Brrrrr

Afgelopen maandag probleemloos en snel in Harlingen aangekomen, Kim mee als maat en Roel als losgooier in Leeuwarden. Na een bezoek aan het bunkerstation in Harlingen, kregen we een ligplaats aan het plankenpad. Daar was het enige watertappunt van Harlingen die nog aangesloten was. Helaas was ik niet de enige die water wilde en moest ik genoegen nemen met een halve tank water, nou ja, dan maar verder tanken op Terschelling.
Dinsdag om 12 uur zeilden we uit, na ons goed aangekleed te hebben, maar wat was het koud, halverwege nog een extra trui aangedaan onder mijn overlevingspak. Voor de wind uit ging het nog wel, maar aan de wind in de Meep, Brrrrr. Aangekomen op Terschelling, heeft het minstens 4 uur geduurd voor ik weer een beetje warm was.
En vanmorgen heerlijk uitgeslapen, toch een beetje vakantie gevoel. Dat alleen werd onderbroken door het uitgestelde water tanken, wat vreselijk lang duurde, waardoor het geplande winkelen met Kim een beetje laat werd.
Maar gelukkig ook nog even in het koffiehuis gezeten voor koffie en warme chocomelk.

kerstavond

Het is kerstavond en ben de hele avond bezig geweest om de lampen in elkaar te zetten en op te hangen. Dat was toch wat meer werk dan ik dacht, en vooral veel gepuzzel. Maar met het resultaat ben ik erg in mijn nopjes, grof riet en stoere bouten en kettingen. En niet onbelangrijk, veel meer licht dan met de oude lampen, terwijl het er toch gezellig uitziet.
Alle boodschappen zijn vanmorgen in huis gehaald. Morgen komen er 15 gasten logeren voor een super-de-luxe kerst ontbijt, 1 nachtje blijven ze, en behalve de scrambeld eggs staat er ook quiche op het ontbijtmenu. De kerstlichtjes hangen al in het dagverblijf en morgenochtend moet alleen de rotzooi van het lampenhangen opgeruimd worden, dan ben ik klaar om ze te ontvangen.
De hele week was ik al zenuwachtig in verband met het ijs. Na de kerst wil ik wel graag weg, en wat doe je dan als je voortdurend dreigt in te vriezen, dan doe je net als in het vaarseizoen, 3 x daags het weerbericht bekijken en af en toe wat op het ijs gooien om te kijken hoe dik het is. Na lang dubben, besloten de weermannen te geloven dat het echt gaat dooien en dat ik maandag toch echt naar Harlingen kan. Tot nu toe komt er bijna elke dag wel een schip doorheen om de vaargeul open te houden. Al dat brekende ijs maakt wel aardig wat geluid en stelt mij gerust, ik kom heus wel in Harlingen.

Durgerdam

Gisteravond samen met Roel naar een concert was geweest van Jeroen Zijlstra, deze jazz-bleus zanger trad op in de Harmonie, Hij heeft een aantal Cd’s gemaakt met varens onderwerpen, omdat hij ooit visser is geweest vanuit Wieringen. Dit concert ging dan wel niet over varen, maar over zijn jeugd in Wieringen, maar ook onmiskenbaar Zijlstra, geweldig dus. Tot slot kregen we toch nog 1 gouwe ouwe, een akoestisch uitgevoerde, “Durgerdam” zo mooi, zo mooi.
Met de tranen nog in mijn ogen vertrokken Roel en ik naar Lelystad, waar we precies op tijd aankwamen om het roer over te nemen van een containerschip. En zo voeren we het nachtelijke Markermeer over, bijna onder de rook van Durgerdam. In stilte kijkend naar het water, een paar verlichte boeien en de lichtjes van de Randstad. Zacht dreunende motoren en op mijn sokken weggekropen op een zachte bank in het stuurhuis.
Ik heb genoten die nacht, die voor mij eindeloos mocht duren.

sneeuw

De afgelopen dagen, alle adressen voor de kerstkaartjes met de hand geschreven. De laatste pc lijst is niet over te nemen op mijn nieuwe computer, dat is al de tweede keer sinds ik een pc heb. Dus nu eerst alles met de hand geschreven, bijna 100 kaarten (Myra en Erica mag ik jullie adressen ook?). Maar de kaarten zijn erg mooi geworden, de kop van de Wilhelmina op de voorkant en een mooi gedicht van mezelf op de achterkant.

