kruiphoogte

Het is gelukt, weliswaar deden we er 3 uur over in plaats van het normale uurtje. Maar dinsdag waren we eindelijk na veel wikken en wegen, of we nu wel of niet zouden gaan en of de mast er nu wel of niet op zou komen, eindelijk in Harlingen. Gistermiddag op de motor naar Terschelling, de wind was gunstig, maar te weinig om tegenstrooms te zeilen, dat was in ieder geval een prettige bijkomstigheid.
De havendienst was in een lollige bui en kon het niet laten om een opmerking te maken over de vrije doorvaart hoogte in de haven, en terwijl we aan het afmeren waren werd er op straat al naar ons getoeterd en gezwaaid vanuit een auto. Terschelling is toch een beetje thuiskomen. Heerlijk een paar daagjes vrij, alleen maar zorgen voor voldoende water en stroom en wandelen met de honden, en natuurlijk op visite bij de toeteraars.
Een heerlijke afsluiting van een druk maar productief jaar.

zwaarden

Heerlijk rustige kerstdagen gehad, s’middags de mast grotendeels klaargemaakt, hij ligt nog steeds op de wal en de bedoeling was om hem maandag met de kraan aan boord te leggen. Maar het touw en staaldraad is vastgevroren, waardoor er niet mee te werken valt en ook de blokken niet vervangen kunnen worden en dat was de belangrijkste reden om hem op de wal te leggen. Tweede kerstdag om 4 uur heb ik het opgeven, dan maar geen mast met oud en nieuw.
Ondertussen is het hele kanaal dichtgevroren, en is er geen beweging in het schip te krijgen. Gistermiddag kwam eindelijk de beloofde ijsbreker en brak het ijs naast de Wilhelmina. Eindelijk konden we het schip wat afdraaien en het tweede zwaard weer bevestigen.
Zonder mast varen kan prima, maar zonder zwaarden kan ik niet manoeuvreren. De zwaarden zijn prachtig geworden, een totale make-over. Op het staal zitten 5 lagen 2 componenten verf en het hout is behandeld met 5 lagen olie, die er helemaal ingetrokken is, prachtig rood hout is het geworden.
Ben heel benieuwt hoe ze er over 3 maanden er uit zien, andere jaren, met het oude verfplan, zagen ze er binnen de korstte keren weer oud uit, maar ik heb goede hoop dat ze nu beter blijven.
Zo dadelijk ga ik bellen voor de bruggen naar Harlingen en kijken of we door het gebroken ijs komen, ben benieuwt.

winterwelvaart

Nou, we drijven weer en het ziet er naar uit dat we droog zijn.
Kim en Chiel waren er al om 8 uur om te kijken hoe het dok vol stroomde met water. Even was er paniek bij de buren, zij bleven nog wat langer in het dok, maar moesten dus ook drijven om ons er uit te laten. Halverwege ging hun alarm af en bleek er water in het schip te lopen, het waterpompen in het dok werd gelijk gestopt en snel werd er een stukje hout in het gat geslagen. Daarna konden we weer verder en een uurtje later voeren we terug naar Nieko.
Kim en ik maakten ons klaar om naar Amsterdam te gaan, waar ik via een veiling een wellness hotel had geboekt, lekker met ons tweetjes genieten was het idee. Net toen ik het Miepje in programmeerde met het adres, belde het hotel met de vraag of we echt wel kwamen? Blijkt dat er 20 cm sneeuw is gevallen en de Randstad een verkeers infarct heeft.
De datum konden we kosteloos verzetten en na controle van de buienradar, zijn we maar naar Groningen gereden. Beetje schoppen, wandelen over de kade bij de winterwelvaart, koffie drinken bij een collega en heerlijk eten bij de beste Mexicaan van de stad.
Toch nog een leuke dag gehad met z’n tweetjes.

stilte

Heel vreemd om de roefdeur uit te stappen en toch niet buiten te staan. Tijdens het werk is dat wel fijn, vooral als het regent. Maar afgelopen weekend was het wel erg stil, want de Wilhelmina ligt gewoon in een werkplaats.
Daar is natuurlijk niks mis mee, maar zoals ik al zei, wel erg stil. Maandag ging gelukkig iedereen weer aan het werk en om 7 uur stond de radio al te schallen, dus een wekker was niet nodig.
Chiel is druk aan het naaldhameren en haalt zoveel mogelijk teer van de romp en ik probeer zoveel mogelijk in de verf te zetten om te profiteren van de betere temperatuur in het dok. Ons werk schiet redelijk op, maar na overleg, blijven we tot vrijdag, omdat ze een dringende klus ergens anders hadden.
Daarom toch maar een verlengkabeltje in elkaar geknutseld om een betere TV ontvangst te hebben, onder de grote deur door en op een bokje langs het kanaal staat de antenne nu. Vier dagen had ik 3 zenders met blokjes en nu heb ik ze allemaal weer. Wat wel een voordeel is van binnen staan is het gasolie verbruik, de verwarming slaat nauwelijks aan en toch is het lekker warm.

schipdok

Eindelijk lig ik voor het dok. De hele week zat de planning daar vast omdat er niemand met zijn verse verf door het ijs wil varen. Uiteindelijk is de Bruinvisch met een groot stuk vloerbedekking op de kop en een sleper als ijsbreker ervoor weggebracht naar de oude werf in Franeker.
Het oude werfje in Franeker was ook altijd leuk, daar gingen we vroeger wel uit het water. Eigenlijk zou dat een museumhaven moeten worden, met de oude loodsjes van baksteen en nog heel veel spullen uit de oude tijd. Leuk ook om de Bruinvisch daar te zien liggen, omdat die daar ook gebouwd is, geweldig vind ik dat.
Omdat de sleper toch onderweg was, hebben ze mij gelijk ook maar even opgehaald, dat was wel zo handig, niet alleen omdat ik geen zwaarden heb, maar ook geen marifoon voor de bruggen. Zonder marifoon is toch wel erg onhandig, zeker bij de tweede brug, daar werken ze met camera’s en afstand bediening.
Zojuist is de Wilhelmina opgemeten en worden de steunen in het dok op de juiste plaats gezet. Straks eerst het schip schoonspoelen van alle slijp rotzooi, ijs en sneeuw en dan met een busje verf in de auto stappen om het zwaard bij Nieko te verven. Morgen is het schip droog en opgewarmd en gaan we de kop bikken en schilderen, alleen het wit doen we dan, omdat dat ruim boven de waterlijn zit.
Ben al zo vaak langs het schipdok gevaren, wensend dat ik daar in mocht om te schilderen, heerlijk overdekt, geen last van wind en regen (of sneeuw). Maar nu pas, komt het er eindelijk van, tja, ik word toch wat ouder en dat bikkelen in de buitenlucht en stressen in het voorjaar hoeft van mij niet meer. Dit jaar ben ik gelijk doorgegaan, zodat niet alles op het nippertje klaar moet, ook in het voorjaar kan het weer erg tegenzitten.
Hoop zo dat ik het dan wat rustiger aan kan doen en lachend naar mijn bikkende collega’s aan het nieuwe vaarseizoen kan beginnen.

koud

Plannen zijn er om gewijzigd te worden, zo ook de onze. Door de vroege vorst ben ik als de dood dat de verf er weer af gevaren word, dus leek het mij verstandiger om er geen verf op te smeren. We kunnen dan met een gerust hart naar Terschelling en doen de verf er in maart pas op.
En omdat de werf het druk heeft met een collega, gaan we pas volgende week het water uit om het lek te zoeken. Dat hadden we de eerste week september opgelopen bij een vastloop geintje op een zandbank bij Harlingen. Aangezien het water goed onder controle te houden is, gaan we er nu pas iets aan doen.
Deze week is het buiten bijna niet te doen met werken ( gevoelstemperaturen tot – 15). Vandaag gaan we het weer proberen, de zwaarden moeten toch echt kaal gehaald worden. In de loop van de dag worden ze in de loods gelegd en Chiel probeert nu om er zoveel mogelijk roest af te halen, zodat de herrie in de loods zo kort mogelijk is.
Het enige positieve van het weer is dat we nu een hele schone en opgeruimde machinekamer hebben en dat is toch wel heel fijn.

klusje ?

Het klussen schiet goed op, de hoofdmast is eigenlijk klaar, maar moet nog wat uitharden. Volgende week kan hij weer naar buiten en kan de puzzel van touwen, blokken en staalkabels er weer aan vast. Verder doen Chiel en ik ons uiterste best om de altijd weer lange onderhoud en klussenlijst wat korter te krijgen.
Bij goed weer werken we zoveel mogelijk buiten en bij regen binnen. Vraag me niet wat er allemaal al gedaan is, de lijst is eindeloos.
Gisteravond in Leeuwarden heb ik samen met Roel een gereedschapkast /bord in elkaar gezet. Al mijn gereedschap is nu onder handbereik en op wielen. Dit weekend wordt hij nog geverfd en afgewerkt. Het is leuk om de werkplaats steeds meer vorm te geven het is nu niet alleen maar een verzamelplaats voor gereedschap, maar een echte fijne werkplek, een plek waar je vanzelf zin krijgt om te klussen.
Helaas moet dat nog even wachten, het belangrijkste zijn nu de mast en de zwaarden waarvan er al 1 op de kade ligt (de andere volgende week). Voor de oud en nieuw moet alles klaar zijn.
Volgende week woensdag gaan we het overdekte dok in en moet de hele zijkant en onderkant ontdaan worden van oude verflagen, dus als er nog iemand zin en tijd heeft om dan te komen helpen buffelen of koken, dan ben je welkom.
Ik verheug me er op, maar zal ook blij zijn dat het klaar is en het een beetje rustiger aan kan doen. Maar het wordt wel een plaatje door het nieuwe verfplan. Ook is het heerlijk om al zo snel na het seizoen al zoveel gedaan te hebben.

masten

Vandaag was het zover, de masten zijn eraf. Vanmorgen zijn we om 8 uur begonnen met de laatste dingen los te maken en een uurtje later lag de bezaanmast op de wal. De hoofdmast gaf helaas wat meer problemen. De as waarop hij vast zit in de mastkoker zat muurvast.
We hebben van alles geprobeerd om hem los te krijgen maar uiteindelijk moest er een snijbrander aan te pas komen om hem los te snijden.
Gelukkig konden we er nog wel grapjes over maken en werden er heel wat grappige oplossingen bedacht. Halverwege de middag lag ook de grote mast op de wal.
Tjonge wat een warboel van blokken, touwen, staaldraad en elektriciteitskabels. Voorlopig blijven ze buiten liggen, dan hebben we wat meer ruimte om te werken. In de loods liggen al 2 andere masten en als het weer omslaat kunnen ze alsnog naar binnen.

herfststorm

Sinds dinsdag ligt de Dankbaarheid weer gezellig langszij de Wilhelmina, met een hele grote kraan is hij weer in het water gezet. Gelukkig had Roel een paar uurtjes vrij om te komen kijken, het is toch altijd weer spannend of alles goed gaat en al het laswerk dicht blijft onder water.
Twee andere collega’s zijn weer op de wal gezet en dus staat het hier aardig vol en kan ook de kantine wel wat worden uitgebreid. Daar kunnen 6 mensen in, dus zitten de andere 10 in de loods ernaast, gelukkig zijn dat de rokers, die mogen er sowieso niet in.
Vanmorgen eerst maar eens de twee schepen nagelopen en alles stormvast vastgebonden en opgeruimd. De eerste herfststorm is losgebarsten en ik ben blij dat we in de luwte van wat loodsen liggen.
In Harlingen is er een extra verhoging van de waterstand met 176 cm en de golfhoogte Stortemelk (tussen Vlieland en Terschelling) staat op maximaal 6,5 meter, brrr, daar moet je toch niet aan denken. Zelfs de veerdiensten houden het grotendeels voor gezien.
Vandaag en morgen zijn we dus binnen aan het klussen, buiten is het veel te koud en nat.

gerookte vis

Franeker dus en het is hier een gezellig plekje. De Dankbaarheid staat er op de wal en er naast staat een scheepje van een Engels echtpaar, Suzan en Dwaine, 2 hele lieve mensen die het nodige hebben meegemaakt en nu weer van voor af aan begonnen zijn.
Komende dinsdag gaan ze weer te water en om dat te vieren was er gisteravond alvast een feestje op de werf. Met z’n allen rond een rookton waar overheerlijke visjes in lagen te roken, een wijntje en een biertje en natuurlijk een fles whisky. Gerookte vis en een slokje whisky, blijkt een geweldige combinatie te zijn.
Het is hier een fijne plek om te werken. Zoals ik het nu heb gepland blijf ik tot 2 december, dan vaar ik 2 bruggen terug en word droog gezet in een overdekt dok. Werken aan de Wilhelmina zonder last te hebben van wind en regen, wat een geweldige luxe en heerlijk om zo vroeg al zoveel gedaan te hebben. Dat scheelt hoop ik heel veel stressen in het voorjaar.

