roet, de kleine werkplaats en het magazijn bleven gelukkig schoon.
Na 3 slapeloze nachten, kregen we gelukkig goed nieuws van de gemeente, (deze is eigenaar van het pand) er komt een heus schoonmaakbedrijf om alle wanden en het plafond schoon te maken en witten.
De spullen moeten we helaas zelf schoonmaken, maar dat is tenminste nog te overzien.
vrijdag 4 maart 2011
schaal
Razendsnel gaan de dagen voorbij, nadat me een tijd lang heb laten opjagen door vadertje tijd, doe ik het nu wat kalmer aan. Rustig het ene klusje na de andere afmaken. De rode lijn is alleen de trap, daar probeer ik iedere dag een stukje van af te krabben.
Een aantal jaren geleden is daar iemand aan het lassen geweest zonder de trap af te dekken, waardoor er heel veel kleine brandgaatjes ingebrand waren, daar boven op heeft 2 jaar geleden iemand de trap met een te hete verfbrander mishandeld.
Elke keer als ik naar de trap keek, kon ik wel huilen.
Toen we de Wilhelmina 7 jaar geleden kochten zat er een lelijke smalle trap in, die hebben we de eerste winter er uit gehaald en door een timmerman een nieuwe van eikenhout laten maken. Het zag er prachtig uit en deze zomer gaat hij er ook weer prachtig uit zien, de trap is toch echt het visitekaartje als je binnen komt. Maar wat een werk pffft, over anderhalve week moet hij klaar zijn, dan komt er een clubje vrienden eten in het dagverblijf.
Een veel leuker werkje was het om de nieuwe fruitschaal aan te passen voor een leven aan boord van een zeilschip.
Vorig jaar vond ik een hele grote massief houten schaal, groot en zwaar, maar erg mooi, nu gaat de Wilhelmina nooit zo erg scheef tijdens het zeilen, maar het zal toch maar gebeuren dat dat zware ding van de bar of tafel glijd, daar hou je minimaal een gebroken teen aan over.
Op de bar heb ik nu een draaibaar plateautje bevestigd en onder op de schaal een rond deel uitgefreesd, het past precies in elkaar, waardoor de schaal op een mooie plaats staat en er niet vanzelf afvallen kan.
Het zijn dat soort klusjes, die het klussen leuk maakt.
Een aantal jaren geleden is daar iemand aan het lassen geweest zonder de trap af te dekken, waardoor er heel veel kleine brandgaatjes ingebrand waren, daar boven op heeft 2 jaar geleden iemand de trap met een te hete verfbrander mishandeld.
Elke keer als ik naar de trap keek, kon ik wel huilen.
Toen we de Wilhelmina 7 jaar geleden kochten zat er een lelijke smalle trap in, die hebben we de eerste winter er uit gehaald en door een timmerman een nieuwe van eikenhout laten maken. Het zag er prachtig uit en deze zomer gaat hij er ook weer prachtig uit zien, de trap is toch echt het visitekaartje als je binnen komt. Maar wat een werk pffft, over anderhalve week moet hij klaar zijn, dan komt er een clubje vrienden eten in het dagverblijf.
Een veel leuker werkje was het om de nieuwe fruitschaal aan te passen voor een leven aan boord van een zeilschip.
Vorig jaar vond ik een hele grote massief houten schaal, groot en zwaar, maar erg mooi, nu gaat de Wilhelmina nooit zo erg scheef tijdens het zeilen, maar het zal toch maar gebeuren dat dat zware ding van de bar of tafel glijd, daar hou je minimaal een gebroken teen aan over.
Op de bar heb ik nu een draaibaar plateautje bevestigd en onder op de schaal een rond deel uitgefreesd, het past precies in elkaar, waardoor de schaal op een mooie plaats staat en er niet vanzelf afvallen kan.
Het zijn dat soort klusjes, die het klussen leuk maakt.
donderdag 24 februari 2011
sneeuw
Heerlijk met allerlei kleine klusjes bezig. De kluslijst bestaat uit 101 klussen, en door nu een heleboel kleine klusjes te doen, ruimt het aardig op. Zelfs dingen van vorig jaar die net niet helemaal af waren.
Vorige zomer kocht ik op internet een stuurwiel, deze is helemaal schoon geschuurd maar wacht sindsdien op een oliebad. Ben een hele tijd op zoek geweest naar een vijver van de juiste afmeting, maar nu hebben we er zelf 1 gemaakt van hout, bekleed met polyester. Om niet onnodig veel lijnolie te hoeven gebruiken, ga ik de gaten tussen de spaken vullen met piepschuim.