Zeilen is maar voor heel even
een stukje uit mijn leven.
Wat blijft is eb en vloed
en de mensen die je er ontmoet.

Gisteravond heb ik nog mooie foto’s gemaakt van de Wilhelmina in de sneeuw, maar aangezien mijn camera nog steeds niets te maken wil hebben met mijn pc, kan ik dat niet laten zien. De sneeuw is ondertussen gestegen naar zo’n kleine 20 cm, een prachtig winters plaatje zo van Anton Pieck overgenomen. Verder ben ik bezig met de kerstversiering in het dagverblijf, heb ik mooi zeil besteld voor in de keuken en ben ik al een week aan het piekkeren hoe ik mijn zelfverzonnen lampenkappen moet ophangen en voorzien van een peertje. De lampen die er nu hangen, zijn door aardige mensen aan gord gezwaaid tegen de binnenkant van het gangboord en zien er niet meer uit. Heb nu 3 grote manden gekocht, zonder bodem, waar ik dus zelf een constructie voor moet bedenken en maken. Het denkwerk en de eerste proef is nu achter de rug en nu kan ik ze gaan maken en ophangen

zeilen hijsen

Sinterklaas was weer super, de surprises prachtig en onvergetelijk, en de gedichten zouden eigenlijk gebundeld moeten worden. Pas om 2 uur s’nachts waren alle kadootjes uitgepakt. Goed dat iedereen bleef slapen, dat is toch wel een voordeel op een charterschip. Zondagochtend konden we nog rustig ontbijten en bijkomen van de lachbuikpijn, waarna iedereen vertrok naar andere Sintfeestjes.
Zelf ben ik nog even aan het werk gegaan in de werkplaats. Omdat Roel ook thuis was dit weekend, konden we ons nu bezig houden met de inrichting van de houtruimte. Heerlijk om daar met ons tweeën bezig te zijn. Langzamerhand beginnen we nu ook met klusjes waarvoor de werkplaats bedoeld is.
Gisterochtend scheen het zonnetje en besloot ik de zeilen te hijsen, zodat ze eindelijk eens konden drogen. De afgelopen weken was het geloof ik maar 1 dag mooi genoeg, maar had ik geen tijd. Alleen het opdoeken en de huiken plaatsen koste in mijn eentje bijna 2 uur, tjonge, ben ik blij dat de gasten dat altijd met z’n allen doen, moet er niet aan denken dat iedere keer in mijn eentje te doen. Maar voldaan was ik wel dat het zonder hulp gelukt was. Mooi droog en ingepakt zijn ze nu.

lappenmand

2 weken geleden kwam ik midden in de nacht bij Kim aan boord om de hond op te halen, Boomer rende enthousiast voor mij uit naar de auto, en ik liep er al net zo enthousiast achteraan, verlangend naar mijn bedje. Maar naast de roef kwam mijn hoofd met een knal tot stilstand tegen de nagelbank die daar in het wand hangt ( welke idioot hangt zo’n ding dan ook op ooghoogte). Shit, dat deed zeer, en ik verwachte een grote buil op mijn voorhoofd. De buil bleef uit, maar de hoofdpijn de volgende ochtend bleef 2 weken hangen.
Woensdag voelde ik mij weer prima, en ging blij weer aan het werk in de werkplaats. Maar vanmorgen was het weer helemaal mis en besloot toch maar naar de huisarts te gaan. Die concludeerde dat ik een stevige hersenschudding had en schreef rust en pijnstillers voor.
Maar dat is wel erg onhandig, kan immers niet zo maar mijn agenda leeggooien. De Sint is er tenslotte alleen maar dit weekend, en de 5 vriendinnen om dat te vieren morgenavond ook. De kadootjes heb ik gelukkig wel allemaal in huis, maar nu nog 5 gedichten en een surprise. Maar het komt allemaal vast wel weer goed, het is mij tenslotte elk jaar weer gelukt. Ik ga er gewoon van genieten, en jullie ook allemaal een leuke sinterklaar gewenst.