mist

Het was ( alweer 4 dagen geleden ) een bijzonder weekend, niet alleen door het prachtige weer, maar ook door de vrolijke gasten.
Zondag zeilend met een mooi windje naar Terschelling en maandag laat in de middag zonder wind weer terug. De groep kon zo nog wat fietsen en winkelen en natuurlijk nog een terrasje pakken.
De hele dag was het al nevelig en toen we om 4 uur vertrokken konden we nog wat boeien volgen, maar na een half uur trok alles helemaal dicht en was er geen boei meer te vinden, uiteindelijk zijn we maar voor anker gegaan. De groep belde opgetogen met het thuisfront en hun diverse werkgevers dat ze de volgende dag niet konden komen.
Maar tot mijn blijdschap werd het zicht weer wat beter en konden we anker op. Een uur later trok het weer dicht en gingen weer op zoek naar een ankerplaats, maar net zo plotseling als het kwam, was het ook weer weg.
Om half tien kwamen we in Harlingen aan. Al met al een spannend tochtje ter afsluiting van het seizoen.

mijn roefje

De roef is prachtig geworden, alles schoon, opgeruimd, weggegooid en helemaal wit. Ook de stof voor de bank is uitgezocht en bestelt door de stoffeerder, de kussens worden ook anders van model, niet recht en strak, zoals het nu is, maar losjes en comfortabel en met een bloemetje.
Om alles af te maken heb ik ook een LED flatscreen TV besteld. Als het goed is word alles eind komende week geleverd.
Het enige wat nog gedaan moet worden is de tafel en het aanrecht lakken en de vloer opnieuw in de verf zetten.
Zelfs de marifoon kabel die al 4 jaar door de roef slingert is nu weggewerkt, hoe bestaat het!
Morgen komen de laatste gasten aan boord en zeilen we naar Terschelling, wonderlijk, het waait al 2 weken vrij stevig, en ook volgende week krijgen we veel wind, maar dit weekend word het heerlijk rustig, morgen een viertje en maandag schijnt de wind zelfs af te zakken naar een 1 Bft.
Heerlijk nog 1 keer genieten van een zeiltochtje en dan naar de werf in Franeker voor de winterwerkzaamheden.

basel

Vorige week heerlijk mee geweest op de Wilhelmina 1 en 2. Eerst laden in Amsterdam en dan 5 dagen varen naar Basel Zwitserland. De eerste nacht heb ik het gepresteerd om 10 uur achter elkaar te slapen, voor mij een record, meestal slaap ik 6 tot 7 uur. Maar met de Brandarisrace nog in mijn vermoeide lijf had ik blijkbaar behoefte aan wat meer slaap.
Voor het eerst ook dat ik meegevaren ben naar het eindpunt, de Rijn is niet verder bevaarbaar. Basel ligt op een drielandenpunt en Henny komt uit het Duitse gedeelte van de stad.
De laatste sluizen worden allemaal bediend door de Fransen en tot onze schrik, besloten ze daar te staken, omdat we geen idee hadden hoelang dat zou gaan duren, zijn we met de auto via Frankrijk en Duitsland naar Zwitserland gereden om boodschappen te halen . Na 2 uurtjes werden we alweer gebeld door de stuurman, dat de sluis weer draaide, Roel snel terug gebracht naar de sluis en ik weer met de auto terug naar Basel, nog even fijn boetiekjes kijken en een hazeslaapje in de auto op een parkeerplaats.
Vrijdag weer terug gereden naar Nederland, maar door heel veel wegwerkzaamheden in Duitsland, reed ik er 12 uur over, weet ik gelijk hoe dat voelt voor onze zuid-Duitse gasten.
Gisteren was ik eindelijk weer een beetje fit en zijn Henny en ik begonnen de hele roef met ammoniak schoon te maken en te schuren. Heerlijk om straks de winter in een fris geschilderde roef te kunnen wonen.
Deze week ook maar eens informeren of mijn plekje in Leeuwarden nog vrijkomt, daar ligt nu een vrachtscheepje en ik wil toch wel graag in de buurt van de stroomkast liggen.

D N F

Het was een prachtig weekend, dagenlang hield ik niet alleen de weersites in de gaten maar wachtte ook in spanning de bemanning af. Vrijdagavond kwamen ze aan boord, 27 mannen en vrouwen. De meeste hadden al zeilervaring, dus dat was een meevaller.
Voor de broodnodige teamspirit had Hans de organisator, niet alleen T-shirts maar ook jasjes laten drukken met het Wilhelmina logo. Prachtige zwarte jasjes, waar ik er ook 10 van aangeschaft heb om uit te lenen aan onderkoelde scholieren ;-)
De windverwachting was uiteindelijk dat er tegen 11.00 uur bij de start een dikke 6 zou staan uit de noordwest, afnemend 5. Maar tegen 12.00 uur trok de wind aan tot een 7. Aangezien de zeilvoering aardig belangrijk is tijdens een wedstrijd, had ik samen met Maaike s’morgens besloten om alleen de bezaan te reven, zodat hij er later erbij getrokken kon worden zonder de kluiver te gebruiken. De start was goed getimed en we kwamen mooi hoog in het wedstrijdveld. Met noordwest hoefden we pas in de Vliestroom en Meep te kruizen.
Maar toen we daar aankwamen, moest ik een hele moeilijke beslissing nemen, alles en iedereen bij ons was nog heel (op een halstalie blokje na). De wind was aangetrokken tot een flinke 7. Bij de schepen om ons heen waren er verscheidene zeilen gescheurd, ook was er een omgewaaide kluiverboom en wat geknapte bakstagen. Maar het kruisrak zou toch heel andere koek worden, eigenlijk kon je er op wachten dat er dan dingen echt fout gaan, en aangezien daar dan mensen bij betrokken zijn, nam ik de beslissing om te strijken.
Gelukkig was ik niet de enige die dat deed, en dat waren niet de minste schepen. Uiteindelijk zijn er van de 20 schepen in onze klasse maar 6 over de finish gekomen. De crew bij ons aan boord vatte het gelukkig sportief op en we hadden evengoed een heerlijke avond op Terschelling.
Vandaag hebben we het goed gemaakt en hebben we van de terugweg een wedstrijd gemaakt, met z’n allen kruizen onder het Griend, heel gemoedelijk, maar wel goed in de gaten houden wie er op kop gaat. We brachten het er helemaal niet slecht van af en het was een geweldige zeildag.
Volgend jaar gaan we weer met de zelfde crew, en dan maar hopen dat dat geen DNF wordt.

vrij

4 Dagen vrij. Heerlijk tijd om de administratie te doen, een berg was weg te werken en de puntjes op de i zetten voor a.s zaterdag en tussendoor gezellig shoppen en heerlijk koken.
Heerlijk om ook weer eens een paar dagen alleen te zijn met Boomer. Henny is een paar daagjes met een vriend aan het zeilen op het IJsselmeer en Roel is gisteren weer vetrokken naar de Rijn, waar hij grappig genoeg op een koppelverband gaat varen dat de “Wilhelmina” heet.
Afgelopen weekend was hij mee en hebben we 2 dagen gekruist op het Wad, waardoor Henny en ik nu een geolied team zijn geworden. Het overstag gaan, gaat nu perfect en dat is komend weekend tijdens de Brandarisrace erg belangrijk. Ben zo benieuwd op welke plaats we dit jaar uitkomen.
In onze klasse doen zo’n 20 schepen mee en het hoogste wat ik bereikt heb is de 15 de plaats en natuurlijk een aantal D.N.F s (Dit Not Finisch). Dat laatste lag altijd aan het tegenstrooms kruizen in de Meep. Vreselijk hard werken en vervolgens niet finishen voor 16.00 uur, das pas balen.
Vorig jaar deed ik niet mee, dus kan ik nu eindelijk laten zien wat we de afgelopen 2 jaar bereikt hebben, nu pas, na 7 jaar op dit schip varen, heb ik het gevoel dat ik het door heb en zijn Willemientje en ik één geheel geworden, ik heb er zin in!

ingesloten

Oktober is het alweer, van oudsher is dat een maand die niet helemaal volgeboekt is. Al moet ik zeggen dat oktober 2010 aardig geboekt is. Afgelopen week hebben we in Franeker gelegen voor wat broodnodige klusjes, in de loop van het seizoen gaan er toch wel eens wat dingen stuk.
Het gaffeloog is geheel vernieuwd en aan de zijstagen van de kluiverboom zitten nu kettingen, die in een lip passen aan dek zodat de stagen wat gemakkelijker strak gezet kunnen worden. En alles is nu minder slijtage gevoelig, dat scheelt een blok per jaar en heel wat meters touw.
Vanaf Franeker zijn we vrijdag naar Leeuwarden gevaren voor een B&B klus in het centrum van de stad. De havendienst had mijn gereserveerde ligplaats keurig afgezet met een lint. Toch lag daar een jacht, waar moet je dan heen? Eerst maar voorzichtig afgemeerd aan een parkeerpaaltje en de wal opgestapt om deze aardige Zwitsers erop te wijzen dat het lint ergens voor dient. Daarna kon ik voor de tweede keer in de gracht gaan draaien en afmeren. Het leek redelijk ruim, omdat er aan de overkant een woonschip afwezig was. Wat ik mij niet realiseerde was dat daar natuurlijk nooit gebaggerd word en mijn roer liep vast in de prut, voorzichtig een beetje bijgedraaid en alles paste weer. Dat terwijl de Zwitser met zijn 9 meter schip en kopschroef moeilijk liep te doen, toch weer leuk.
Die reservering, had ik afgelopen week geregeld voor 2 nachten. Vrijdagavond komt er doodleuk iemand langs om havengeld te innen en te vertellen dat de bruggen zondag niet draaien en ik de stad niet uit kan. Ik begrijp best dat er af en toe onderhoud gepleegd moet worden aan die bruggen, maar niet dat ze mij dat van de week niet vertelden toen ik belde. Vrijdag om 4 uur gaan alle ambtenaren naar huis en kun je in principe niets meer regelen.
Zaterdagochtend ben ik aan het bellen geslagen en kreeg overal antwoordapparaten. Na een uur schoot mij pas te binnen dat ik ook marifoon heb en dus de betreffende brug kon oproepen. Eindelijk kreeg ik een telefoonnummer die wel bereikbaar was. En nog belangrijker, deze vriendelijke man wilde op zijn vrije zaterdag wel regelen dat ik maandag om 6 uur door de bruggen kan, gelukkig maar want maandag om 10.00 uur staan de gasten in Harlingen op de kade.

gaffeloog

Zaterdag besloten we de wind en de drukte rond Terschelling te laten voor wat het was. De kans was groot dat we daar niet binnen kwamen en voor Vlieland moest ik voor half 2 al over de zandbanken zijn en met 3 meter hoge golven wil je echt niet door de Stortemelk.
Medenblik vonden we wel een goede optie, leuk stadje en halve wind er naartoe. Zondag was het plan nog wat te kruisen naar de sluis. Maar plannen zouden plannen niet zijn als er niet iets zou zijn dat roet in het eten gooit. Halverwege het IJsselmeer hoorden we een knal vanuit de mast en hing het grootzeil alleen nog maar aan de piekeval. Het oog dat aan de gaffel zit en verbinding maakt met de klauw, was finaal afgebroken. 3 Maanden geleden zat daar al een scheurtje en toen is hij in Stavoren door een staalbedrijf gerepareerd.
Gelukkig was ik maandag al van plan naar een werf te gaan, dus kan het ding nu in zijn geheel vervangen worden. Om zondag niet te hoeven kruisen zonder grootzeil, zijn we maar voor de wind naar Stavoren gezeild.
Voor de ingang stond een aardige deining en ik geloof dat mijn gasten daarna helemaal blij waren dat ze niet door de Stortemelk hoefden.
Zondag ondanks dikke mist toch maar weer naar buiten, met 2 uitkijken voor op het schip en net genoeg wind om koers te kunnen houden.
In plaats van het grootzeil, mijn “nieuwe” tussenstagzeil omhoog getrokken. Toen de mist opklaarde, kon ik tot mijn grote vreugde zien dat mijn collega’s die hun gewone zeilvoering hadden, niet sneller gingen als wij, leuk om te zien!
Om 12 uur kakte de wind helemaal in en langzaam werden alle zeiltjes weer opgeruimd en konden wij op het torretje verder, terug naar Harlingen.