Dan kan eindelijk het stuurwiel een week in bad, daarna een weekje drogen en dan pas 5 lagen lak erop, dat stuurwiel gaat mij dan overleven.
Gisteravond viel er in Leeuwarden eindelijk sneeuw, prachtig om te zien en om doorheen te lopen, je leest het goed, eindelijk, want in Friesland is deze winter nauwelijks sneeuw gevallen, terwijl heel Nederland in december genoot van al die sneeuw, was het hier alleen maar koud en grauw.
En omdat het toch maar voor 1 dagje is, kan genieten ik van het romantische beeld van de Wilhelmina in de sneeuw.
Vorige zomer kocht ik op internet een stuurwiel, deze is helemaal schoon geschuurd maar wacht sindsdien op een oliebad. Ben een hele tijd op zoek geweest naar een vijver van de juiste afmeting, maar nu hebben we er zelf 1 gemaakt van hout, bekleed met polyester. Om niet onnodig veel lijnolie te hoeven gebruiken, ga ik de gaten tussen de spaken vullen met piepschuim.
Dan kan eindelijk het stuurwiel een week in bad, daarna een weekje drogen en dan pas 5 lagen lak erop, dat stuurwiel gaat mij dan overleven.
Gisteravond viel er in Leeuwarden eindelijk sneeuw, prachtig om te zien en om doorheen te lopen, je leest het goed, eindelijk, want in Friesland is deze winter nauwelijks sneeuw gevallen, terwijl heel Nederland in december genoot van al die sneeuw, was het hier alleen maar koud en grauw.
En omdat het toch maar voor 1 dagje is, kan genieten ik van het romantische beeld van de Wilhelmina in de sneeuw.
vrijdag 18 februari 2011
kastje
Het was een weekje met van alles en nog wat, eerst ben ik taxichauffeur geweest naar Andernach een stadje bij Koblenz, heerlijk scheuren over de Duitse snelwegen met een fijne auto. Vervolgens lekker uit eten op Valentijnsdag en mijn liefje getrakteerd op hartvormige gevulde koeken.
Gisteren heb ik eindelijk mijn Ikea schoenenkastje in elkaar gezet. Heb in mijn leven al heel wat Ikea kastjes in elkaar gezet, maar deze was een lastige, heb er bijna een uur naar staan kijken omdat er 5 plankjes waren, die allemaal verschillend waren. Pas toen ik de gebruiksaanwijzing in omgekeerde volgorde ging lezen, werd het duidelijk.
Het resultaat is erg geslaagd, hij hangt bij de ingang van de roef en heeft genoeg ruimte om al mijn sjaals, handschoenen en ander klein spul in op te bergen, en het lijkt prachtig opgeruimd.
Vandaag moet ik het wandje waar hij tegen aangezet is nog repareren, omdat ik het kastje er in heb laten verzinken, dat scheelde 7 hele centimeters in de doorloop en als je klein behuisd bent, is dat heel veel.
Als ik nu ook nog de tijd vind om mijn vloer op te knappen, dan is mijn roefje weer helemaal top.
Gisteren heb ik eindelijk mijn Ikea schoenenkastje in elkaar gezet. Heb in mijn leven al heel wat Ikea kastjes in elkaar gezet, maar deze was een lastige, heb er bijna een uur naar staan kijken omdat er 5 plankjes waren, die allemaal verschillend waren. Pas toen ik de gebruiksaanwijzing in omgekeerde volgorde ging lezen, werd het duidelijk.
Het resultaat is erg geslaagd, hij hangt bij de ingang van de roef en heeft genoeg ruimte om al mijn sjaals, handschoenen en ander klein spul in op te bergen, en het lijkt prachtig opgeruimd.
Vandaag moet ik het wandje waar hij tegen aangezet is nog repareren, omdat ik het kastje er in heb laten verzinken, dat scheelde 7 hele centimeters in de doorloop en als je klein behuisd bent, is dat heel veel.
Als ik nu ook nog de tijd vind om mijn vloer op te knappen, dan is mijn roefje weer helemaal top.
donderdag 10 februari 2011
Nieko
Gisteren ben ik samen met Marjon van Franeker naar Leeuwarden gevaren. Natuurlijk niet zonder eerst afscheid te hebben genomen van Nieko en zijn mensen, het gebak ging er in als koek.
De Wilhelmina heeft er bijna de hele winter gelegen, en ik voelde me daar welkom en thuis. Het liefst was ik helemaal gebleven, maar ik moet toch echt in de werkplaats aan de slag, bovendien krijg ik zaterdag een groep slapers aan boord in Leeuwarden.
