kruiphoogte

Het is gelukt, weliswaar deden we er 3 uur over in plaats van het normale uurtje. Maar dinsdag waren we eindelijk na veel wikken en wegen, of we nu wel of niet zouden gaan en of de mast er nu wel of niet op zou komen, eindelijk in Harlingen. Gistermiddag op de motor naar Terschelling, de wind was gunstig, maar te weinig om tegenstrooms te zeilen, dat was in ieder geval een prettige bijkomstigheid.
De havendienst was in een lollige bui en kon het niet laten om een opmerking te maken over de vrije doorvaart hoogte in de haven, en terwijl we aan het afmeren waren werd er op straat al naar ons getoeterd en gezwaaid vanuit een auto. Terschelling is toch een beetje thuiskomen. Heerlijk een paar daagjes vrij, alleen maar zorgen voor voldoende water en stroom en wandelen met de honden, en natuurlijk op visite bij de toeteraars.
Een heerlijke afsluiting van een druk maar productief jaar.

zwaarden

Heerlijk rustige kerstdagen gehad, s’middags de mast grotendeels klaargemaakt, hij ligt nog steeds op de wal en de bedoeling was om hem maandag met de kraan aan boord te leggen. Maar het touw en staaldraad is vastgevroren, waardoor er niet mee te werken valt en ook de blokken niet vervangen kunnen worden en dat was de belangrijkste reden om hem op de wal te leggen. Tweede kerstdag om 4 uur heb ik het opgeven, dan maar geen mast met oud en nieuw.
Ondertussen is het hele kanaal dichtgevroren, en is er geen beweging in het schip te krijgen. Gistermiddag kwam eindelijk de beloofde ijsbreker en brak het ijs naast de Wilhelmina. Eindelijk konden we het schip wat afdraaien en het tweede zwaard weer bevestigen.
Zonder mast varen kan prima, maar zonder zwaarden kan ik niet manoeuvreren. De zwaarden zijn prachtig geworden, een totale make-over. Op het staal zitten 5 lagen 2 componenten verf en het hout is behandeld met 5 lagen olie, die er helemaal ingetrokken is, prachtig rood hout is het geworden.
Ben heel benieuwt hoe ze er over 3 maanden er uit zien, andere jaren, met het oude verfplan, zagen ze er binnen de korstte keren weer oud uit, maar ik heb goede hoop dat ze nu beter blijven.
Zo dadelijk ga ik bellen voor de bruggen naar Harlingen en kijken of we door het gebroken ijs komen, ben benieuwt.

winterwelvaart

Nou, we drijven weer en het ziet er naar uit dat we droog zijn.
Kim en Chiel waren er al om 8 uur om te kijken hoe het dok vol stroomde met water. Even was er paniek bij de buren, zij bleven nog wat langer in het dok, maar moesten dus ook drijven om ons er uit te laten. Halverwege ging hun alarm af en bleek er water in het schip te lopen, het waterpompen in het dok werd gelijk gestopt en snel werd er een stukje hout in het gat geslagen. Daarna konden we weer verder en een uurtje later voeren we terug naar Nieko.
Kim en ik maakten ons klaar om naar Amsterdam te gaan, waar ik via een veiling een wellness hotel had geboekt, lekker met ons tweetjes genieten was het idee. Net toen ik het Miepje in programmeerde met het adres, belde het hotel met de vraag of we echt wel kwamen? Blijkt dat er 20 cm sneeuw is gevallen en de Randstad een verkeers infarct heeft.
De datum konden we kosteloos verzetten en na controle van de buienradar, zijn we maar naar Groningen gereden. Beetje schoppen, wandelen over de kade bij de winterwelvaart, koffie drinken bij een collega en heerlijk eten bij de beste Mexicaan van de stad.
Toch nog een leuke dag gehad met z’n tweetjes.