school

Via de lagere en middelbare landbouwschool kwam ik uiteindelijk terecht bij de zeevaartschool. Vooral op de middelbare landbouwschool heb ik een geweldige tijd gehad. Je bent tenslotte jong en de wereld ligt nog voor je open. Als iemand mij toen had verteld, wat ik nu uiteindelijk doe, had ik hem niet geloofd.
Toen ik pas aan het varen was, kwam er ieder jaar een volleybalclubje meezeilen en al snel kwam ik er achter dat er een leraar bij zat van mijn oude school, leuk om iedere keer weer herinneringen op te halen aan die goeie oude tijd.
Henk vond het varen zo leuk dat hij al snel met een schoolkamp op de proppen kwam. In de loop der jaren is er zoveel veranderd dat het niet mijn school meer is, maar leuk blijft het wel.
De leraren en leerlingen zijn erg aardig, het weer gedraagt zich eindelijk eens een keertje normaal. En het eten is heerlijk, heb me gisteren bijna ongans gegeten in witlof met ham en kaas uit de oven, heerlijk. Vandaag staat er Mexicaans op het menu, ben benieuwd.
Door al dat heerlijke eten en het rustige weer, heb ik een top weekje. Niet in de laatste plaats omdat ik zondag avond lekker ontspannen uit de sauna kwam, samen met Maaike die het hele natte weekend mee had geholpen om Henny nog beter in te werken. Nu maar hopen dat het nog een maandje zo blijft.

weerkaarten

Dat lage druk gebied boven Nederland, blijft maar rondjes draaien en wil maar niet vertrekken. De meeste weersvoorspellingen voor meerdere dagen zijn ronduit waardeloos. Donderdag werd er Bft 4 voorspeld voor zaterdag en zondag Bft 2. Maar nee hoor, al weer 6-7.
Gelukkig word er wel weer goed voorspeld over wanneer het precies gaat gebeuren. Voor internet bestond, kreeg je van de kustwacht te horen dat het vandaag 7 gaat waaien, maar waar en wanneer, daar had je geen idee van. Tegenwoordig kijk ik op meerdere sites en puzzel uit wanneer en of we beter vroeg of laat kunnen vetrekken. Af en toe word ik er gek van, want al die weerkaartjes moeten ook nog in het getijkaartje passen.
Alhoewel, de oude wijsheden, kun je er ook prima op loslaten, vroeger wisten ze al dat als de vloed er aankomt, er vaak ook meer wind komt, dat kun je dan weer prachtig zien op de huidige weergrafieken.
Nou ja, dit weekend met een bekende groep ITers tussen de buien door naar Terschelling. Heel veel lekker eten, en een espressomachine mee.

wind

Het was inderdaad heerlijk om een paar daagjes weg te zijn. Van uitslapen kwam niet veel, omdat het schip uitgerust is met een zware Mann Diesel, pal onder onze slaapkamer en deze werd rond 6 uur s’morgens gestart, dus zat ik na een uitgebreide douche om half 7 in het stuurhuis aan de koffie.
Zondagavond waren we terug in Harlingen en dom, dom, dom, ik had verkeerd op de boekingslijst gekeken en dus waren de gasten er ook al en niet op maandag, zoals ik dacht.
Maandagochtend, terwijl de groep nog aan het ontbijten was zijn we naar de werf gevaren om de nieuwe kluiverboom erop te zetten. Niet dat we hem nodig hadden deze week, maar dan ben ik eindelijk van dat kale gevoel af.
De rest van de week hadden we dus heel veel wind en is alleen het grootzeil en de fok erop geweest.
Die maandag dus gelijk naar Enkhuizen gezeild en daar 2 nachten gebleven.
Woensdag om 8 uur vertrokken om de buien van die middag voor te blijven. Dat lukte wonderwel ik was de eerste die in Medenblik aankwam. De collega’s die later aankwamen slaakten een zucht van verlichting toen ze binnen kwamen. Was erg in de nopjes met mijn strakke timing.
Vandaag zijn we halve wind naar Makkum gekomen met een aantrekkend zesje, heerlijk om weer gewoon te kunnen zeilen zonder hem te knijpen voor windvlagen van 8 tot 9 beaufort.

wissel

Afgelopen vrijdag alweer, is de kluiverboom eraf gehaald. De nieuwe boom ligt al gedeeltelijk klaar, maar het ijzerbeslag van de oude moet er nog op en natuurlijk nog de nodige lagen lak.
De hele week vaar ik dus al zonder kluiverboom, nu voel ik me wel erg kaaltjes en iedere collega wil weten waarom en wat er aan de hand is, dat levert in de haven wel de nodige koffiedrinkers op, en dat is weer gezellig. Maar het heeft ook zijn voordelen, het manoeuvreert een stuk gemakkelijker zonder dat ding. Ook leuk om vlak voor de haven tegen Henny te zeggen dat de kluiverboom alvast omhoog mag.
De brugsmurfjes van de afgelopen week kregen het gootzeil prima omhoog, maar denk ik dat kluiver en bezaan een beetje teveel van het goede was geweest. Daarbij waren we maandag aan de late kant, omdat we tijdens het hijsen te veel weggezet werd door de stroom, dat samen met een extra verlaging van 70 cm, zorgde er voor dat we gelijk op een zandbank liepen net buiten Harlingen. Om 6 uur waren we weer los en konden achter de samen varende schepen aan naar Terschelling.
Net voor het donker kwamen we aan en werden door de andere klassen met luid gejuich onthaalt.
Woensdag waren we weer in Harlingen om van klas te wisselen en het zelfde rondje nog eens te varen. Alleen nam Bert het donderdag van me over, zodat ik voor het eerst in maanden eens een lang weekend met Roel meekon naar Zeeland en de Rijn op naar Duitsland, uitslapen, lezen en wat koken. Heerlijk!

great wide open

Prachtig weer dit weekend, heerlijk! Gisterochtend alle bedden opgemaakt, handdoeken en ontbijtspullen aan boord gesleept en s’middags al vertrokken naar Vlieland om daar als B&B te liggen. De meeste gasten waren al aan boord, al was het maar omdat de veerboot volgeboekt was.
Dit weekend is daar de “Great wide open” een muziek en kunst festival. Straks ga ik nog even in het dorp kijken, maar nu eerst even bijkomen van 22 ontbijtjes maken. Zou ook best even stiekem bij de collega’s willen kijken, of die het ook zo netjes en uitgebreid doen als wij, gekookt eitje, gebakken spek, 2 soorten sap, yoghurt, melk, creusli, fruit, 2 soorten ham, 2 soorten kaas, lekker brood, broodjes, echte boter en 3 verschillende zoetwaren. En dat mooi uitgestald op de bar en de tafel netjes gedekt.
Ook blij met de hulp van Henny, die de rest van het seizoen aan boord blijft als maat, maar nu dus even ontbijthulp is.
En natuurlijk blij dat het nu wel mooi weer is, vorig jaar woei het Bft 8 en 3 schepen voeren naar Vlieland, door de stortemelk, deze schippers weten nu waarom het de stortemelk heet, er is geloof ik aardig wat servies gesneuveld.
Een aantal andere collega’s bleven toen wel in Harlingen liggen en hun gasten kregen een veldbed in een gymzaal. Dus ben ik niet alleen blij maar ook erg opgelucht met het mooie rustige weer.

maten en piraten

Een vreemd weekend gehad, de groep kwam uit Oostenrijk en speelde historische gebeurtenissen na. Omdat ze dit keer op een zeilschip zaten, hadden ze besloten een piraten spel te spelen. 21 Volwassenen en kinderen kwamen in piraten outfit aan boord en speelden het hele weekend hun rol met verve.
Vrijdagavond zijn we gelijk naar Kornwederzand gezeild om het spel rustig te kunnen spelen.
Jammer dat het daar zo druk was omdat de 24 uursrace aan de gang was. Daar deden 730 schepen aan mee, waarvan een gedeelte door de sluis moest. Zo kwam zelfs de beroemde Roy Heiner nog voorbij. Ik kende hem alleen maar van foto’s en nu kwam hij zomaar langszij.
Zaterdag fijn op het IJsselmeer gezeild met af en toe wat buien. Dit weekend was Henny mee als maat, ik kende haar alleen maar via de telefoon, en gelukkig was ze in het echt ook zo leuk.
De komende week gaat Andras mee, deze jongeman ken ik ook niet, maar klonk ook erg leuk aan de telefoon. In de loop van de week moet ik beslissen wie de rest van het seizoen meegaat op de Wilhelmina.
Ben zo blij en opgelucht dat het maten probleem opgelost is. Een leuke maat aan boord is toch wel heel belangrijk merk ik. Ik word er weer een blije schipper van.

storingen

Het weer bestaat de laatste dagen alleen maar uit storingen. Dus veel wind en in buien nog meer wind.
Maandag kwam de groep wat laat aan en zijn we snel op de motor naar Makkum gevaren. Voor de sluis was het lekker rustig, maar na de sluis was het dus lager wal, veel golven en lekker rollen naar Makkum.
Vlak voor de haveningang raakte ik nog net een klein boeitje die de ondiepte markeert, maar door de golven heb ik er niet te veel aandacht aangeschonken. Blijk ik dat ding meegenomen heb aan het zwaard. Tijdens het afmeren, ging hij vanzelf weer los en bleef hij achter het schip liggen, met betonblok en al.
Morgen komt er een boot van Rijkswaterstaat om hem weer op zijn plaats te leggen. Vandaag stonden er buien op het programma tot 9 Bft daarom besloten we maar in de haven te blijven. Pas om 17.00 uur verscheen er een gitzwarte lucht en kwam er onweer met veel wind en heel veel regen.
Een uur later viel de walstroom er uit en was ook niet meer aan de praat te krijgen. Eerst alle landkabels nagekeken, de hutten gecontroleerd enzo, maar niets gevonden. Na een uurtje nog maar eens gekeken en toen zag ik het wel! De slagregen was bij de droger naar binnen gekomen en dwars door een kabeldoos gelopen. Het doosje open geschroefd om te laten drogen en alles deed het weer.
Toch fijn dat ik dit soort storingen wel zelf kan verhelpen, nu nog het weer, als ik lang genoeg wacht, dan word dat vanzelf weer beter.

buiswater

Wat een hectiek op maandagmorgen, De verzekering en de waterpolitie waren er ongeveer gelijk. De politieman moest alle gegevens van het schip hebben en de verzekeringsexpert dreigde de gescheurde kluiverboom goed te keuren. Pas met een zaklamp kon hij in de scheuren kijken en zien dat ze toch echt vers waren.
Ondertussen ging het mis met Kim en mij en ging ze boos naar huis.
Om 12 uur kon ik eindelijk vertrekken naar het IJsselmeer met een invalmaat. Eerst maar eens rustig zeilen naar Stavoren, ook om dat de kinderen toch wel erg klein zijn deze week, allemaal zo’n 14 jaar.
Dinsdag woei het 6 met uitschieters naar 7, dat betekende lekkere golven voor Stavoren, Makkum was gelukkig bezeild en de kids hadden de grootste lol met al het overkomende buiswater. Voordeel van zoveel wind is dat je er toch wel snel bent in die volgende haven.
De lerares was helemaal in haar nopjes met de wasdroger zodat alle broeken 2 uur later weer droog waren. De reddingsvesten hebben wel de hele nacht aan dek gehangen om te drogen.
Vandaag met een heerlijk zonnetje naar Terschelling gezeild, toppie.

horizontoer

De horizontoer is weer begonnen, 6 schepen deze keer en 9 dagen onderweg. Zaterdag al om 7 uur vertrokken naar Texel en zondag om 6 uur naar Terschelling.
Veel oude bekenden aan boord, maar ook nieuwe gezichten, gelukkig is er een programmablaadje om uit te vissen, wie is wie en wat doen ze? De Toer voelt als een familie feestje, en dan mis je toch een paar familieleden die er dit jaar niet bij zijn.
Dit jaar heb ik voor het eerst het toerschema gemaakt, wanneer vertrekken we, hoe loopt het tij en wanneer komen we aan. Dat was een beetje puzzelen en Peter van de Pelikaan controleerde alles. Toch zijn er nog 2 foutjes ingeslopen. De vertrektijd vanaf Vlieland had ik niet zo nauw genomen, we hadden tenslotte 3 tijen om op Schier te komen. Iedereen is aan boord, dus ik dacht, dat kunnen we altijd nog veranderen. Mooi niet dus!
Dit jaar voor het eerst 9 dagen en wisselingen van gasten en artiesten op de eilanden. De veerboot met nieuwe gasten kwam via Terschelling naar Vlieland. Daarom de gasten gevraagd om op Terschelling vast af te stappen, zodat we iets eerder konden vertrekken en ze daar op konden pikken.
Alles lukte prima, maar het water liep al hard af. Met een lekker windje snel naar de Oosterom gezeild. Met 10 centimeter water onder de kiel over de ondiepte gezeild. De Poolster zat achter ons en besloot ons daar in te halen, Joska trok er zijn kluiver bij, en inderdaad hij liep ons bijna voorbij. Maar naast onze kop bleef hij hangen door de zuiging van de schepen op de ondiepte en kon hij niet verder voorbijlopen. Uiteindelijk werd de zuiging zo groot dat ik uit het roer liep en vol op zijn kont liep.
Bij mij zit nu een grote scheur in de kluiverboom en een deuk in de kop. Joska heeft zijn buitenboord motor en een zwaardlier aan gort. Maar gelukkig geen gewonden en zo. We konden zelf vlot weer doorvaren, het tij wachtte tenslotte niet. Op Schier de koppen bij elkaar gestoken en besloten de waterpolitie in te lichten, zodat die mogen uitvissen wie er schuldig is. Maandag komt de verzekering langs en kunnen we de schade gaan herstellen

