kluslijst

Onze werkplaats is zo goed als klaar, we hebben al diverse rondleidingen gegeven en zijn zo trots als een pauw. Eigenlijk wil ik graag een foto plaatsen op het blog met mijn mooie camera, alleen wil hij niet communiceren met mijn pceetje. Daar ben ik al 2 keer mee bezig geweest en aangezien 3 x scheepsrecht is, ga ik het deze week nog een keertje proberen.
Vandaag ben ik er eindelijk toe gekomen om voorzichtig te beginnen met mijn kluslijst. Al bijna 2 maanden was ik bezig alles op te schrijven, meest van die kleine klusjes zoals het controleren en repareren van de reddingsvesten, het maken van een loopplank en verven van de luiken aan de binnenkant, maar ook bouten vervangen voor RVS bouten, nieuwe buitentafels maken en derde handjes op de bakstagen zetten.
Maar eerst heb ik vandaag de drempel van de roef gerepareerd, zodat er geen water meer naar binnen loopt mijn bed in. Het eerste jaar dat ik de Wilhelmina had, was dat ook al een probleem en heb ik een jaar lang gezocht naar het lek. Er is zelfs een gedeelte van het achterdek vervangen, maar dat mocht niet baten.
Uiteindelijk kwam ik er achter dat het kwam door een heel klein scheurtje in de drempel en was het met wat epoxi zo opgelost. Maar door zonlicht word dat bros, en nu na 5 jaar had ik weer een nat voeteneinde. Nu hoop ik dat ik dit voorjaar nieuwe deurtjes en kozijnen krijg, maar tot die tijd wil ik wel graag lekker slapen. Daarom heb ik er nu maar wat bruislijm ingegoten, er verdween aardig wat lijm in dat scheurtje. Lastig is nu wel dat ik in de kou zit, het lijkt me beter om de deur niet dicht te doen voor de lijm droog is.

zwaar transport

Vandaag was het dan zover, nadat Roel al weken voorpret had gehad, gingen we nu zijn metaalwerkplaats ophalen. Met z’n drieën in een vrachtwagentje, met de zeer gewenste laadklep, gingen we vanmorgen op weg. Jeetje wat een verhuizing, 2 grote machines en een heleboel kleinere. En een ongelofelijke hoeveelheid boren, frezen en andere toebehoren. De grootste en zwaarste machine was vooral een aardige klus, zelfs met de meegebrachte pompwagen. Ik zal niet in al te veel details verzanden, we hebben het tenslotte allemaal geklaard, de vrachtwagen helemaal vol, en het gewicht ruim boven de toegestane norm.
Aangekomen in Leeuwarden hebben we het meeste maar in de gang gezet. Zodat we rustig alles konden inrichten en schoonpoetsen, althans dat was de klus van Roel. Als een kind zo blij is tie met zijn nieuwe speeltjes.
Zelf ben ik bezig al mijn spullen die 2 weken geleden uit uit mijn oude opslag zijn gekomen, uit te zoeken. Spullen die ik jaren niet in handen had gehad zoals Kim haar eerste speelpakje, mijn geboorte tegel en allerlei vreemde hobby’s. Heb zelfs dode beestjes op sterk water staan, hagedissen, een kat en een vliegende hond en dergelijke.
Ook kwam ik eindelijk mijn verdwenen strijkijzers tegen, iedere keer als ik ze nodig had waren ze onvindbaar en kocht ik weer een nieuwe, nu heb ik dus 1 nieuwe aan boord en 2 oude in de opslag.
Langzaam komt er orde in en word de stapel die naar de container moet steeds groter. Nog 18 dozen te gaan, ben benieuwd, het voelt af en toe een beetje als Sinterklaas cadeautjes uitpakken.

waddenrace

Het palaver was dit jaar niet bij de KNRM, maar in een kroegje bij de haven, Piet Paulusma was er wel, die voorspelde weinig wind, zuidwest krimpend en af en toe windstiltes, geen regen, maar wel buien. Met krimpend kwam hij er goed af, en 1 bui hebben we ook gehad, maar tot zondagochtend 10.00 uur hadden we een perfecte wind. Vrijdagavond hebben we met z’n allen lang zitten dubben over de diverse mogelijke routes, het werd al met al een latertje, terwijl de start al om 8 uur de volgende morgen was. Om 4 minuten voor half 9 kwamen we over de startlijn en zeilden prachtig tegenstrooms naar Terschelling. Daar ging Tom van boord om ergens een gedrukt kassabonnetje te halen als bewijsstuk. Gelijk door naar Vlieland waar we rond 18.00 aan kwamen. En weg waren we weer, nu naar Oudeschild. Aan het einde van de avond kwamen we aan, en vertrokken ook gelijk weer. Wind was er nog genoeg, maar we werden moe. De stroom naar Den Oever was tegen, maar nog steeds te doen, besloten werd dan ook bij het Amsteldiep voor anker te gaan, de vloed afwachten en gelijk onze verplichte 4 uur rust te nemen. Om half acht zondagmorgen kwam de vloed, het weer was prachtig en Den Oever in een paar klapjes bezeild. Maar toen kwam de mist, eerst nog helemaal geen probleem, er was tenslotte nog steeds wind en langs de afsluitdijk was het prachtig zeilen, maar bij Kornwerderzand hield ook de wind er mee op, en het zicht beperkte zich tot zo’n 50 meter. Na ruim een uur dobberen werd de knoop doorgehakt, de 1 cilinder kromhout uit 1917 werd gestart, en langzaam tuften we over de platen naar Harlingen. Ondertussen waren er op de marifoon aardig wat perikelen over verplicht ankeren (schepen zonder radar)en de politie die daar op toe zag, zeker 5 schepen stranden op die manier en konden pas verder nadat de politieboot naar Harlingen ging, daar werd nog een jachtje bekeurd in de haven. Wij kwamen over de platen en hoefden alleen maar heel kort 1 grotere geul over te steken om voor de haven te raken. Onze navigators hebben een geweldige klus geklaard met alleen een hand GPS, we kwamen precies voor de haven uit, het zicht was ondertussen alleen maar minder geworden. De havendienst melde gelukkig dat de politie aan het rusten was en dat er verder geen beweging van schepen was. Als helden werden we onthaald door onze collega’s. Jammer dat we gediskwalificeerd waren wegens motor gebruik, uiteindelijk kwamen in de loop van de avond ook de rest van de schepen binnen op de motor. De uitslag; 3 van de 13 schepen gefinisht en de winnaar de “Voorwaarts”van Peter Glas, en op 2 en 3 de Harmina en de Waterwolf.