kluslijst

Onze werkplaats is zo goed als klaar, we hebben al diverse rondleidingen gegeven en zijn zo trots als een pauw. Eigenlijk wil ik graag een foto plaatsen op het blog met mijn mooie camera, alleen wil hij niet communiceren met mijn pceetje. Daar ben ik al 2 keer mee bezig geweest en aangezien 3 x scheepsrecht is, ga ik het deze week nog een keertje proberen.
Vandaag ben ik er eindelijk toe gekomen om voorzichtig te beginnen met mijn kluslijst. Al bijna 2 maanden was ik bezig alles op te schrijven, meest van die kleine klusjes zoals het controleren en repareren van de reddingsvesten, het maken van een loopplank en verven van de luiken aan de binnenkant, maar ook bouten vervangen voor RVS bouten, nieuwe buitentafels maken en derde handjes op de bakstagen zetten.
Maar eerst heb ik vandaag de drempel van de roef gerepareerd, zodat er geen water meer naar binnen loopt mijn bed in. Het eerste jaar dat ik de Wilhelmina had, was dat ook al een probleem en heb ik een jaar lang gezocht naar het lek. Er is zelfs een gedeelte van het achterdek vervangen, maar dat mocht niet baten.
Uiteindelijk kwam ik er achter dat het kwam door een heel klein scheurtje in de drempel en was het met wat epoxi zo opgelost. Maar door zonlicht word dat bros, en nu na 5 jaar had ik weer een nat voeteneinde. Nu hoop ik dat ik dit voorjaar nieuwe deurtjes en kozijnen krijg, maar tot die tijd wil ik wel graag lekker slapen. Daarom heb ik er nu maar wat bruislijm ingegoten, er verdween aardig wat lijm in dat scheurtje. Lastig is nu wel dat ik in de kou zit, het lijkt me beter om de deur niet dicht te doen voor de lijm droog is.

zwaar transport

Vandaag was het dan zover, nadat Roel al weken voorpret had gehad, gingen we nu zijn metaalwerkplaats ophalen. Met z’n drieën in een vrachtwagentje, met de zeer gewenste laadklep, gingen we vanmorgen op weg. Jeetje wat een verhuizing, 2 grote machines en een heleboel kleinere. En een ongelofelijke hoeveelheid boren, frezen en andere toebehoren. De grootste en zwaarste machine was vooral een aardige klus, zelfs met de meegebrachte pompwagen. Ik zal niet in al te veel details verzanden, we hebben het tenslotte allemaal geklaard, de vrachtwagen helemaal vol, en het gewicht ruim boven de toegestane norm.
Aangekomen in Leeuwarden hebben we het meeste maar in de gang gezet. Zodat we rustig alles konden inrichten en schoonpoetsen, althans dat was de klus van Roel. Als een kind zo blij is tie met zijn nieuwe speeltjes.
Zelf ben ik bezig al mijn spullen die 2 weken geleden uit uit mijn oude opslag zijn gekomen, uit te zoeken. Spullen die ik jaren niet in handen had gehad zoals Kim haar eerste speelpakje, mijn geboorte tegel en allerlei vreemde hobby’s. Heb zelfs dode beestjes op sterk water staan, hagedissen, een kat en een vliegende hond en dergelijke.
Ook kwam ik eindelijk mijn verdwenen strijkijzers tegen, iedere keer als ik ze nodig had waren ze onvindbaar en kocht ik weer een nieuwe, nu heb ik dus 1 nieuwe aan boord en 2 oude in de opslag.
Langzaam komt er orde in en word de stapel die naar de container moet steeds groter. Nog 18 dozen te gaan, ben benieuwd, het voelt af en toe een beetje als Sinterklaas cadeautjes uitpakken.