Wilhelmina onderzeil op IJsselmeer

foto's

lager wal

Al 3 jaar lang ging het skûtsjesilen bij Stavoren niet door wegens te harde wind. Al 4 jaar lang huurt het Jouster stichtings bestuur een schip om op het IJsselmeer de verrichtingen van hun ploeg te kunnen zien. En al 3 keer werd er dus alleen maar gezellig geborreld aan boord in de haven. Dit jaar werd er op het nippertje besloten, “it giet oan”.
Er stond dus een leuk windje, maar de Wilhelmina ligt dus heerlijk stevig op de deining. Dwars door het oefenveld zijn we naar de buitenste wedstrijdboeien gevaren, machtig al die aanstormende skûtsjes. En wat een wedstrijd, met een paar prachtige duels tussen Joure en Heerenveen, tot op het laatste moment spannend, Heerenveen won en Joure kreeg een welverdiende tweede plaats.
Wij hadden in de haven wat minder geluk en lagen lager wal op de steiger. Dus voortdurend schommelen en bonzen, om 12 uur snachts zagen we dat er een beter plekje was vrijgekomen en hebben we samen met 2 vrienden het schip nog even verhaald, zodat we van een heerlijk rustige nacht konden genieten en heerlijk konden uitslapen.

zorgboot

De afgelopen dagen was het aantal mensen aan boord gelijk aan het aantal honden. Zou je dat ook wiskundig kunnen opschrijven?
Mijn moeder, die toch al heel wat jaartjes telt, kwam manmoedig aan boord geklommen met haar hondje. De paniek stond in haar ogen toen ze de steile getijdentrap zag. Ik deed net of ik het niet zag en zei: “kom maar mam, loop maar gewoon achter mij aan” met trillende benen liep ze achter me aan de trap af en klom over de reling. Weet zeker dat als ze in Harlingen had gewoond en niet helemaal in Emmen, ze zich had omdraait en naar huis was gegaan.
In de loop van de dagen, werd ze wat zekerder en hebben we mooie dagen gehad op Terschelling. Maar met 3 honden aan boord was het net een kennel.

Marjon, 1 van de vriendinnen die afgelopen weekend aan boord was, is zondagochtend met de snelboot naar het ziekenhuis gegaan, pas maandag werd de diagnose gesteld, een acute blindedarm ontsteking.
Maandagavond wilde ik snel nog even op bezoek en ik trof haar net op tijd om mee te helpen haar naar de operatieafdeling te brengen. Met een beetje raar gevoel stond ik even later weer buiten. Gelukkig kwamen toen net de vriendinnen aan die er zouden zijn als ze weer wakker werd.
Later op de avond kreeg ik een belletje dat alles goed was gegaan, maar dat ze nog 5 dagen moest blijven.
Jammer dat het niet een week eerder was gebeurd, dan had ik mooi voor haar kunnen zorgen, samen met mijn oude moeder, 3 honden en een vriendin in relatienood, was ik een mooi zorghotel geweest op Terschelling.

trein

Jeetje, al een stilte van 10 dagen, zie ik. Komkommertijd? net als de gewone media? Het leven en werken gaat gewoon door op het Wad. Gasten, zeilen, havens, het gaat almaar door.
De hele week al last gehad van lawaai in de havens. Al 3 nachten ben ik er uit geweest om er wat van te zeggen, een aantal malen vriendelijk gevraagd, 1 keer aan het schelden geweest, maar de leukste keer was toch wel dat ik langzaam in het zicht van de lawaaischoppers een putsemmer met water ophees, op een bankje klom in mijn pyjama en goed mikkend, de buur gasten op een verfrissende douche trakteerde. Het was gelijk stil, gerechtigheid om half drie s ‘nachts en na een waarschuwing.
Het gevolg van dit alles was wel dat ik aan het eind van de week doodmoe was van het slaapgebrek. Dit weekend eindelijk normaal kunnen slapen. Daarbij ook nog een hele club vriendinnen aan boord, zaterdag prachtig gekruist naar Terschelling, kortom een topweekend, Met heel veel dank aan Maaike. Vanmorgen werd ik wakker gebeld door iemand die vertelde dat er in de haven van Stavoren een trein door de firma de Groot was gereden. Tsjonge wat een ravage en dat pal naast de charterhaven. De Groot is 1 van de oudste en beste watersportwinkels van Nederland en de nieuwe winkel was nog maar een paar jaar open. Wat zullen de schippers daar geschrokken zijn, wat een herrie zal dat gegeven hebben. Alsof de wereld vergaat denk ik.
Volgende week zaterdag ga ik even kijken tijdens het skûtsjesilen.

nachtzeilen

Ook ik had last van de wind de afgelopen dagen, woensdag dacht ik slim te zijn en van Vlieland naar Workum te zeilen. Vol tuig kruisten we de Vliestroom en het Inschot in. Geweldig ging het en ook de gasten genoten met volle tuigen. Bij de sluis snel even de buienradar gecontroleerd wegens het weeralarm.
Omdat de wind op het IJsselmeer er de brui aan had gegeven, zijn we op de motor naar Workum gevaren en terwijl in het zuiden de eerste dreigende lucht er aan kwam, hebben we nog snel even gezwommen voor het Workummerstrand.
Het plan was om donderdag voor de wind naar Makkum te zeilen, alleen waren de golven op het IJsselmeer behoorlijk hoog, maar dat was geen wonder met windkracht 7 tot 8 af en toe. Uiteindelijk zijn we blijven liggen en is de groep naar Sneek gegaan om daar rond te kijken.
s ’Avonds laat ging de wind eindelijk liggen en na een hele dag in de haven, kreeg ik zo’n zin om naar buiten te gaan. Iedereen was gelijk enthousiast, en 5 minuten later gooiden we los om onder een prachtige sterrenhemel naar Kornwederzand te zeilen.
Het IJsselmeer helemaal voor ons zelf en aan de horizon de lichten van Makkum en Kornwerd, zelfs het schijnsel van de vuurtorens van Texel en Vlieland kwamen boven de dijk uit. Om half 3 meerden we af voor de sluis en kropen moe maar tevreden in bed.

skûtsje

Zaterdag ben ik als maat mee geweest op het skûtsje van het Twentse ros. Dat is een stichting die schoolreizen aanbied aan jongeren, meestal uit achterstandsbuurten.
Vanuit Warten wordt er dan een paar dagen rondgevaren op het skûtsje.
Het onderhoud wordt in Enschede gedaan door een werklozen project en de bemanning tijdens de kampen bestaat voornamelijk uit vrijwilligers.
Dit keer voer het stichtingsbestuur een dagje mee en was ik dus 1 van de vrijwilligers en Roel de schipper. Maar jeetje wat was het warm die zaterdag, uiteindelijk overboord gesprongen en samen met Boomer een tijdje achter het schip aan gezwommen, heerlijk was dat.
Ook leuk om op plaatsen te varen waar ik met de Wilhelmina echt niet kan komen, er was zelfs een slootje die bijna te smal was voor het Ros.
Het skûtsje museum in Earnewoude is ook echt een aanrader, leuke plek voor platbodem fanaten. Jammer vond ik alleen dat de gids er vanuit ging dat vrouwen alleen als aanhangsel binnenkomen en geen serieuze gespreks partner zijn over bootjes, moest uiteindelijk aan Roel vragen of hij wilde vragen met welke houtsoorten ze daar werken. Ben in de charterwereld er zo aan gewend dat vrouwelijke schippers normaal zijn, dat ik vergeten was dat dat blijkbaar niet overal zo is.
In Warten teruggekomen, ben ik nog maar eens overboord gesprongen, om een beetje af te koelen voor het gepande etentje met het bestuur, in mijn favoriete restaurant het skûthus in Warten natuurlijk.

schiermonnickoog

Nou, het rubberbootje hangt, en ik moet zeggen, het ziet er heel netjes en professioneel uit. Denk dat ik hem zo min mogelijk gebruik, dan blijft hij tenminste mooi ;-)
Zondag was er de gebruikelijke ergernis van het op het laatste moment horen dat je moet opvaren. Gelukkig bleek het alleen maar om hun bagage te gaan, die ze graag in 1 keer wilden uitladen. Verder mochten we ons eigen plan trekken.
De leiding, Jan, Antje en Dagmar waren wel te porren voor Ameland, daar was ik dit jaar nog niet geweest. Het andere schip bleek daar ook al te zijn, grappig toeval.
Vanuit de haven daar begon ik te fantaseren over Schiermonnickoog, maar ja hoe kom je dan weer terug, heen is nooit een probleem, maar terug, tegen de wind en tegen de getijdenklok in is dat is niet handig.
De oplossing is nu het Lauwersmeer. Daar gaan we aan het einde van de dag naartoe, we maken daar een leuk kampvuur op een onbewoond eiland en gaan morgen naar Leeuwarden.
Jan had dat al eens gedaan en vond het een prima plan, als pedagoog verkocht hij het plan dan ook met verve aan de jeugd.
Roel belde vanmorgen al en vroeg of ik hem dan niet kon ophalen met de rubberboot. Dat wil ik wel, maar dan moet ik toch echt eerst een nieuwe aanhangmotor kopen, anders is 3 kwartier varen toch wel erg ver met het 4 pk oude prutteltje.

rubberboot

Vorige week bleef het bijbootje nog net eventjes hangen achter een paal op Vlieland. Nee, nee, niet bij het invaren, maar bij het afdraaien op een achterspringetje om weg te gaan. Een uur later zag ik dat hij voor lijk in zijn davits hing, wat een akelig gezicht.
Het bootje was meegekomen van ons vorige wat kleinere schip en paste toch al niet bij de Wilhelmina, daarvoor was hij te klein, maar nu zag het er helemaal zielig uit.
Vrijdagmiddag dus met zo’n 30 graden hitte in de auto gestapt en naar Akkrum gereden. Terwijl heel Nederland voor de buis zat om 4 uur, heb ik een mooi bootje uitgezocht en geholpen hem van een bloedhete zolder te halen en in de auto te krijgen. Nu ligt hij bovenop de oude boot achter in de auto.
Een prachtige groene rubberboot van extra kwaliteit. 3.30 Meter lang en dat voor een heel mooi prijsje, al zeg ik het zelf. Morgen gaat hij achter het schip en komt tie in de nieuwe davits te hangen, kan bijna niet wachten maar ga vandaag eerst naar mijn zus in Almere om haar nieuwe huis te bewonderen.

zomer :-)

Het leven kabbelt aangenaam voort, genieten van de zomer en met oude vrienden naar Vlieland. Vrienden die mij vrijdagavond eerst niet konden vinden, omdat ze de Wilhelmina niet hadden herkent, dat vond ik toch wel erg grappig.
En dan ook nog de spiksplinternieuwe fok demonstreren, heerlijk. De fok is prachtig en eindelijk kunnen de geleende fokken terug naar hun eigenaren, dat ruimt ook heerlijk op.
De wind is natuurlijk de grote afwezige de laatste dagen, maar daar maalt voorlopig niemand om, daar is het veel te zonnig voor. We bouwen zelfs zonneafdakjes van het waterzeil (wind is er toch niet) en heb zelfs een strooien hoed aangeschaft.
Na de barre winter en het erg koude voorjaar wil dan ook niemand klagen over de warmte. Ben eigenlijk wel benieuwt hoelang we dat volhouden.

plaatje

Een paar dagen in Harlingen en lekker wat klusjes afgemaakt en bijgewerkt. Heerlijk om te merken dat het nieuwe verfplan werkt. Gisteravond heb ik een tijdje op de wal gestaan en tevreden naar de Wilhelmina staan kijken. Werk is er natuurlijk genoeg, maar dat wat gedaan is ziet er beter uit als andere jaren.
Vind het soms nog wel moeilijk, dat alles nu zo lang duurt, maar ja, het resultaat is er wel naar. De reling glimt en het roefdakje heeft een mooie kleur.
En ook de zomer heeft eindelijk het Wad bereikt, eindelijk werken in een t shirtje en koffie op het achterdek drinken. We hebben nog nooit zolang koude noordenwind gehad, dus ik geniet er nu met volle teugen van.
Het was gisteravond sowieso een prachtig avond. Vanaf de Willemskade kijk je zo de haven uit , de zon ging daar onder, dat gaf een prachtige paars rode lucht die weerspiegelde in het bladstille Wad.