Het varen met Marjon was gelukkig heel gezellig en al kletsend waren we er in no-time.
Nu liggen we weer naast de Dankbaarheid, kan ik daar ook een oogje op houden. Raar om weer in een stad te liggen, alle geluiden en drukte is best wel wat onwennig.
Het oude rondje lopen met Boomer is wel weer als vanouds. En er is vlakbij ook een helemaal vernieuwde woonboulevard gekomen en ik hoop dan ook de tijd te vinden om daar even rond te neuzen.
Vandaag de schoonmaak afronden en dan eindelijk naar de werkplaats.
De Wilhelmina heeft er bijna de hele winter gelegen, en ik voelde me daar welkom en thuis. Het liefst was ik helemaal gebleven, maar ik moet toch echt in de werkplaats aan de slag, bovendien krijg ik zaterdag een groep slapers aan boord in Leeuwarden.
Het varen met Marjon was gelukkig heel gezellig en al kletsend waren we er in no-time.
Nu liggen we weer naast de Dankbaarheid, kan ik daar ook een oogje op houden. Raar om weer in een stad te liggen, alle geluiden en drukte is best wel wat onwennig.
Het oude rondje lopen met Boomer is wel weer als vanouds. En er is vlakbij ook een helemaal vernieuwde woonboulevard gekomen en ik hoop dan ook de tijd te vinden om daar even rond te neuzen.
Vandaag de schoonmaak afronden en dan eindelijk naar de werkplaats.
maandag 7 februari 2011
loreley
Vorige week maandag ging de laatste mast weer op het schip, en besloot ik er een weekje tussen uit te knijpen. Nieko was zo lief om op de Wilhelmina te passen en Roel nam me mee naar de Loreley.
Daar is half januari een tanker omgeslagen en sindsdien lagen er 450 schepen te wachten. Niemand mocht er langs wegens explosie gevaar.
Stroomopwaarts is het een ruim week geleden weer vrijgegeven en stroomafwaarts mochten de schepen uiteindelijk ook passeren. Alleen de koppelverbanden liggen er nu nog en op een van deze was ik dus een hele week te gast. Alleen maar lezen en slapen, daar was ik blijkbaar aan toe.
Ik had wel gehoopt mee te varen langs de rampplek en het in het echt te zien, tot nu toe heb ik alles gevolgd op een live webcam. Maar na een week, besloot ik toch maar weer aan het werk te gaan.
Gisteravond was ik weer thuis, net op tijd voor ‘ Boer zoekt vrouw’. Vandaag weer aan de slag, maar in een rustig tempo om alle opgedane energie niet in 1 keer weer kwijt te raken.
En Roel mag morgen eindelijk weer varen en gaat in konvooi door de Loreley. Gelukkig duurt het maar een uur en hoef ik niet de hele dag voor de webcam te zitten.
Daar is half januari een tanker omgeslagen en sindsdien lagen er 450 schepen te wachten. Niemand mocht er langs wegens explosie gevaar.
Stroomopwaarts is het een ruim week geleden weer vrijgegeven en stroomafwaarts mochten de schepen uiteindelijk ook passeren. Alleen de koppelverbanden liggen er nu nog en op een van deze was ik dus een hele week te gast. Alleen maar lezen en slapen, daar was ik blijkbaar aan toe.
Ik had wel gehoopt mee te varen langs de rampplek en het in het echt te zien, tot nu toe heb ik alles gevolgd op een live webcam. Maar na een week, besloot ik toch maar weer aan het werk te gaan.
Gisteravond was ik weer thuis, net op tijd voor ‘ Boer zoekt vrouw’. Vandaag weer aan de slag, maar in een rustig tempo om alle opgedane energie niet in 1 keer weer kwijt te raken.
En Roel mag morgen eindelijk weer varen en gaat in konvooi door de Loreley. Gelukkig duurt het maar een uur en hoef ik niet de hele dag voor de webcam te zitten.
woensdag 26 januari 2011
gereedschapkast
Ruim een maand geleden heb ik samen met Chiel een oude lelijke kast gehaald uit Ter Apel. De eigenaar van de kast was niet blij, hij had net iets te vroeg ons bod geaccepteerd, en moest nu met minder geld genoegen nemen. Het kreng was loodzwaar en paste ternauwernood in de grote aanhanger.
Roel maakte die zelfde week een groot frame om er op te zetten, zodat ik al mijn handgereedschap er aan kon hangen, in de kastjes komt mijn elektrische gereedschap. Deze week heb ik eindelijk de tijd genomen om hem helemaal op te schuren en netjes in de verf te zetten en hij is prachtig geworden.