waddenrace

Het palaver was dit jaar niet bij de KNRM, maar in een kroegje bij de haven, Piet Paulusma was er wel, die voorspelde weinig wind, zuidwest krimpend en af en toe windstiltes, geen regen, maar wel buien. Met krimpend kwam hij er goed af, en 1 bui hebben we ook gehad, maar tot zondagochtend 10.00 uur hadden we een perfecte wind. Vrijdagavond hebben we met z’n allen lang zitten dubben over de diverse mogelijke routes, het werd al met al een latertje, terwijl de start al om 8 uur de volgende morgen was. Om 4 minuten voor half 9 kwamen we over de startlijn en zeilden prachtig tegenstrooms naar Terschelling. Daar ging Tom van boord om ergens een gedrukt kassabonnetje te halen als bewijsstuk. Gelijk door naar Vlieland waar we rond 18.00 aan kwamen. En weg waren we weer, nu naar Oudeschild. Aan het einde van de avond kwamen we aan, en vertrokken ook gelijk weer. Wind was er nog genoeg, maar we werden moe. De stroom naar Den Oever was tegen, maar nog steeds te doen, besloten werd dan ook bij het Amsteldiep voor anker te gaan, de vloed afwachten en gelijk onze verplichte 4 uur rust te nemen. Om half acht zondagmorgen kwam de vloed, het weer was prachtig en Den Oever in een paar klapjes bezeild. Maar toen kwam de mist, eerst nog helemaal geen probleem, er was tenslotte nog steeds wind en langs de afsluitdijk was het prachtig zeilen, maar bij Kornwerderzand hield ook de wind er mee op, en het zicht beperkte zich tot zo’n 50 meter. Na ruim een uur dobberen werd de knoop doorgehakt, de 1 cilinder kromhout uit 1917 werd gestart, en langzaam tuften we over de platen naar Harlingen. Ondertussen waren er op de marifoon aardig wat perikelen over verplicht ankeren (schepen zonder radar)en de politie die daar op toe zag, zeker 5 schepen stranden op die manier en konden pas verder nadat de politieboot naar Harlingen ging, daar werd nog een jachtje bekeurd in de haven. Wij kwamen over de platen en hoefden alleen maar heel kort 1 grotere geul over te steken om voor de haven te raken. Onze navigators hebben een geweldige klus geklaard met alleen een hand GPS, we kwamen precies voor de haven uit, het zicht was ondertussen alleen maar minder geworden. De havendienst melde gelukkig dat de politie aan het rusten was en dat er verder geen beweging van schepen was. Als helden werden we onthaald door onze collega’s. Jammer dat we gediskwalificeerd waren wegens motor gebruik, uiteindelijk kwamen in de loop van de avond ook de rest van de schepen binnen op de motor. De uitslag; 3 van de 13 schepen gefinisht en de winnaar de “Voorwaarts”van Peter Glas, en op 2 en 3 de Harmina en de Waterwolf.

waddenrace

Elk najaar zijn er weer vele wedstrijden voor charterschepen, Kim heeft er al 3 of 4 opzitten en is net terug van "de slag in de rondte" vijf dagen lang alle getijdenhavens van het Wad af. De eerste slag was ik er destijds ook bij, een heidense klus om voor 16 man 5 dagen eten in te kopen en te maken. Met het dag en nacht doorgaan menu was ik al weken van te voren bezig, want hoe hou je brood en groente een beetje vers, zonder grote vriezers en hoe hou je de bemanning blij midden in de nacht en ijzig koud. Het plan bestond dus niet alleen uit een 3 x daags menu, maar 5 x daags en liefst warm, lekker maar simpel, omdat je maar nooit weet of je je staande kunt houden bij het fornuis. Daarnaast dacht ik ook nog mee met de te zeilen route, en deed ik mijn ding aan dek ook nog. Dat eerste jaar vertrokken we met 18 graden boven nul zonder wind in onze T-shirts. Het was de enige keer in mijn leven dat ik aan het bomen geweest ben op het Wad. De laatste nacht kwamen wij binnen in Harlingen met hagel en sneeuw, verkleed als Michelin poppetjes. Toen we op de kade stonden waren we zo blij dat het was volbracht, dat we glunderend een tros aanpakten van een ander charterschip, die mee deed aan een andere race, de "Waddenrace". Het duurde even voor wij begrepen waarom de bemanning van dat schip zo vreselijk bedrukt keek; ze dachten dat wij ook met de Waddenrace meededen en dat wij voor hen binnen waren. Een luid gejuich steeg op toen wij hen vertelden dat dat niet zo was en dat ze als eerste binnen waren.
Na 5 jaar meedoen vond ik het wel genoeg en deed ik alleen de Brandarisrace nog mee.
Maar wat schetst mijn verbazing, ik werd gevraagd als coschipper op de "Bruinvisch" van Cees Dekker, maar nu met de "Waddenrace". In 1 weekend naar Den Oever, Oudeschild, Vlieland en Terschelling en weer terug naar Harlingen. De verleiding was te groot en ik heb ja gezegd.
Vanavond is er palaver in het boothuis van de KNMR, waar zelfs Piet Paulusma ons komt adviseren over het weer.