oerol

Raar maar waar, ik lig op Terschelling en het is Oerol, en wat doe ik? ik volg Oerol op de Friese tv!
Met veel stress en nog veel meer geluk, kwamen we op zaterdagochtend als laatste schip de haven in. Vrijdag 18.00 uur vertrokken we met de groep en kwamen in de wachtrij voor het eiland, dat betekende dat we de groep mochten afzetten, en zelf voor anker moesten gaan. Gelukkig was er een watertaxi om ze s’nachts terug te brengen.
Om 4 uur werd ik wakker van een zacht gebons, en ja hoor, een uur na hoogwater en met 55 cm verhoging, was het anker gaan krabben en lagen we op een zandbank te stuiteren. We waren er gelukkig op tijd bij en kregen de Wilhelmina weer in dieper water. Een beter plekje gezocht om te ankeren en het opnieuw geprobeerd, maar waarschijnlijk hebben we te weinig ketting gebruikt, want weer wilde het anker niet houden. Voor de tweede keer met man en macht het anker gelicht. Inmiddels was het kwart over 5 en had ik er genoeg van, en ben ik door de rode lichten van de haveningang gevaren. Daar is 1 plek vrij om gasten te laden en lossen en het leek mij sterk dat die voor 9 uur gebruikt zou worden, daar hebben we vastgeknoopt en konden we nog even rustig slapen.
Om 10 uur weer naar buiten en omdat er in de haven druk gewisseld werd heb hebben we zo’n 3 uur voor de haven heen en weer gevaren. Uiteindelijk toch maar het anker ervoor gedaan, en je raad het al, een kwartier later kregen we te horen dat wij als laatste schip naar binnen mochten. Nu was het dubbel fijn dat we 2 koks aan boord hadden, waardoor we met z’n vieren het anker eruit konden draaien. Wij waren moe maar voldaan en alle gasten reuze blij. En door de Friese omroep heb ik ook nog wat meegekregen van Oerol.

vrij

Mick is donderdag geveld, niet door de fok ofzo, maar door een darminfectie. Gelukkig lag de Pelikaan langszij op Texel en was er een vriend van Peter aan boord. Pieter stapte smorgens op en ging mee naar Makkum.
Vrijdagochtend bleef Mick daar achter en voer ik alleen naar de sluis, waar Pieter alweer klaarstond om het laatste stuk naar Harlingen mee te varen.
Maar ja, elk nadeel heeft zijn voordeel en zo ben ik dus het hele weekend lekker alleen, geen gasten, geen maat en zelfs geen Roel, die had een noodklusje op het Twentekanaal.
Zaterdag heb ik toegegeven aan de drang om een heel boek in 1 keer uit te lezen en vandaag doe ik lekker allemaal hele kleine klusjes en drink ik elk uur als beloning een kopje koffie. Het schip raakt onderhand redelijk opgeruimd, gevolg is wel dat de auto steeds voller word.
Morgen om 10 uur komen de gasten en de vriendin van Mick gaat een paar dagen mee als maat.

fokje

Vanmorgen heerlijk wakker geworden in Warten, eindelijk een echt vrij weekend. Niet aan boord van de Wilhelmina, zodat er dan ook niet geklust kan worden.
Het enige waar ik over na moet denken, is de nieuwe fok. Woensdag was hij klaar en de zeilmaker bracht hem in Kornwederzand aan boord. Een half uur later was hij aangeslagen en voeren we halve wind naar Stavoren, het zag er prachtig uit, alleen leek hij wat klein.
Vrijdag hebben Roel en ik samen met de zeilmaker er naar gekeken, en alles nagemeten. Helaas had ik gelijk, hij was te klein, vergroten wil met liggende banen niet. Dus heb ik nu de keus om een fikse korting te krijgen, of weer een nieuwe laten maken. Als kleine ondernemer, heb ik best wel moeite met het feit dat de zeilmaker nu met een grote strop zit, daarbij mag ik hem graag. Maar toch kies ik er nu voor om een nieuwe te laten maken.
De Wilhelmina zeilt sinds vorig jaar als een tierelier, waardoor de lol in het zeilen steeds groter word. Daarbij doe ik dit jaar weer mee aan de Brandaris race en wil ik eindelijk eens zien wat al dat werk en inspanning nu heeft opgeleverd in het klassement.
Maar nu gaan we eerst genieten, een onbewoond eilandje zoeken en vanavond de BBQ aan steken.

herrie

Eindelijk lijkt het zomer te worden, alleen heb ik het nog nooit meegemaakt dat de wind zo lang in het noorden blijft zitten. Vandaag stond er maar een kleine 2 Bft en met de juiste stroming kwamen we goed vooruit. Pas in de Vliesloot zakte het af naar 0,3 knopen, dat betekent zo’n 20 minuten naar de volgende boei. Aangezien we vanaf Terschelling kwamen was dat helemaal niet erg.
Gisteravond heb ik voor het eerst in lange tijd bij de buren mogen opspelen wegens lawaaioverlast. Ik had keurig gewacht tot kwart over elf en ben toen naar de betreffende collega gegaan, die was natuurlijk niet thuis en nam ook zijn telefoon niet op. Toen de groep zelf er kordaat op aangesproken, met kloppend hart, dat wel, je weet immers maar nooit waar je op afstapt.
Gelukkig was ik overtuigend genoeg in mijn rol als boze schipper en het werd gelijk stil, pfft, een pak van mijn hart en de andere ook lawaaiiege buren waren gelijk stil. Mijn eigen gasten en buren waren maar wat blij met mijn actie en iedereen kon rustig naar bed.

chaos

Vandaag heb ik de chaostheorie in de praktijk gebracht. Zal proberen het in chronologische volgorde weer te geven, al is dat misschien in al die chaos niet helemaal te doen.
Het begon vanmorgen met het halen van nieuwe borden voor de keuken, de stapel daar slinkt zienderogen en dat type bord is helaas niet meer te koop. Er moeten dus echt nieuwe (bij) komen. Monter stap ik in Leeuwarden op de kade met de autosleutels in de hand en kijk de hele straat af, maar zie hem niet, en dan pas word ik wakker, die hadden we gisteren naar Warten gebracht. Dit weekend wilden Roel en ik met de Dankbaarheid daar naar toe en hadden we de auto alvast weggebracht.
Nou dacht ik, dan vaar ik het schip er nu alvast naartoe en kan ik vanmiddag met de auto de borden halen. Dus de Dankbaarheid gestart en losgegooid, maar als ik gas geef krijg ik geen schroefwater en dobberen we halverwege het kanaal. Motor uitgezet, machinekamer nagekeken, niets gevonden en nog maar eens gestart. En ja hoor hij doet het weer, vraag me niet waarom. Om naar Warten te komen, moeten we door 2 spoorbruggen, waar we bij de één 20 en de ander 25 minuten moeten wachten. Mick vond het geweldig, dan kon hij oefenen in het stilleggen en uitdrijven voor een brug.
Eindelijk kan de reis voorspoedig gaan lopen maar dan gaat de telefoon; het kantoor waar mijn boekingen vandaan komen heeft een noodgeval en vraagt of ik dit weekend met de Wilhelmina kan varen. Na overleg met Roel, omdat het ook zijn vrije weekend was, gezegd dat het oké is. Maar dan vraagt Mick, wie er dan gaat maten, hij is er immers niet dit weekend.
O jee, dat is waar ook, en echt waar, we hebben de hele Harlinger vloot afgebeld op zoek naar een maat. Ondertussen meld Roel dat zijn schip nu ook niet meer naar Warten hoeft als ik er toch niet ben dit weekend. Oké, schip draaien, met een glimlachende Mick aan het roer en ons weer gemeld voor de spoorbruggen. Weer een eeuwigheid wachten en de Dankbaarheid weer op zijn oude plekje gelegd. Uiteindelijk met de trein naar Heerenveen voor mijn afspraak met de boekhouder.
Thuisgekomen besloten we om in ieder geval in Warten te gaan eten en mijn auto weer op te halen. Onderweg daar naartoe komen we toevallig bij een huishoudwinkel langs en gaat Roel in de remmen, zodat ik in ieder geval nog nieuwe borden kon kopen. Dat lukte zowaar ook nog, maar alleen omdat het koopavond was in Leeuwarden.
Thuisgekomen, kon Mick gelukkig melden dat hij een maat had gevonden uit Stavoren ”leuke mensen wonen daar ;-) “. De dag is nu ten einde en wat heb ik nu eigenlijk gedaan de hele dag? Borden kopen natuurlijk.

bruinvis!

 

Heerlijk gezeild op het IJsselmeer. Ik ben gek op het Wad en een echte Wadzeiler, maar af en toe is het fijn om op het IJsselmeer te zeilen. Zonder haast overstag gaan is een ongehoorde luxe. De scholieren waren aanstekelijk fanatiek en we zijn dan ook de hele week aan het kruizen geweest. Alle zeilen er bij en zelfs het stagzeil uit de berging gehaald.

Vanmorgen waren we dan ook in nog geen half uur van Breezandijk naar Kornwederzand gezeild. Jammer dat er door de noordenwind na de sluis niet meer gezeild kon worden. De scholieren vonden het dit keer niet erg geloof ik, het was rijkelijk laat geworden gisteren bij het kampvuur.

Ondertussen hoorde ik op de marifoon iemand iets zeggen over een bruinvis, jammer dacht ik, die zit natuurlijk in de Vliestroom tussen de eilanden. Maar nog geen 10 minuten nadat we in Harlingen hadden afgemeerd, hoor ik 1 van onze gasten iets roepen over een vis, en ja hoor, daar zwemt hij, een echte bruinvis, midden in de haven, ter hoogte van de Wilhelmina. Na 5 minuten kijken, toch maar mijn kamera gehaald en geprobeerd een foto te maken.

Wat een prachtig beest, heb er een vol half uur van kunnen genieten. Het is minstens 15 jaar geleden dat ik er eentje had gezien.

koffie

De HT race was heerlijk rustig, tenminste wat het weer betreft. Onze mannen roeiploeg werd vijfde en kreeg een beker mee naar huis. De vrouwenploeg werd dertiende, maar de feestelijkheden waar er niet minder om. Vrijdag was de race, waardoor we zaterdag een vrije dag hadden. Heerlijk, dacht ik, geen klusjes, niet schilderen, lekker niets doen.
Dat lukte redelijk, ware het niet dat een kapotte wc een uurtje in beslag nam, jammer dat hij na dat uurtje nog steeds niet werkte. Daarna heerlijk op het strand gelopen en bij het Amsterdams koffiehuis gegeten. Al met al een fijne vrije dag.
Vanmorgen dus eerst maar de monteur gebeld, die verzuchte “het charterseizoen is zeker weer begonnen”. Hij vond een scheurtje in de afvoer leiding en nu werkt alles weer. Wat ben ik blij met 3 toiletten die allemaal hun eigen pomp hebben, als er 1 stuk gaat, heb ik nog 2 over en dat is erg handig.
Ook vandaag was het bijna een vrije dag. De groep werd om 10 uur verwacht, dus was ik om 7 uur opgestaan om van alles te regelen en om op tijd met de koffie klaar te zitten. Om 10 uur zat ik dus nog nahijgend aan de koffie, maar al met al nog geen groep. Einde van de ochtend kreeg ik bericht dat ze om half 1 zouden arriveren.
Half 3 waren ze er eindelijk en ze snakten naar een bakje koffie, die snel vers gezet werd. Na de kennismaking en het praatje bleef er alleen nog maar tijd over om naar Makkum te zeilen (mag nog steeds niet in het donker varen).
Morgen zien we wel waar we heen varen, eerst alle leraren en de collega waar ik mee samen vaar bij elkaar zetten voor overleg.

