zorgboot

De afgelopen dagen was het aantal mensen aan boord gelijk aan het aantal honden. Zou je dat ook wiskundig kunnen opschrijven?
Mijn moeder, die toch al heel wat jaartjes telt, kwam manmoedig aan boord geklommen met haar hondje. De paniek stond in haar ogen toen ze de steile getijdentrap zag. Ik deed net of ik het niet zag en zei: “kom maar mam, loop maar gewoon achter mij aan” met trillende benen liep ze achter me aan de trap af en klom over de reling. Weet zeker dat als ze in Harlingen had gewoond en niet helemaal in Emmen, ze zich had omdraait en naar huis was gegaan.
In de loop van de dagen, werd ze wat zekerder en hebben we mooie dagen gehad op Terschelling. Maar met 3 honden aan boord was het net een kennel.

Marjon, 1 van de vriendinnen die afgelopen weekend aan boord was, is zondagochtend met de snelboot naar het ziekenhuis gegaan, pas maandag werd de diagnose gesteld, een acute blindedarm ontsteking.
Maandagavond wilde ik snel nog even op bezoek en ik trof haar net op tijd om mee te helpen haar naar de operatieafdeling te brengen. Met een beetje raar gevoel stond ik even later weer buiten. Gelukkig kwamen toen net de vriendinnen aan die er zouden zijn als ze weer wakker werd.
Later op de avond kreeg ik een belletje dat alles goed was gegaan, maar dat ze nog 5 dagen moest blijven.
Jammer dat het niet een week eerder was gebeurd, dan had ik mooi voor haar kunnen zorgen, samen met mijn oude moeder, 3 honden en een vriendin in relatienood, was ik een mooi zorghotel geweest op Terschelling.

trein

Jeetje, al een stilte van 10 dagen, zie ik. Komkommertijd? net als de gewone media? Het leven en werken gaat gewoon door op het Wad. Gasten, zeilen, havens, het gaat almaar door.
De hele week al last gehad van lawaai in de havens. Al 3 nachten ben ik er uit geweest om er wat van te zeggen, een aantal malen vriendelijk gevraagd, 1 keer aan het schelden geweest, maar de leukste keer was toch wel dat ik langzaam in het zicht van de lawaaischoppers een putsemmer met water ophees, op een bankje klom in mijn pyjama en goed mikkend, de buur gasten op een verfrissende douche trakteerde. Het was gelijk stil, gerechtigheid om half drie s ‘nachts en na een waarschuwing.
Het gevolg van dit alles was wel dat ik aan het eind van de week doodmoe was van het slaapgebrek. Dit weekend eindelijk normaal kunnen slapen. Daarbij ook nog een hele club vriendinnen aan boord, zaterdag prachtig gekruist naar Terschelling, kortom een topweekend, Met heel veel dank aan Maaike. Vanmorgen werd ik wakker gebeld door iemand die vertelde dat er in de haven van Stavoren een trein door de firma de Groot was gereden. Tsjonge wat een ravage en dat pal naast de charterhaven. De Groot is 1 van de oudste en beste watersportwinkels van Nederland en de nieuwe winkel was nog maar een paar jaar open. Wat zullen de schippers daar geschrokken zijn, wat een herrie zal dat gegeven hebben. Alsof de wereld vergaat denk ik.
Volgende week zaterdag ga ik even kijken tijdens het skûtsjesilen.

nachtzeilen

Ook ik had last van de wind de afgelopen dagen, woensdag dacht ik slim te zijn en van Vlieland naar Workum te zeilen. Vol tuig kruisten we de Vliestroom en het Inschot in. Geweldig ging het en ook de gasten genoten met volle tuigen. Bij de sluis snel even de buienradar gecontroleerd wegens het weeralarm.
Omdat de wind op het IJsselmeer er de brui aan had gegeven, zijn we op de motor naar Workum gevaren en terwijl in het zuiden de eerste dreigende lucht er aan kwam, hebben we nog snel even gezwommen voor het Workummerstrand.
Het plan was om donderdag voor de wind naar Makkum te zeilen, alleen waren de golven op het IJsselmeer behoorlijk hoog, maar dat was geen wonder met windkracht 7 tot 8 af en toe. Uiteindelijk zijn we blijven liggen en is de groep naar Sneek gegaan om daar rond te kijken.
s ’Avonds laat ging de wind eindelijk liggen en na een hele dag in de haven, kreeg ik zo’n zin om naar buiten te gaan. Iedereen was gelijk enthousiast, en 5 minuten later gooiden we los om onder een prachtige sterrenhemel naar Kornwederzand te zeilen.
Het IJsselmeer helemaal voor ons zelf en aan de horizon de lichten van Makkum en Kornwerd, zelfs het schijnsel van de vuurtorens van Texel en Vlieland kwamen boven de dijk uit. Om half 3 meerden we af voor de sluis en kropen moe maar tevreden in bed.