inboedel

De klus is geklaard, met hulp van Henk en Kim is de oude opslagplaats leeggehaald. Het was maar een gewone garagebox, maar hij stond wel tot de nok toe vol met scheepsspullen, zeilen, hout en vooral huisraad. Toen ik 7 jaar geleden op de Wilhelmina ging wonen, had ik ook al veel weggedaan, ondertussen is er weer van alles bijgekomen, dozen met boeken, maar ook de spulletjes van Rob z'n laatste huis.
Ook veel dingen die stuk zijn maar wel gerepareerd kunnen worden als ik er ooit de tijd voor heb. En natuurlijk de nodige reserve onderdelen voor het schip en de keukeninventaris.
Onder het motto dat ik toch voor de ruimte betaalde en het niet uitmaakte of er 1 of 100 dozen staan, heb ik het aardig vol gekregen.
Maar ondertussen heb de hele boel al 5 keer verhuisd en dat is toch een aardige klus iedere keer.
De komende weken ga ik nu echt de hele boel sorteren en weggooien/verkopen.
Dat is niet gemakkelijk, aan de meeste dingen zitten herinneringen. Kim merkte het ook al, bij veel dingen die door haar handen kwamen had ze herinneringen en ze kon het niet los laten voor ze dat met iemand gedeeld had.
Van veel dingen weet ik ook nog precies hoeveel het koste en hoe dat voelde in mijn portemonnee.
Al met al gaat het denk ik een aardige strijd worden met mezelf, daarom moet het snel gebeuren, heb tenslotte nu nog spierpijn van deze laatste verhuizing, en dat wil ik nooit weer.

leeuwarden

Vanmorgen werd ik wakker in Leeuwarden, voor deze winter mijn nieuwe ligplaats. Gisteren heb ik samen met Kim en de nieuwe maat voor 2010 Mick, de Wilhelmina opgehaald uit Harlingen. De Dankbaarheid lag er al en die hebben we gezellig langszij gehaald. S'middags eerst de gewone perikelen van een nieuwe ligplaats, zoals stroom aansluiten en doorverbinden naar de Dankbaarheid, een wateraansluiting heb ik nog niet gevonden, dat moet ik vandaag nog even aan de buren vragen.
En jammer dat je in een stad altijd weer alles op slot moet doen en de meeste spullen van dek moet halen wegens het altijd alerte dievengilde, zelfs een leeg kratje bier en de ongebruikte fenders moeten uit het zicht.
De nieuwe werkplaats is 2 straten verderop en is deze week uitgebreid met 3 kleine klaslokalen.
Gisteren heb ik daarvan de sleutel gekregen, en dat betekend dat de opslagruimte in Harlingen leeg gehaald kan worden.
Hoezo vakantie, gewoon hard aan het werk dus.