file leed

Het weer, altijd weer het weer. De laatste dagen alles voorbereid om het dek te schilderen, ratelen, borstelen, 3 lagen primer en een laag grondverf. En wat kregen we gisteren! Regen, regen en kou.
Daarom moest vandaag alles nog in de dekkenverf, zodat het morgen droog is voor de HT race. Vanmorgen dus eerst maar een plekje gezocht buiten op een rijtje, zodat er niemand over het dek hoefde te lopen. Wat heerlijk om een dagje rustig te schilderen en gelijk het resultaat kunnen bewonderen.
Wel hadden we veel kijkers op de kade, eigenlijk kwamen die allemaal kijken naar de kraan, die zo’n 130 sloepen in het water zwaaide. En dat allemaal gezellig bij het achterschip.
Natuurlijk stond er daardoor ook een hele file met sloepen tot aan de dijk. Die file is eigenlijk heel handig, anders vind je de Willemskade nooit niet. Heel Harlinger waterkant is op de schop om de zeewering te verhogen er komt nieuwe bestrating en een nieuw treinstation. Ondertussen is er geen bewegwijzering naar de Willemskade en moet je dwars door de bouwput rijden. Albert Hein staat wel met een geel bordje aangegeven, maar wij zijn op dit moment het stiefkindje. En dat voor een stad die pretendeert meer voor toerisme te gaan.
Denk dat ik zo nog eventjes een mailtje stuur naar de gemeente waar dit alles in iets andere bewoording aangekaard word. Zou dat helpen? Je weet nooit, ben tenslotte een optimist, nou ja, meestal dan.

hospice

Gisteren hebben we weer eens aan een maten ruil gedaan. Mick ging met de Pelikaan naar Texel en Kim kwam bij de Wilhelmina aan boord voor een bijzondere dagtocht.
Anderhalf jaar geleden had ik de vrijwilligers van het Harlinger hospice een belangeloze dagtocht beloofd. De vrijwilligers daar doen geweldig werk voor mensen in de laatste fase van hun leven, zoals dat zo mooi heet. Rob heeft er dan ook ondanks alles een mooie tijd gehad met heel veel liefde en warmte.
Gisteren was het dus zo ver, de meeste kenden de Wilhelmina alleen maar uit de verhalen van Rob en mij, en een enkeling had al eens aan boord gekeken. Nu konden ze het eens echt meemaken hoe dat nu gaat op zo’n zeilschip.
Nadat er een indrukwekkende hoeveelheid eten aan boord was gebracht en alles was gestouwd, voeren we uit, het Wad op. Iedereen die kon hielp mee om de zeilen te hijsen en genietend van dit alles zeilden we naar de Richel. Daar ankerden we eventjes om te lunchen en het uitzicht op de eilanden te bewonderen. (eindelijk ook eens een droge dag)
De tijd vloog om, er was eigenlijk niet eens tijd om met iedereen bij te praten, maar wat heerlijk om al die vertrouwde gezichten weer te zien.
Toch bleef het dubbele gevoel, want ondanks alles was het zwaar en moeilijk om daar te zijn in die periode destijds. Tegen zessen vertrok iedereen tevreden naar huis en bleven Roel, die mee was als schipper, Kim en ik, moe maar voldaan achter.

fok

Vanaf vandaag mag ik ook na gaan denken of er witte of gebroken wit of zelfs geel of bruin zeildoek moet komen voor de nieuwe fok.
Het is zover, met een knal, knalde hij uit elkaar, 10 minuten voordat ik van plan was te strijken, had ik nu maar wat eerder gestreken dan was hij nu nog heel geweest.
Noord oost 6 was het vandaag met uitschieters naar 7 en we waren met de nieuwe groep op weg naar Terschelling. Alleen grootzeil en fok was meer dan genoeg en het ging lekker hard.
Wel jammer dat het zo vreselijk koud was op het water en er bijna niemand een regenbroek had meegenomen, dat vinden tieners nooit stoer genoeg.
Weet zeker dat al die moeders dat klaar hebben gelegd en de kinderen het onder het bed hebben gemieterd, gevolg is wel dat ze in ‘no time’ nat en koud zijn. In de haven aangekomen gelijk de verwarming lekker hoog aangezet.

kleurplaatje

Al tijden denk ik aan een ander kleurtje voor de Wilhelmina, maar ben wel gehecht aan het donkergroen aan de buitenkant. Die zit er al zo’n 30 jaar op en het is een klassieke scheepskleur, daar wil ik dus niets aan veranderen.
Het dek heeft in de loop der jaren wel andere kleuren gehad en op de kleurenwaaier had ik een mooie beige groen gevonden. Het leek me een mooi dek kleurtje en heb er 10 liter van gehaald. In de kuip zit ook nog een klein stukje dek en daar was ik begonnen te schilderen, maar schrik, niks beige / groen, het was ordinair lichtgeel.
Zelfs na de tweede laag werd het niet veel beter, alhoewel? als je wat langer keek, leek het toch wel vrolijk maar niet om het hele dek mee te doen. Toch maar weer de oude kleur erop gedaan en het in de kuip zo gelaten.
Voor het roefdak had ik gelijktijdig limoen geel meegenomen, dat leek me wel leuk. Ook dat was geen succes, schreeuwend gif geel werd het. Goede raad is duur en een pot goede verf ook, vanmorgen dus een klein beetje uit de bus gehaald en er een beetje boeisel groen doorgedaan, en zie; er kwam een mooie zachtgroene kleur tevoorschijn, tussen appel groen en olijfgroen. Morgen ga ik het er op doen en hoop ik dat het net zo mooi word als dat ik het in mijn hoofd heb.
Dat mengen deed me wel erg aan de begin jaren denken, in het voorjaar was er eigenlijk nooit geld voor verf en in de zomer was er geen tijd om te verven. Dat losten we op door in het voorjaar alle verf uit de bun te halen en bij elkaar te gooien, het werd daardoor altijd een vreemd bruin kleurtje, prima geschikt voor een schip uit de bruine vloot en elk jaar weer een beetje anders.

kunst en ambacht

Het was een erg geslaagde maar ook erg vermoeiende open dag in Leeuwarden. De Wilhelmina was helaas in Harlingen achtergebleven,
We waren pas om half zeven terug vanaf Vlieland en de meeste bruggen houden er om 7 uur mee op. Dus besloten Maaike en ik om gezellig in Harlingen te blijven, lekker eten en bijkletsen. Het was sowieso leuk om een hele dag vriendin Maaike aan boord te hebben als maat.
De gasten hadden geen flauw benul wat hen te wachten stond, omdat de organisatie het zeiltochtje als verrassing had ingepland, maar met haar ietwat schorre stem kreeg ze toch alle gasten aan het werk. Terwijl de gasten achter bleven op Vlieland, voeren wij 10 minuten later de haven weer uit.
Eigenlijk baalde ik een beetje dat we terug gingen naar de wal, met de geweldige weersvooruitzichten had ik veel liever de rest van het weekend doorgebracht op de eilanden, heerlijk wat luieren, fietsen en op een terrasje zitten.
Maar ja, had al gezegd dat ik er zou zijn met de open dag. Gelukkig was ik er niet voor niets, had was aardig druk, de kunstenaars hadden de gangen mooi gemaakt met banieren en bewegwijzering. Heb zelfs nog 2 interviews gegeven voor de plaatselijke radio en tv. Het was een geslaagde dag die we afgesloten met een gezamenlijke borrel en een etentje met een oude dierbare vriend uit Groningen.

open dag werkplaats

Het was koud de afgelopen dagen in Harlingen. We liggen 4 dagen stil en Mick heeft met die kou en wind de luikenkap geverfd. Dinsdag kregen we buren, die een beetje hard aankwamen wegens lage wal en windkracht 7. De schipper verontschuldigde zich uitgebreid, maar had gelukkig alle fenders op de juiste plekken opgehangen en aan het begin van het seizoen zijn die ook nog allemaal heel. Later kwam ze bij mij informeren hoe ze het beter had kunnen doen. Grappig om te merken dat ik nu toch echt tot de oude rotten behoor.
Gistermiddag de boel de boel gelaten aan boord en naar Leeuwarden gereden om meer dekkenverf te halen. Heerlijk om even weer alleen te zijn, het is toch altijd weer wennen om met een vreemde maat aan boord te wonen. Daarom gelijk maar naar de werkplaats gereden om daar wat op te ruimen en schoon te maken. Daar ben ik tot 23.00 uur bezig geweest, heb vooral de wc’s onderhanden genomen. We hebben er 3 tot onze eigen beschikking. Heb er plankjes opgehangen en onze namen op de deuren gezet, zodat we ieder onze eigen wc hebben ( ha ha). En er mandjes neergezet om het op te leuken.
Aanstaande zaterdag hebben we een open dag “kunst en ambacht”. Voor ieder die wil is er s’morgens koffie en thee en s’middags wijn en een hapje. Dus voor ieder die zin heeft, kom kijken bij ons en onze kunstzinnige buren. Het adres is Floris Fersterstraat 3 in Leeuwarden. Zou het heel leuk vinden om wat bekenden te ontmoeten, word vast heel gezellig.

kabeltje

Toch weer veel gebeurd de afgelopen week, waardoor het schrijven er een beetje bij in geschoten is.
Zo waren er wat perikelen met mijn nieuwe AIS installatie, dat is een GPS volgsysteem, waardoor je met scheepsnaam op een schermpje staat en ook gelijk weet wie er om je heen vaart. Een dure aanschaf waarvoor je een aardige subsidie kunt krijgen. Maandag zelf alle kabels getrokken, na het halve achteronder te hebben gesloopt ; zo’n 4 uur werk.
Dinsdag vertelt de installateur mij dat ze per ongeluk het verkeerde kabeltje hebben meegegeven. Shit, kan de hele boel weer open en ook is de nieuwe kabel dikker en past niet door het gaatje. Ook vertelt meneer mij dat ik een MMSI nummer nodig heb anders kan hij niet programmeren, aanvraagtijd minimaal een week.
Nou en, zie ik je denken, dat geeft toch niet. Maar dat zit zo; pas als alles klaar is krijg ik mijn velbegeerde certificaat, welke ik nodig heb om de subsidie te krijgen, die woensdag voor mij afloopt. Dus in paniek gebeld met het subsidie bureau, alwaar ze tot mijn verbazing eens niet al te erg bureaucratisch waren en gelukkig een week uitstel kreeg.
Vanmiddag kwam de nieuwe groep voor een lang weekend teambuilding en zijn we fijn met een noordoost 5 naar Terschelling gekruist, zonder Boomer!!! Deze was een dagje logeren bij Kim, die gewoon aan het werk is op haar schip. Gisterochtend besloten ze eventjes op het Wad droog te vallen net buiten Harlingen. Ze hadden het allemaal goed geplant, maar toch ging het mis en liggen ze al 3 tijen droog.
Vanavond gaan ze het weer proberen, als dat niet lukt, komt morgen een sleepbedrijf helpen om los te komen zodat ze morgenavond hun gasten kunnen ontvangen en ik Boomer terug kan krijgen.

Joop

De kop is er af, het nieuwe zeilseizoen is begonnen. Dinsdag ochtend kwam de groep aan en zijn we naar Medenblik gezeild. We varen met 5 schepen samen en de organisatie zit bij Joop aan boord, daar word dan ook de route uitgestippeld. Heerlijk om na al die drukte van de afgelopen weken niet over de route te hoeven nadenken.
Gewoon achter iedereen aan varen en Joop voorbijlopen, ha ha, dat vond tie niet leuk, hij deed gelijk zijn tweede kluiver erbij. Aangezien ik die niet heb, gaat hij toch weer wat sneller. Maar het duurde nog een uur dat hij ons eindelijk weer op de hielen zat, daarom gingen we maar overstag, maar Joop ging ook mee, pas bij de volgende overstag gaf hij het op en ging zijn eigen koers varen. Waardoor het de gasten niet opviel dat hij ons eindelijk ingelopen had.
Leuk om zo het seizoen te beginnen, weten we ook dat het zinvol was om de bakstagen te veranderen en te voorzien van derde handjes. Ook heerlijk om naar mijn glimmende blokken te kijken.
Vandaag gaan we van Hoorn naar Lemmer en nu Mick de chaos aan dek onder controle heeft, gaan we zeker weer Joop inhalen en wie weet ook de "Avontuur"!

verhuizing

Afgelopen dinsdag was de laatste rustige dag, ik had alles mooi gepland voor de rest van de week en hoopte stiekem zelfs op een vrije dag. Maar je voelt hem al aan komen, niets van dat alles. Woensdag kregen we te horen dat als we wilden, we konden verhuizen naar het voertuigenlokaal van de school. Dat betekent dat we 2 hele grote kanteldeuren hebben en met de aanhanger naar binnen kunnen rijden.
Dat is natuurlijk geweldig met het zware spul wat we af en toe naar binnen en buiten slepen. Er zitten nog 4 kleinere ruimtes aan vast voor opslag en de metaal werkplaats en zelfs een lakhokje.
We zagen dat helemaal zitten, alleen moest het binnen 2 weken gebeuren. Aangezien ik vanaf morgen ga zeilen en Roel weer terug naar de Rijn gaat, bleef alleen dit weekend over om te verhuizen. Tjemig, alle zware spullen die we de afgelopen maanden hadden geplaatst moesten overgezet worden, en alles natuurlijk eerst weer door de gewone deur. Maar de stellingen en de spullen die er op stonden, waren nog het ergste. Na 3 dagen en met de hulp van buren en de nieuwe maat Mick, was alles over en is het min of meer opgeruimd, al hebben we voorlopig geen krachtstroom op de juiste plaatsen.
Vanmorgen zijn we met de Wilhelmina naar Leeuwarden gevaren, onderweg zoveel mogelijk alle klusjes gedaan die er de afgelopen dagen bij in waren geschoten. Nu wil ik alleen nog maar vroeg naar bed om morgen een beetje uitgerust aan het nieuwe seizoen te kunnen beginnen.