De beide masten zijn nu ook helemaal in de verf, de hoofdmast ligt alweer een paar weken buiten te wachten tot hij weer op de Wilhelmina gezet kan worden. Helaas moest ik gisteren een deel van de mast opnieuw verven omdat een onoplettende collega zwaar aan het slijpen is geweest vlak naast de mast, het gevolg is dat er hete stukjes slijpsel in de verf zijn gebrand.
Nou ja, dat kan natuurlijk gebeuren op een werf, maar wat ik wel onvergefelijk vind is dat er niet eens “ sorry” af kon. De werfbaas kwam gelijk overleggen en baalde erg van het gebeurde. Maar de collega loopt mij straal voorbij en zegt niets, en dat vaart met gasten rond, ben benieuwd hoeveel gasten jaarlijks bij hem terug komen, kan nooit veel zijn.
woensdag 19 januari 2011
Ipad en hutspot
Na de Noorderslag, is het gewoon weer verder werken, maandag heeft mijn oude maatje Ted geholpen om alvast door 2 bruggen en een sluis te varen, goed dat we dat maandag al deden, want we hebben 2 uur gedaan over die paar kilometer.
Dinsdag om 7 uur, nog in het donker ben ik samen met Roel naar Franeker vertrokken. Omdat er geen masten op het schip staan, hebben we ook geen toplicht, een lantaarn met een kaarsje op de ankerlier bood de beste oplossing, best een grappig gezicht zo,n kaarsje.
Na een uur varen werd het eindelijk licht, maar verschil was er nauwelijks, omdat het aardig dicht van de mist zat. Tot aan de Wijde ee zijn we op de kont van een binnenvaarder gaan hangen, het leek ons wel zo handig om gebruik te maken van zijn radar.
Om het nog leuker te maken, had Roel zijn Ipad buiten neergezet, daarin zit zelfs een GPS, dat in combinatie met google maps gaf een prachtig real-time beeld van onze positie, prachtig, we wisten precies waar we waren. Alles verliep daardoor zo vlotjes, dat we al om half 2 in Franeker waren.
Daar hadden Nieko en Barend de Dankbaarheid al losgegooid, zodat de Wilhelmina daar kon liggen. 10 minuten later voeren we al met de Dankbaarheid naar Leeuwarden. Toch nog een lange dag dus.
De hutspot die avond was dan ook welverdiend en eigenlijk genoeg voor een 4 koppig gezin, maar we hebben de pan helemaal leeggegeten met z’n tweeën.
Dinsdag om 7 uur, nog in het donker ben ik samen met Roel naar Franeker vertrokken. Omdat er geen masten op het schip staan, hebben we ook geen toplicht, een lantaarn met een kaarsje op de ankerlier bood de beste oplossing, best een grappig gezicht zo,n kaarsje.
Na een uur varen werd het eindelijk licht, maar verschil was er nauwelijks, omdat het aardig dicht van de mist zat. Tot aan de Wijde ee zijn we op de kont van een binnenvaarder gaan hangen, het leek ons wel zo handig om gebruik te maken van zijn radar.
Om het nog leuker te maken, had Roel zijn Ipad buiten neergezet, daarin zit zelfs een GPS, dat in combinatie met google maps gaf een prachtig real-time beeld van onze positie, prachtig, we wisten precies waar we waren. Alles verliep daardoor zo vlotjes, dat we al om half 2 in Franeker waren.
Daar hadden Nieko en Barend de Dankbaarheid al losgegooid, zodat de Wilhelmina daar kon liggen. 10 minuten later voeren we al met de Dankbaarheid naar Leeuwarden. Toch nog een lange dag dus.
De hutspot die avond was dan ook welverdiend en eigenlijk genoeg voor een 4 koppig gezin, maar we hebben de pan helemaal leeggegeten met z’n tweeën.
dinsdag 11 januari 2011
slaapschepen
Het voelt onwennig aan om in Groningen te zijn. Drie keer per dag loop ik het oude rondje rond de flats met Boomer. Het is alweer het derde jaar dat Groningen niet meer mijn winterhaven is.
Eigenlijk wil ik deze winter naar Leeuwarden, maar door de Friesche ijsgekte kan ik daar nog steeds niet naar binnen. Met veel bombarie werd er een vaarverbod ingesteld, het was zelfs op het journaal. Maar het opheffen van het vaarverbod is heel stilletjes gedaan. Op AIS zag ik toevallig een collega door de prinsentuin varen, blijkbaar is het vaarverbod opgeheven.