schiermonnickoog

Dit weekend lagen we heerlijk op Schiermonnikoog, lekker luieren, lekker fietsen en het eiland aan Roel laten zien. Nadat hij een mooie documentaire had gezien een paar weken geleden, was hij erg nieuwsgierig naar het eiland.
De tocht vrijdagnacht was hem erg meegevallen na alle horror verhalen over het Oost-Wad van diverse collega's. Wel wilde hij het geultje bij Schier graag bij daglicht varen en zondagmiddag een uur voor hoog water gooiden we los, terwijl ik nog wat aan het opruimen was op het voordek, stuurde Roel de haven uit en besloot eigenwijs als tie is,gelijk de eerste 2 staakjes aan stuurboord te negeren. Deze 'ondankbaarheid' werd meteen afgestraft en het slikplaatje aan bakboord zette het schip gelijk goed vast. Na bijna een uur wroeten, lagen we er nog steeds. Na 3 herberekeningen over het tij en de te verwachten waterstanden kwamen we tot de conclusie dat we s'nachts om 12 uur los zouden komen. Droevig keek ik naar het eiland dat ons maar niet wilde laten gaan en wat zie ik? onze fietsen, staan nog keurig tegen elkaar aan op de wal.
Dus moesten we vannacht eerst weer naar binnen om ze op te halen, om vervolgens weer opnieuw aan onze tocht te beginnen. Met behulp van de schijnwerper kwamen we nu mooi door het geultje. Al moet ik bekennen dat het toch lastig is om met 2 schippers te varen, waarvan de ene eigenaar is van het schip en toch wat zenuwachtig was geworden. En de andere het gebied goed kent, maar niemand voor de voeten wil lopen, en ook nog wat doof aan het worden is (erg lastig met een lopende motor). Aangekomen in diep water, konden we eindelijk ontspannen en zocht Roel de boeien naar Lauwersoog, en dat helemaal zonder zijn vertrouwde radarscherm.

engelsmanplaat

Via Terschelling en Ameland, zijn we nu op Engelsmanplaat. Op Terschelling kwamen we natuurlijk de Wilhelmina tegen, we zagen haar in de verte al zeilen, en dat was toch wel een aparte ervaring. Net zo als het erg vreemd was om bij je zelf op visite te gaan, we kregen netjes koffie van Ted en ik zocht de koekjes op. Mocht zelfs op mijn eigen bank zitten en nadat ik een extra truitje uit de kast had gehaald, namen we weer hartelijk afscheid.
En nu is het dan zover, vanmiddag zijn we op Engelsmanplaat aangekomen en wachten tot het water weg is, zodat we de plaat op kunnen lopen. Het wordt de laatste rustplaats van Rob, zoals hij dat graag wilde, precies een jaar na dato. Hij heeft hier zoveel gevaren, en was ook zo vergroeid met het gebied. Veel herinneringen uit onze Oostwad tijd komen bij mij boven en gelukkig bied Roel een luisterend oor. Vreemde combi reis, voor de 1 zijn eerste reis naar het Oostwad en voor de ander zijn laatste reis.
Het was altijd al een bijzonder gebied, maar nu is het onlosmakelijk verbonden met Rob.
Stukje bij beetje neem ik afscheid van hem, en tegelijkertijd zal hij nooit ver weg zijn.

kluiverbomen race

Het was dus inderdaad het laatste weekend van mijn charterseizoen, maar onverwacht, niet voor de Wilhelmina. Raar? ; hoe dat zo komt? De Brandarisrace natuurlijk. Er sneuvelden dit jaar 6 kluiverboomen, 2 zwaarden, 1 roer en de halve zijkant van een schip.
Zondagmorgen kreeg ik een belletje, met het verzoek om het gesneuvelde schip te vervangen. Omdat ik de komende week op vakantie ben en alles daarvoor al geregeld is, hebben ik besloten om de Wilhelmina wel ter beschikking te stellen, maar om een andere schipper te zoeken. Ironisch genoeg, was het het gemakkelijkst om de schipper van het getroffen schip in de arm te nemen. Aangezien hij een prima schipper is en het niet zijn schuld was dat tie aangevaren werd, was dat goed geregeld.
Zondagavond heb ik haast je rep je alles opgeruimd, mijn wasjes gedraaid, en al mijn spullen gepakt. Maandagochtend ben ik met Boomer naar Stavoren gereden en aan boord van de Dankbaarheid gestapt.
Vanmorgen werd ik daar koud en alleen wakker, Roel komt pas vanavond en de verwarming functioneerde niet.
Eerst maar eens geprobeert een monteur te vinden, Willem, een bevriende installateur bracht uitkomst, hij had het probleem gelukkig snel gevonden, maakte een noodreparatie en liet spullen achter om de komende week zelf een definitieve reparatie te doen.
Vervolgens heb ik voor het eerst in jaren een schip in mijn uppie gevaren en veilig naar Kornwederzand gebracht. Daar heb ik hem netjes op een achterspringetje afgemeerd voor de sluis. Vanavond komt Roel en kan onze vakantie naar het oostwad beginnen.