bijna zeilen

De gouden vlekjes veranderen langzaam in mooie afgelakte stukken schip. De kop is helemaal klaar, daar moet alleen nog een tweede laag verf overheen. Eind april liggen we nog 10 dagen stil, en dan is dat een mooie gelegenheid om dat te doen.
De komende dagen moet alles afgerond worden, zodat we in het weekend alleen nog maar hoeven schoonmaken en tuigen. Het grootzeil ligt al in de auto, was een beetje bang om hem vergeten op te halen, denk niet dat de zeilmaker daar op paasmaandag blij mee geweest zou zijn. Ook de gasten zouden raar opkijken, de Wilhelmina zonder grootzeil en kluiver. Dat doet me er aan denken dat de fok nog in de werkplaats ligt en ook handig is om mee te nemen.
De blokken hebben we gisteravond weer in elkaar, dat was nog een aardig gepuzzel 1 moest een beetje aangepast worden, van een ander zitten er geen tussenschotje in en 1 was niet gemaakt, die was er om onbegrijpelijke redenen tussendoor geglipt. Het was laat dat we thuis kwamen en s ‘morgens loopt de wekker wel op tijd af.
Vanavond besloten om een lekkere vrije avond te nemen, beetje kokkerellen, douchen en op tijd naar bed.

you tube werkplaats

gouden vlekjes

De Wilhelmina staat helemaal op z’n kop, alles is verplaatst en de meeste bezems, tafels en dergelijke liggen op het roefdak. En bijna het hele schip heeft gouden vlekken van de 2 componenten primer.
De kop van het schip is daar al 3 keer ingezet en gisteren zijn we begonnen op het voordek. De roef staat al in de grondverf.
Leuk natuurlijk allemaal, maar ondertussen ziet het er niet uit, maar ja, het aflakken kan pas als dat allemaal klaar is.
Ondertussen heeft mijn roefje helemaal een gore vieze laag zwart gekregen van al dat slijpen en ontroesten. Schoonmaken heeft geen zin totdat het meeste achter de rug is. Het enige wat ik kan doen is veel, heel veel douchen, ik had gisteren water getankt, maar dom, dom, daardoor zakte de waterlijn van het voorschip, waardoor er nu een deel van de primer onder water zit.
En nu hoop ik dat de weergoden een beetje mee willen werken, vandaag zijn de voorspellingen nog goed, maar voor de komende dagen word er in Nederland regen verwacht, nu maar hopen en bidden dat het alleen in Limburg regent.

werkplaats

werk

Na het slopen, is het nu weer tijd voor opbouw. Het nieuwe luik op het voordek is klaar, al moet ik toegeven dat het even wennen is zo, n enorm groot voordek.
Ook de nieuwe davits op het achterschip staan erop, gevonden op internet, gehaald in Franeker en erop gezet door Roel en Chiel. Nu moeten ze nog geverfd worden, ze zijn van gegalvaniseerd ijzer dat is heel praktisch want het roest niet.
Maar dat past dat niet bij de Wilhelmina, dus verven we ze mooi zwart.
Alleen protesteert mijn rug nu van al het werk en de kou. Het werk duurt nog 3 weken en hoera, de kou is eindelijk vertrokken, dat maakt het werk een stuk prettiger.

facelift

De komende tijd word er flink gewerkt, de schuifluikjes van de roef zijn er helemaal afgeslepen.Ik vind ze aardig gezichtbepalend voor de Wilhelmina, dus dat is even wennen. Maar ja, wat moet je anders, de strippen waarin ze kunnen schuiven zijn niet te onderhouden en zijn nu echt aan vervanging toe. Chiel heeft ze erafgehaald en Roel gaat binnenkort nieuwe maken, die dan over een roestvrij stalen stang gaan glijden.
Ook word het wit van de roef een tint donkerder wit gemaakt.
Voor op het schip gaat de opbouw van het vooronder er af. Daar heeft Roel afgelopen week een spiksplinternieuw luik voor gelast.
De Wilhelmina word dit voorjaar zo mooi, dat we besloten zelf ook maar een kuurtje te ondergaan. Twee dagen in een kuurhotel in Hamburg, met sauna, massage en lekker eten. Zelfs een haven rondvaart gemaakt en natuurlijk ook heerlijke curryworst gegeten, zoals ze dat alleen in Duitsland kunnen.
Morgen weer naar huis en met frisse moed weer verder, ik heb er echt weer zin in.

opruiming

De winter lijkt eindelijk voorbij, af en toe een lekker zonnetje, heerlijk. Jammer genoeg nog steeds te koud voor koffie op het achterdek, maar ik ben hoopvol, het duurt vast niet lang meer.
Ondertussen is Chiel ( ja, ja, die van Kim) bij mij aan boord, om te helpen met al het klus en verfwerk. Terwijl Chiel de machinekamer indook voor allerlei onderhoud, heb ik eerst de berging leeg gehaald. Alle bakjes met schroeven, ringetjes, koppelingen en alle andere zooi die een mens verzameld zijn nu helemaal uitgepluist en opnieuw gesorteerd. Een paar weken geleden had ik iets nodig en heb ik een half uur gezocht in de rommel en natuurlijk niets gevonden. De gamma bracht gelukkig toch nog uitkomst, maar natuurlijk kwam ik tijdens het opruimen eindelijk tegen, wat ik toen zocht. Nu weet ik weer precies wat ik heb en kan het nog terug vinden ook, dat bespaart een boel tijd, maar vooral veel ergernis.
De komende weken word het flink aanpoten, zodat de Wilhelmina er straks uitziet om door een ringetje te halen. Het schip ziet er nu niet uit!
Als ik naar het kerstkaartje kijk, met de foto van die mooie witte kop, dan kan je je bijna niet voorstellen dat zo’n 10 maanden geleden was dat tie zo mooi wit was. Maar omdat we het verfplan gaan wijzigen, met onder andere 3 lagen 2 componenten primer, heb ik goede hoop dat de verf er nu eens wat langer op blijft zitten.

lorelei

Jeetje, alweer een week geleden. De tijd vliegt om, over 6 weken moet alles alweer klaar zijn. En zoals elk jaar word de kluslijst alleen maar langer in plaats van korter. Daarbij stonden de dingen die ik gedaan heb de afgelopen tijd niet eens op die lijst.
Toch de afgelopen dagen niet gewerkt, maar lekker weg geweest. Een reisje op de Rijn, 3 dagen alleen maar kijken naar mooie Duitse dorpen, met prachtige vakwerkhuizen. Het is alsof je 100 jaar of meer terug in de tijd bent. Ben zelfs door de Lorelei geweest, ik dacht altijd dat dat een rivier was, maar het is een dorp langs de Rijn. Er staan daar op een paar kilometer een fiks aantal kastelen, die s’avonds allemaal mooi verlicht zijn.
We kwamen er vlak voor donker aan en voeren door dat mooie dal, met een heerlijk bord eten op schoot, dat door de Filippijnse matrozen was klaargemaakt. Heerlijk om eens een keertje niet te hoeven koken en alleen maar te genieten van het uitzicht. Had altijd gedacht dat ik pas na mijn honderdste verjaardag een reisje langs de Rijn zou maken, en dan met een krakend stemmetje aan iedereen zou vertellen over die goeie oude tijd dat ik nog voer op een tweemaster.

boot holland

Gisteren samen met Maaike en Marjon naar “Boot Holland”geweest. Op zich een leuke beurs, maar als je 3 weken daarvoor in Dusseldorf bent geweest is het wel een beetje klein met maar 6 hallen. Maar eerlijk toegegeven Leeuwarden is leuker voor mij. Hier zitten de bedrijven waar ik zaken mee doe en kom je veel bekenden tegen.
Het was heerlijk om Peter en Adri van mijn verzekering tegen te komen, deze mannen hebben 5 jaar geleden veel op financieel en emotioneel gebied gedaan voor mij, na een akelig schade akkevietje. Mannen waar je op kunt bouwen en een goede heldere kijk op de zaken.
Grappig om te merken dat in de bootjes wereld alles gericht is op de mannelijke scheepseigenaren, mannen die voor mij liepen werden door bedrijven aangesproken als ze naar een leuk speeltje keken, en ik kan gewoon een stand binnenlopen, alles bekijken en zonder lastig te worden gevallen weer weggaan. Ook heb ik nog een mooi zeilpak gekocht, goed merk, mooi grijs en ademend voor een beursprijsje.
Maar het meest blij ben ik met mijn nieuwe boek van Eerde Beulakker, deze man schrijft heerlijke zeilreis boeken, open en eerlijk, de mooie en minder mooie momenten in een prettige leesstijl. Ik had al meer boeken van hem en deze ga ik bewaren voor een mooi moment deze zomer, een duinpannetje op Vlieland of zo.

kussens

Veel heb ik eigenlijk niet te melden, lig nog steeds ingevroren in Leeuwarden. En net als de rest van Nederland heb ik het wel gehad met die troep, vooral de verkleedpartijen als Boomer uitgelaten moet worden en het geglibber aan dek. Maar ook de roefdeurtjes die niet open kunnen wegens de kou, ben een echt buiten mens en heb het liefst de deuren van s’morgens vroeg tot s’avonds laat wagenwijd open.
Heerlijk zal het zijn om straks weer koffie te drinken op het achterdek.
Ondertussen ben ik hard aan het werk in de werkplaats, met vooral het nieuwe wangen maken voor de blokken. Het essenhout is deze week gehaald en de eerste lading van 5 blokken is uit de lijnolie gehaald en hangt te drogen.
Ook het materiaal voor de nieuwe loopplank is er. En de nieuwe stormfender is bijna klaar, deze grote fender is gevuld met de inhoud van 9 oude kussens, zodat hij aardig wat klappen kan opvangen in geval van nood (lage wal bij Bft 6 en meer).
O ja dat doet me er aan denken dat ik alweer 2 weken geleden alle hoofdkussens heb vervangen voor een betere kwaliteit dan de oude kussens. Hoop dat ze lekker liggen, Roel heeft er ook 1 van gekregen en die is erg tevreden.

bubbelen

Over 2 jaar moet het laatste deel van de verbouwing af zijn, dan zijn de nieuwe Europese regels voor de chartervaart van kracht. Voor de Wilhelmina houdt dat dus in dat de keuken en 2 hutten verbouwd moeten worden.
Samen met Roel ben ik nu regelmatig aan het bomen over het wel of niet ophogen van de kuip, een nieuwe w.c/douche bij de nu nog oude hutten. En natuurlijk hoeveel geld dat wel niet gaat kosten.
Gelukkig ben ik al 2 jaar spullen aan het verzamelen, de wasbakken liggen al klaar in de opslag en ook het hout voor de vloer en het plafond is er al, dat hebben we vanmiddag uit Groningen gehaald. Het is nog over van de vorige verbouwing en was meer dan ik in gedachten had. Dat is een meevaller en ook mooi dat de nieuwe hutten van de zelfde materialen worden gemaakt als de hutten die al klaar zijn.
Ik vind het heerlijk om te bedenken hoe het er straks uit gaat zien, en langzaam vorm te geven aan de plannen.
Soms kan er ook een geintje af, zo hebben we bedacht om een bubbelbad te verzinken in de roefvloer, ongeveer ter hoogte van de koelkast zodat de schipper lekker kan bubbelen na het zeilen en gelijk een hapje en drankje kan pakken ;-)

hout

De eerste blokken liggen in een grote emmer lijnolie, keurig geschraapt en geschuurd. Toch nog 4 blokken afgekeurd wegens slecht hout.
Gelukkig ken ik hier in Friesland een houthandelaar die gespecialiseerd is in bijzondere houtsoorten. Roel en Henk waren zo enthousiast, dat ze volgende week meegaan om te kijken, ik ga voor het essenhout, Roel voor het licht eiken en Henk vind vast een mooi stukje tulpen of plataan voor zijn draaibank. Grappig is dat ik wel een hele plank uit een boom moet kopen om er stukjes van 20 bij 14 centimeter uit te zagen. Het vloerhout van de hutten komt er ook vandaan; douglasspar.
Dit bedrijf verkoopt alleen ecologisch hout, dat voelt goed, Jaap de eigenaar, weet dan ook precies waar elke boom vandaan komt.
Leuk om ook eens een adresje te weten. In Groningen ken ik natuurlijk alle adressen voor scheepsbenodigdheden, ook zonder tom-tommetje, maar hier moet ik echt nog zoeken en bij vrienden informeren. Meestal krijg je dan een halve beschrijving en daar moet je het dan mee doen.
Gelukkig biedt internet ook een schat aan informatie en dat in combinatie met mijn tom-tom brengt mij heel Friesland rond. Al moet ik toegeven, dat ik het liefst alle spullen haal bij vertrouwde adressen in Harlingen.