stilte

Heel vreemd om de roefdeur uit te stappen en toch niet buiten te staan. Tijdens het werk is dat wel fijn, vooral als het regent. Maar afgelopen weekend was het wel erg stil, want de Wilhelmina ligt gewoon in een werkplaats.
Daar is natuurlijk niks mis mee, maar zoals ik al zei, wel erg stil. Maandag ging gelukkig iedereen weer aan het werk en om 7 uur stond de radio al te schallen, dus een wekker was niet nodig.
Chiel is druk aan het naaldhameren en haalt zoveel mogelijk teer van de romp en ik probeer zoveel mogelijk in de verf te zetten om te profiteren van de betere temperatuur in het dok. Ons werk schiet redelijk op, maar na overleg, blijven we tot vrijdag, omdat ze een dringende klus ergens anders hadden.
Daarom toch maar een verlengkabeltje in elkaar geknutseld om een betere TV ontvangst te hebben, onder de grote deur door en op een bokje langs het kanaal staat de antenne nu. Vier dagen had ik 3 zenders met blokjes en nu heb ik ze allemaal weer. Wat wel een voordeel is van binnen staan is het gasolie verbruik, de verwarming slaat nauwelijks aan en toch is het lekker warm.

schipdok

Eindelijk lig ik voor het dok. De hele week zat de planning daar vast omdat er niemand met zijn verse verf door het ijs wil varen. Uiteindelijk is de Bruinvisch met een groot stuk vloerbedekking op de kop en een sleper als ijsbreker ervoor weggebracht naar de oude werf in Franeker.
Het oude werfje in Franeker was ook altijd leuk, daar gingen we vroeger wel uit het water. Eigenlijk zou dat een museumhaven moeten worden, met de oude loodsjes van baksteen en nog heel veel spullen uit de oude tijd. Leuk ook om de Bruinvisch daar te zien liggen, omdat die daar ook gebouwd is, geweldig vind ik dat.
Omdat de sleper toch onderweg was, hebben ze mij gelijk ook maar even opgehaald, dat was wel zo handig, niet alleen omdat ik geen zwaarden heb, maar ook geen marifoon voor de bruggen. Zonder marifoon is toch wel erg onhandig, zeker bij de tweede brug, daar werken ze met camera’s en afstand bediening.
Zojuist is de Wilhelmina opgemeten en worden de steunen in het dok op de juiste plaats gezet. Straks eerst het schip schoonspoelen van alle slijp rotzooi, ijs en sneeuw en dan met een busje verf in de auto stappen om het zwaard bij Nieko te verven. Morgen is het schip droog en opgewarmd en gaan we de kop bikken en schilderen, alleen het wit doen we dan, omdat dat ruim boven de waterlijn zit.
Ben al zo vaak langs het schipdok gevaren, wensend dat ik daar in mocht om te schilderen, heerlijk overdekt, geen last van wind en regen (of sneeuw). Maar nu pas, komt het er eindelijk van, tja, ik word toch wat ouder en dat bikkelen in de buitenlucht en stressen in het voorjaar hoeft van mij niet meer. Dit jaar ben ik gelijk doorgegaan, zodat niet alles op het nippertje klaar moet, ook in het voorjaar kan het weer erg tegenzitten.
Hoop zo dat ik het dan wat rustiger aan kan doen en lachend naar mijn bikkende collega’s aan het nieuwe vaarseizoen kan beginnen.

koud

Plannen zijn er om gewijzigd te worden, zo ook de onze. Door de vroege vorst ben ik als de dood dat de verf er weer af gevaren word, dus leek het mij verstandiger om er geen verf op te smeren. We kunnen dan met een gerust hart naar Terschelling en doen de verf er in maart pas op.
En omdat de werf het druk heeft met een collega, gaan we pas volgende week het water uit om het lek te zoeken. Dat hadden we de eerste week september opgelopen bij een vastloop geintje op een zandbank bij Harlingen. Aangezien het water goed onder controle te houden is, gaan we er nu pas iets aan doen.
Deze week is het buiten bijna niet te doen met werken ( gevoelstemperaturen tot – 15). Vandaag gaan we het weer proberen, de zwaarden moeten toch echt kaal gehaald worden. In de loop van de dag worden ze in de loods gelegd en Chiel probeert nu om er zoveel mogelijk roest af te halen, zodat de herrie in de loods zo kort mogelijk is.
Het enige positieve van het weer is dat we nu een hele schone en opgeruimde machinekamer hebben en dat is toch wel heel fijn.