laatste weekend

Het laatste zeilweekend van het vaarseizoen (snik). Traditioneel is dat altijd het weekend van de Brandarisrace. En tot laat in de avond kwamen er deelnemers de haven van Harlingen binnen zetten, wat een gezellige drukte opleverde.
Jammer maar helaas, had ik dit weekend een groep die niet mee wilde doen, terwijl de Wilhelmina zo goed gaat dit jaar en we zeker weer een paar plaatsjes naar boven zouden schuiven op de ranglijst. Terwijl wij op het IJsselmeer aan het kruisen waren luisterden we op de marifoon naar het wedstrijdgedoe. 1 roer aan flarden en het schip werd teruggesleept naar Harlingen door de KNMR. Ook werd er dringend een reserve schipper gezocht en gevonden (geen idee wat er met de betreffende schipper aan de hand was), 1 schip zat vast hoog op een plaat, en er gaan geruchten dat er 6 kluiverbomen zijn gesneuveld, en nauurlijk het nodige gemopper over te krappe kruisrakken.
Op het IJsselmeer zijn we maar 2 charters tegengekomen, dus hadden we alle ruimte.
Uiteindelijk zijn we naar Workum gezeild, omdat daar dit weekend de visserijdagen en het Internationale shanty festival zijn. Dat betekend dat de haven vol botters ligt, maar we waren gelukkig op tijd om een plaatsje te krijgen. Morgen gaan we weer weg, dat is maar goed ook want dan komen de schepen van de beurtveer en de strontrace er ook nog bij. Als ik tijd heb ga ik maandag nog even kijken naar de start, maar dan gewoon met de auto.

alcohol

Heerlijk uitgeslapen vanmorgen, het zonnetje schijnt en de koffie smaakt prima. De buren halen hun grootzeil los om op te bergen voor de winter en ik maak ondertussen een lijstje in mijn hoofd met alle dingen die ik de komende dagen wil gaan doen.
Gisteren (maandag) zijn we pas van de eilanden teruggekomen, vlak voor Harlingen hebben we maar wat extra baantjes gezeild, omdat zaterdag de wind ons in de steek liet en zondag toch wel een beetje kort was van Vlieland naar Terschelling.
De groep hield zich het hele weekend bezig met de vraag hoe je de jeugd van overmatig alcohol gebruik kunt weerhouden, dat betekende dus ook dat ze zelf geen drup dronken het hele weekend. Het groepsproces kwam daardoor wat langzaam op gang, maar toen ze los kwamen was de herrie s'nachts als vanouds.
Zelf drink ik heel weinig, en de keren dat ik het doe maak ik gelukkig zelf wel uit wanneer, ben tenslotte oud en wijs genoeg.
Zondagavond dus gezellig met 2 vrienden een flesje wijn opengetrokken en al pratend over vooral schepen was dat flesje zo leeg. Een tweede flesje hebben we maar laten staan, omdat 2 van ons de volgende dag moesten varen.
Maandagochtend kwam ik Willem dus alweer tegen, precies op de kruising schuitegat en slenk, hij was al op de terugweg vanaf Harlingen, en ik moest nog aan mijn trip beginnen. Ben keurig voor hem aan de kant gegaan, hij is tenslotte groot en ik een stuk kleiner.