Ronald

Mijn eerste zeiljaren bracht ik door vanuit Zoutkamp, groen vanaf de zandgronden leerde ik daar langzamerhand over zeilen, oude schepen en de Wadden. Op het hoogtepunt voeren we daar met zo’n 12 schepen.
De meeste schippers waren oude rotten die zich zelf het vak hadden geleerd. Af en toe kwam er een nieuw groentje in de vloot.
In die begintijd werd 1 van de schepen verkocht aan een jonge schipper uit Den Haag. Ronald Monas had veel ervaring met jachten, had een vlotte babbel en een wat andere mentaliteit dan de meeste “noorderlingen”. De meeste collega’s namen dan ook een wat afwachtende houding aan.
Dat duurde gelukkig maar 1 weekend. Ronald nodigde vrienden en familie uit om van Zoutkamp naar Schiermonnickoog te zeilen. Fanatiek begon hij met kruisen op het Lauwersmeer, terwijl de rest van de vloot daar rustig naar de sluis tufte. Groot was de hilariteit dan ook dat Ronald vastliep op een ondiepte in het Lauwersmeer, het plezier werd nog vergroot omdat ze bij de sluis aan het spuien waren en het waterpeil snel zakte. Uiteindelijk moest er een reddingboot aan te pas komen om het schip vlot te krijgen. Maar het belangrijkste was wel dat het ijs was gebroken en Ronald verwelkomd werd in de club.
In de loop van de jaren werd hij een echte oost Wad schipper en 1 van de beste gastheren die ik ken. De laatste paar jaar kwam ik hem tegen in Harlingen, waar hij invalwerk deed bij collega’s. Leuk was het om soms met een heel rijtje oud Zoutkampers in de haven te liggen en bij te kletsen over die goede oude tijd. Maar dat is allemaal voorbij, afgelopen week overleed hij na een paar maanden ziek te zijn geweest, nog maar 47 jaar oud. Morgen brengen wij hem in Zoutkamp de laatste eer. De opkomst zal groot zijn, een behoorlijk deel van de vloot uit Harlingen zal er zijn. Hij was geliefd, met altijd een lach op zijn gezicht en een groot vakman.

blokken

Eindelijk dooit het even. De afgelopen dagen ben ik bezig geweest om alle blokken los te krijgen. Dat valt niet mee, eerst moest de borgpen eruit en sommigen zaten aardig vast. De harpen idem dito, bij sommigen moest de slijper te pas komen. En dat allemaal op een glibberig dek.
De helft heb ik er nu af zo’n 14 stuks. Maar gisteravond kwam het leukste, ze allemaal uit elkaar halen, alle onderdelen genummerd en in bakjes gelegd en het hout op de verwarming. Daar mag het een week drogen, en als alle resterende lak eraf is kan het in een dompelbak met lijn olie. Dit doe ik niet alleen zodat ze er mooi uit komen te zien, maar vooral om eens te kunnen controleren of de assen er nog goed uitzien en om stukke blokken te reparen.
Van de meeste blokken heb ik geen idee hoe oud ze zijn en vooral hoe goed ze nog zijn. Gelukkig viel het mee, maar 1 as en 1 heel blok moeten vervangen worden. Maar zelfs mijn nieuwe fokkeblokken waren niet ongeschonden, er was al een stuk hout afgebroken.
Fijn om straks alles weer mooi te hebben en zeker te weten dat ze goed zijn.

leeuwarden

Nou het hele weekend vrij is niet gelukt, de weergoden waren het niet met elkaar eens. De 1 zei zacht kwakkelend en de ander had het over flinke vorst. Daarom alleen vrijdag maar alle boodschappen, gedaan en nog fijn wat geshopt in Harlingen. Zaterdag om 9 uur alweer richting sluis met vriendin Maaike als maat en haar vader als eerste stuurman mee. Normaal duurt dat reisje inclusief afmeren 3 tot 4 uurtjes maximaal.
Maar je voelt hem al aankomen, deze keer niet, 6 uur duurde de reis. De bruggen had ik keurig besteld. Maar de centrale dacht dat wij er een half uur over zouden doen om door de sluis naar de Koningsbrug te varen. Alleen duurt dat maar 5 minuten. Nou ja, de brugwachter was er om 10.00.
De volgende brug draaide ook nog goed maar daarna ging het helemaal mis. Er zat onder Leeuwarden een containerschip van 110 meter die maar moeizaam door de bruggen paste, en er blijkbaar geen personeel over was om ons te bedienen. Na 5 telefoontjes en 2 uur wachten kwam hij eindelijk.
De brug draaide en wij voeren ons eerste serieuze drijfijs binnen. Bij elke brug lag er wel wat, maar hier lag het over een lengte van zo’n 2 km en heel dik. Na 100 meter kwamen we niet meer vooruit. Dus eerst maar een stuk achteruit door onze zelf gevaren geul, en toen vol gas er doorheen. Pfft, gelukkig bleven we toen opgang. Maaike stond voorop om de minst dikke route aan te wijzen en we waren opgelucht dat we er uiteindelijk door heen waren.
Het ijs in Leeuwarden was gelukkig minder dicht waardoor we goed konden afmeren. Maaike en Maarten vertrokken snel naar huis om de verloren tijd wat in te halen. Ze zaten midden in de organisatie van een feestje die avond en deden dit er even tussendoor. Maar ja, geen tij, geen verlagingen, geen mist en toch gaat alles anders dan gepland.

thuis

Het avontuur zit er weer op, vandaag zijn we thuis gekomen in Harlingen. We zijn trots op onszelf, moeder en dochter, 2 vrouwen samen, hebben het geklaard.
Vanaf Lauwersoog zijn we naar het Wierummerwad gevaren, waar we een uur voor hoog water vastliepen in de geul omdat er 51 cm verlaging was op een toch al mager tijtje. Die avond om 11 uur kwamen we weer los, Kim met de schijnwerper en bij de computer, en ik probeerde koers te houden op de sterren. Het was zo donker dat er geen horizon te zien was en boeien ook bijna niet. Pas in de buurt van Holwerd kregen we wat lichtjes te zien waar ik op kon sturen. Toch volgden we het lijntje op de kaart redelijk goed en ook kwamen we zonder boeien te zien door de Dam van Ameland. Om 3 uur waren we op Ameland, wat waren we blij en moe.
Maar om 9 uur s’morgens vertrokken we alweer om in 1 keer door te kunnen naar Harlingen, met nu met alweer 39 cm verlaging, het begon al gewoon te worden deze week. Onder Terschelling voelden we het als thuiskomen, heerlijk om de “Koegelwiek” en de “Midsland” weer te zien varen. Een wereldreis naar Delfzijl is ten einde.
Dit weekend blijf ik lekker in Harlingen, volgende week nog een klein stukje naar Leeuwarden.

lutjewad

Het was aardedonker gisteravond, en nog steeds mistig. Na een half uur varen, besloten dat het geen doen was en zijn we terug naar Eemshaven gevaren. Van Eemsradar kreeg ik te horen dat ik met mist en zonder radar niet mocht varen, dat wist ik natuurlijk wel, maar ja, zo kom je nergens.
Vanmorgen miste het nog steeds, maar wel wat minder. Dus ben ik maar gegaan, zonder toestemming. Maar ja, daar zijn ze ook niet gek en ik kreeg halverwege de haven al een reprimande van de toren. Maar ik ben ook niet gek, een reprimande is geen verbod. Dus snel de haven uit en het hoekje om en in 1 lijn naar het Wad. Dat is toch nog een uurtje varen, en we zijn keurig langs de plaat en buiten de geul naar de toegang gevaren.
Daar was het verder een eitje, we konden 2 tot 3 boeien vooruit kijken. Op het eerste wantij was maar weinig water, ook het tweede was krap. Bij het derde en laatste wantij was de verwachting dat we zouden vastlopen, deze was het ondiepst en door de oostenwind was er een verlaging van de waterstand en ook was het water alweer aan het zakken. Vlak voor het ondiepste punt liepen we zachtjes vast. Maar kon het niet laten om te proberen er doorheen te ploegen. Tot onze grote vreugde ploegden we voort, erg langzaam, maar we kwamen vooruit en plotseling waren we vrij. We hadden het gehaald, ongelovig keken kim en ik elkaar aan en pas 5 boeien later durfden we weer adem te halen en te juichen.
En nu liggen we dus heerlijk in Lauwersoog en hebben een lekker visje gegeten en gaan heerlijk genieten van onze favoriete tv serie “Desperate Houswife’s”.

De Eems

Vanmorgen samen met Kim vertrokken uit Groningen. Buiten de stad waren de oevers van het Eemskanaal bijna niet te zien en bruggen doemden pas op 25 meter voor ons op. De brugwachterspost zag ons gelukkig wel op tijd en we vonden de bruggen dan ook geopend.
Voor de zeesluis van Delfzijl hebben we een pauze ingelast van 2 uur, in de hoop dat het wat zou opklaren. Het zicht werd uiteindelijk zo’n 200 tot 300 meter. De Eems was redelijk te bevaren.
Alleen Eemshaven was lastig te vinden in het donker. Uiteindelijk vonden we het rode lampje van de ingang en voeren een donkere haven binnen, zelfs binnen was het lastig om de aanlegsteiger te vinden.
Vanavond gaan we verder, het dagtij is te laag, dus heb ik weinig keus, of ik moet hier een week blijven wachten op springtij.

noorderslag

Alweer een Noorderslag festival, ben onderhand vergeten de hoeveelste keer ik daar al bed & breakfast doe. Zeker al 10 tot 12 jaar. Ik hou keurig een plattegrondje van het schip bij, om te kunnen zien wie wanneer waar slaapt, hang briefjes met namen op de deuren, en de scheepsregels zijn uitgeprint en hangen in het dagverblijf. Er is zelfs een minibar, met een geldbusje er naast.
De eerste keer dat ik meedeed, dacht ik dat het een puinhoop zou worden met al die muzikanten en liefhebbers. Maar in de praktijk zijn het allemaal rustige mensen die meestal door / voor hun werk hier zijn en hun werk serieus nemen. Het kan natuurlijk ook zijn dat ze na een nacht doorhalen (de laatsten kwamen vanmorgen om 6.15 thuis) ze gewoon geen energie over hebben om aan boord te keten.
Om 12 uur ruim ik dan maar het ontbijt af en laat alleen de koffie en thee staan met wat ontbijtkoek voor de uitslapers.
Het is gezellig druk in de haven, op de valreep kwamen er nog zo’n 5 schepen bij, allemaal zonder mast om door het Starkenborg kanaal te kunnen varen. Denk dat ik dat volgend jaar ook maar ga doen, dan heb ik 2 vliegen in 1 klap, de kortste route naar Groningen en mijn masten op de wal voor groot onderhoud.

sneeuw

De meteorologen, noemen het al de winter van de sneeuw. En sneeuwen doet het, ik doe af en toe manmoedig een poging om het dek schoon te houden, maar dat is eigenlijk onbegonnen werk. De sneeuwschuiver die ik voor de kerst had gekocht is al doormidden gebroken. Aan een nieuwe is niet meer te komen, dus schep ik nu met een halve schep. Keuken zout heb ik nog wel kunnen bemachtigen, maar het blijft uitkijken aan boord. De groep van dit weekend, bleek een voetbalgroep te zijn, die zich redelijk netjes gedroegen, ik vreesde het ergste, maar behalve dat ze de keuken op de kop hebben gezet, viel het wel mee. Wel waren de heren zo vriendelijk om de eindschoonmaak af te rekenen, ondanks dat daar niets over in het contract stond (tussenagent). Dat maakt in ieder geval de schoonmaak een iets blijer gebeuren.
Verder zijn de “Spes Mea” en ik er in geslaagd om het ijs tot de brug open te houden door 1 keer per dag er wat schroefwater er op te zetten. Op deze manier hopen wij na de Noorderslag de haven uit te komen. De Spes heeft geluk, zijn mast is er af en hij kan dan gelijk het Starkenborg kanaal op. Maar ik zal toch echt de zelfde route over Delfzijl weer terug moeten. Tenzij het douchewater gaat regenen volgende week, dan kan ik gewoon binnendoor naar Leeuwarden.
Voor nu betekent dat ik weer dagelijks de weerberichten volg en schietgebedjes doe.