De haven hier stroomt langzamerhand vol met slaapschepen en aan de andere kant van de brug liggen zelfs 4, ja echt, 4 grote rijnpassagiersschepen, en dat allemaal voor de Noorderslag.
Op de Wilhelmina is alles zo goed als klaar, daarom ga ik vanmiddag met de auto naar Franeker. Volgende week gaat de bezaanmast weer naar buiten en voor die tijd moet hij nog in de verf. Gelukkig staat (nou ja, ligt) hij al in de primer, dus moet hij voor die tijd klaar zijn.
Morgen ben ik een dagje vrij, of zal ik toch maar eindelijk een dagje naar mijn moeder gaan?
Eigenlijk wil ik deze winter naar Leeuwarden, maar door de Friesche ijsgekte kan ik daar nog steeds niet naar binnen. Met veel bombarie werd er een vaarverbod ingesteld, het was zelfs op het journaal. Maar het opheffen van het vaarverbod is heel stilletjes gedaan. Op AIS zag ik toevallig een collega door de prinsentuin varen, blijkbaar is het vaarverbod opgeheven.
De haven hier stroomt langzamerhand vol met slaapschepen en aan de andere kant van de brug liggen zelfs 4, ja echt, 4 grote rijnpassagiersschepen, en dat allemaal voor de Noorderslag.
Op de Wilhelmina is alles zo goed als klaar, daarom ga ik vanmiddag met de auto naar Franeker. Volgende week gaat de bezaanmast weer naar buiten en voor die tijd moet hij nog in de verf. Gelukkig staat (nou ja, ligt) hij al in de primer, dus moet hij voor die tijd klaar zijn.
Morgen ben ik een dagje vrij, of zal ik toch maar eindelijk een dagje naar mijn moeder gaan?
dinsdag 4 januari 2011
kanalen
Gisteren om 8 uur lag de ijsbreker alweer te wachten in het kanaal. Het had dan wel gedooid, maar het Friese ijs was sterk en ongebroken. Maar ook zonder masten moesten we voor elke brug wachten, omdat de ijsbreker en de collega die ook mee was in het konvooi helaas niet onder de bruggen door pasten.
Bij 1 brug moesten we zelfs een uur wachten omdat de brug vastgevroren zat, frustrerend als je zelf wel onder de brug door past, wat wel weer een voordeel was, dat we rustig in het ijs bleven liggen en niet hoefden af te meren tijdens het wachten.
De hele dag is er koffie gezet door twee vrienden, die zelf de grootste afnemers waren en Henny nam af en toe het roer over, omdat 8 uur varen toch wel erg lang en koud is. Maar ja, als je dat vergelijkt met vorig jaar, is dit natuurlijk weer een makkie.
Om 5 uur was het donker en meerden we af in Groningen vlak bij de sluis, de dag was lang genoeg en morgen zien we dan de stad bij daglicht, inclusief de Korrewegbrug, dat is de brug waar ik jarenlang over heen fietste van mijn huis naar de stad en altijd moest wachten voor al die boten. Toch is Groningen een beetje thuiskomen, heb er tenslotte zo’n 15 jaar gewoond en Kim daar grootgebracht.
De komende week hoef ik alleen maar het schip schoon te maken, een beetje administratie doen en vooral veel winkelen en oude vrienden bezoeken.
Bij 1 brug moesten we zelfs een uur wachten omdat de brug vastgevroren zat, frustrerend als je zelf wel onder de brug door past, wat wel weer een voordeel was, dat we rustig in het ijs bleven liggen en niet hoefden af te meren tijdens het wachten.
De hele dag is er koffie gezet door twee vrienden, die zelf de grootste afnemers waren en Henny nam af en toe het roer over, omdat 8 uur varen toch wel erg lang en koud is. Maar ja, als je dat vergelijkt met vorig jaar, is dit natuurlijk weer een makkie.
Om 5 uur was het donker en meerden we af in Groningen vlak bij de sluis, de dag was lang genoeg en morgen zien we dan de stad bij daglicht, inclusief de Korrewegbrug, dat is de brug waar ik jarenlang over heen fietste van mijn huis naar de stad en altijd moest wachten voor al die boten. Toch is Groningen een beetje thuiskomen, heb er tenslotte zo’n 15 jaar gewoond en Kim daar grootgebracht.
De komende week hoef ik alleen maar het schip schoon te maken, een beetje administratie doen en vooral veel winkelen en oude vrienden bezoeken.
Abonneren op:
Posts (Atom)