skûtsje

Zaterdag ben ik als maat mee geweest op het skûtsje van het Twentse ros. Dat is een stichting die schoolreizen aanbied aan jongeren, meestal uit achterstandsbuurten.
Vanuit Warten wordt er dan een paar dagen rondgevaren op het skûtsje.
Het onderhoud wordt in Enschede gedaan door een werklozen project en de bemanning tijdens de kampen bestaat voornamelijk uit vrijwilligers.
Dit keer voer het stichtingsbestuur een dagje mee en was ik dus 1 van de vrijwilligers en Roel de schipper. Maar jeetje wat was het warm die zaterdag, uiteindelijk overboord gesprongen en samen met Boomer een tijdje achter het schip aan gezwommen, heerlijk was dat.
Ook leuk om op plaatsen te varen waar ik met de Wilhelmina echt niet kan komen, er was zelfs een slootje die bijna te smal was voor het Ros.
Het skûtsje museum in Earnewoude is ook echt een aanrader, leuke plek voor platbodem fanaten. Jammer vond ik alleen dat de gids er vanuit ging dat vrouwen alleen als aanhangsel binnenkomen en geen serieuze gespreks partner zijn over bootjes, moest uiteindelijk aan Roel vragen of hij wilde vragen met welke houtsoorten ze daar werken. Ben in de charterwereld er zo aan gewend dat vrouwelijke schippers normaal zijn, dat ik vergeten was dat dat blijkbaar niet overal zo is.
In Warten teruggekomen, ben ik nog maar eens overboord gesprongen, om een beetje af te koelen voor het gepande etentje met het bestuur, in mijn favoriete restaurant het skûthus in Warten natuurlijk.

schiermonnickoog

Nou, het rubberbootje hangt, en ik moet zeggen, het ziet er heel netjes en professioneel uit. Denk dat ik hem zo min mogelijk gebruik, dan blijft hij tenminste mooi ;-)
Zondag was er de gebruikelijke ergernis van het op het laatste moment horen dat je moet opvaren. Gelukkig bleek het alleen maar om hun bagage te gaan, die ze graag in 1 keer wilden uitladen. Verder mochten we ons eigen plan trekken.
De leiding, Jan, Antje en Dagmar waren wel te porren voor Ameland, daar was ik dit jaar nog niet geweest. Het andere schip bleek daar ook al te zijn, grappig toeval.
Vanuit de haven daar begon ik te fantaseren over Schiermonnickoog, maar ja hoe kom je dan weer terug, heen is nooit een probleem, maar terug, tegen de wind en tegen de getijdenklok in is dat is niet handig.
De oplossing is nu het Lauwersmeer. Daar gaan we aan het einde van de dag naartoe, we maken daar een leuk kampvuur op een onbewoond eiland en gaan morgen naar Leeuwarden.
Jan had dat al eens gedaan en vond het een prima plan, als pedagoog verkocht hij het plan dan ook met verve aan de jeugd.
Roel belde vanmorgen al en vroeg of ik hem dan niet kon ophalen met de rubberboot. Dat wil ik wel, maar dan moet ik toch echt eerst een nieuwe aanhangmotor kopen, anders is 3 kwartier varen toch wel erg ver met het 4 pk oude prutteltje.

rubberboot

Vorige week bleef het bijbootje nog net eventjes hangen achter een paal op Vlieland. Nee, nee, niet bij het invaren, maar bij het afdraaien op een achterspringetje om weg te gaan. Een uur later zag ik dat hij voor lijk in zijn davits hing, wat een akelig gezicht.
Het bootje was meegekomen van ons vorige wat kleinere schip en paste toch al niet bij de Wilhelmina, daarvoor was hij te klein, maar nu zag het er helemaal zielig uit.
Vrijdagmiddag dus met zo’n 30 graden hitte in de auto gestapt en naar Akkrum gereden. Terwijl heel Nederland voor de buis zat om 4 uur, heb ik een mooi bootje uitgezocht en geholpen hem van een bloedhete zolder te halen en in de auto te krijgen. Nu ligt hij bovenop de oude boot achter in de auto.
Een prachtige groene rubberboot van extra kwaliteit. 3.30 Meter lang en dat voor een heel mooi prijsje, al zeg ik het zelf. Morgen gaat hij achter het schip en komt tie in de nieuwe davits te hangen, kan bijna niet wachten maar ga vandaag eerst naar mijn zus in Almere om haar nieuwe huis te bewonderen.