waddenrace

Elk najaar zijn er weer vele wedstrijden voor charterschepen, Kim heeft er al 3 of 4 opzitten en is net terug van "de slag in de rondte" vijf dagen lang alle getijdenhavens van het Wad af. De eerste slag was ik er destijds ook bij, een heidense klus om voor 16 man 5 dagen eten in te kopen en te maken. Met het dag en nacht doorgaan menu was ik al weken van te voren bezig, want hoe hou je brood en groente een beetje vers, zonder grote vriezers en hoe hou je de bemanning blij midden in de nacht en ijzig koud. Het plan bestond dus niet alleen uit een 3 x daags menu, maar 5 x daags en liefst warm, lekker maar simpel, omdat je maar nooit weet of je je staande kunt houden bij het fornuis. Daarnaast dacht ik ook nog mee met de te zeilen route, en deed ik mijn ding aan dek ook nog. Dat eerste jaar vertrokken we met 18 graden boven nul zonder wind in onze T-shirts. Het was de enige keer in mijn leven dat ik aan het bomen geweest ben op het Wad. De laatste nacht kwamen wij binnen in Harlingen met hagel en sneeuw, verkleed als Michelin poppetjes. Toen we op de kade stonden waren we zo blij dat het was volbracht, dat we glunderend een tros aanpakten van een ander charterschip, die mee deed aan een andere race, de "Waddenrace". Het duurde even voor wij begrepen waarom de bemanning van dat schip zo vreselijk bedrukt keek; ze dachten dat wij ook met de Waddenrace meededen en dat wij voor hen binnen waren. Een luid gejuich steeg op toen wij hen vertelden dat dat niet zo was en dat ze als eerste binnen waren.
Na 5 jaar meedoen vond ik het wel genoeg en deed ik alleen de Brandarisrace nog mee.
Maar wat schetst mijn verbazing, ik werd gevraagd als coschipper op de "Bruinvisch" van Cees Dekker, maar nu met de "Waddenrace". In 1 weekend naar Den Oever, Oudeschild, Vlieland en Terschelling en weer terug naar Harlingen. De verleiding was te groot en ik heb ja gezegd.
Vanavond is er palaver in het boothuis van de KNMR, waar zelfs Piet Paulusma ons komt adviseren over het weer.

inboedel

De klus is geklaard, met hulp van Henk en Kim is de oude opslagplaats leeggehaald. Het was maar een gewone garagebox, maar hij stond wel tot de nok toe vol met scheepsspullen, zeilen, hout en vooral huisraad. Toen ik 7 jaar geleden op de Wilhelmina ging wonen, had ik ook al veel weggedaan, ondertussen is er weer van alles bijgekomen, dozen met boeken, maar ook de spulletjes van Rob z'n laatste huis.
Ook veel dingen die stuk zijn maar wel gerepareerd kunnen worden als ik er ooit de tijd voor heb. En natuurlijk de nodige reserve onderdelen voor het schip en de keukeninventaris.
Onder het motto dat ik toch voor de ruimte betaalde en het niet uitmaakte of er 1 of 100 dozen staan, heb ik het aardig vol gekregen.
Maar ondertussen heb de hele boel al 5 keer verhuisd en dat is toch een aardige klus iedere keer.
De komende weken ga ik nu echt de hele boel sorteren en weggooien/verkopen.
Dat is niet gemakkelijk, aan de meeste dingen zitten herinneringen. Kim merkte het ook al, bij veel dingen die door haar handen kwamen had ze herinneringen en ze kon het niet los laten voor ze dat met iemand gedeeld had.
Van veel dingen weet ik ook nog precies hoeveel het koste en hoe dat voelde in mijn portemonnee.
Al met al gaat het denk ik een aardige strijd worden met mezelf, daarom moet het snel gebeuren, heb tenslotte nu nog spierpijn van deze laatste verhuizing, en dat wil ik nooit weer.