schuitegat

De dagen vliegen voorbij, op 1 of 2 dagen na was het echt herfstweer, koud en regen.
De schoolgroep van afgelopen week was optimistisch en had ook bikini's meegenomen, zonnen zat er niet in, maar zwemmen wilden ze wel heel graag. In de haven van Texel hadden ze daarmee de grootste lol, we zijn zelfs bij Makkum voor anker gegaan en meer dan de helft van de jongelui sprong overboord, terwijl het water maar 13 graden is, Brrrr.
Alleen de lerares klaagde af en toe over de regen, waardoor ik nu regelmatig roep dat het erg zacht en rustig is voor oktober.
Vorig weekend zijn we op zondag van Terschelling gekomen met alleen Ted en ik aan boord.
Er woei nog steeds een 7, voor de haven stonden al redelijke golven, en wat windrichting betreft, zouden die zelfde golven ook in de Meep staan. Dat zou betekenen dat we daar minstens een uur tegenin moesten varen. Mijn inschatting was dat er op de kruising schuitegat/vliestroom minder golven zouden staan. Maar alle andere schepen kozen voor de Meep versie, ik werd daardoor erg aan het twijfelen gebracht, maar besloot door te zetten.
Op de ondiepte van het schuitegat was het helemaal rustig en Ted hees de fok om straks wat steun te hebben en voor de wind weg te kunnen lopen. Ook het eerste deel van de Vliestroom was goed te doen. Pas halverwege kwamen de golven aandenderen, en na 1 fikse roller lieten we de Wilhelmina met de kont in de golven afvallen. Een erg geslaagde actie, waarbij mijn theorie over wat wel en niet hoge wal is op het Wad gelukkig helemaal overeen kwam met de praktijk. Buiten dat was het ook wel kicken om eigenwijs te zijn en om pas in de Blauwe slenk te worden ingehaald door collega's onder vol tuig, die hadden een uur onrustig gevaren en wij maar 5 minuten. Na genietend van onze koffie zijn we op het fokje naar Harlingen gezeild.

hoog water

Vrijdagmiddag zijn we met 4 schepen naar Terschelling gezeild. Het bedrijf dat ons had ingehuurd, had allerlei aktiviteiten georganiseerd op het eiland en het was de bedoeling dat we de groep zaterdagmiddag weer naar Halringen zouden varen. Op de heenweg was ons al duidelijk dat de weervoorspellingen dusdanig waren dat dat er waarschijnlijk niet inzat. Vrijdagnacht werd het zelfs druk in de haven met veel charters die voor de storm uit naar Terschelling kwamen, die hadden de keus om s'nachts te varen of zaterdag naar Leeuwarden te gaan.
Vlak voor het ochtendprogramma van zaterdag was afgelopen, zijn de schippers bij elkaar gaan zitten en aangezien het Bft 8 me af en toe 9 waaide, was er geen enkele aarzeling; niet varen dus.
De groep hebben we aangeboden om nog een nachtje te blijven of om de veerboot te pakken. Aangezien iedereen zonder aanhang op bedrijfsuitje was, besloten ze om met de veerboot naar huis en hun gezinnen te gaan.
En nu op zondag ochtend staat er volgens de Brandaris nog steeds een Bft 8, maar nu uit het noordwesten. Om 8 uur vanmorgen stond de steiger al onder water met een waterstand van 224 cm voor 10.00 uur.
Dat betekend ook dat alle trossen onder water zitten, en aangezien iedereen wallijnen heeft uitstaan, betekend dit dat voorlopig niemand los kan gooien.
In de loop van de middag gaat de wind iets afnemen, komen ook de lijnen weer vrij en kan Boomer eindelijk de wal op om te plassen.

vlooiencircus

Deze week een Duitse school, die al 2 jaar aan het sparen en koekjes bakken is geweest om mee te kunnen zeilen. Samen met 2 leraren kwamen er ook 3 moeders mee, logisch, maar ze vertelden mij pas later dat we een klas met heel veel ADHD kinderen hadden. Deze kinderen hebben toch een iets duidelijker aanpak nodig dan een gemiddelde klas. Zelf merkte ik het te laat. De meeste scholieren zijn altijd wat druk de eerste dag, maar worden daarna wel weer wat rustiger. Deze groep gedroeg zich als een vlooien circus, allemaal heel lief, maar druk en ongrijpbaar. Na een luidruchtig avondeten, besloten ze in de gang en hutten te spelen en onbedoelt de boel af te breken, gillen en knallende deuren. Ik had er genoeg van en wilde ingrijpen alleen kreeg ik geen enkel oogcontact terwijl het spel om mij heen gewoon doorging en ik machteloos daar tussen stond. Pas toen ik de razende boeman speelde kreeg ik contact.
De rest van de avond zat ik nog na te trillen, merk dat het tegen mijn natuur is. Heb in de loop der jaren natuurlijk wel geleerd om mij als schipper te profileren als leidinggevende, maar ik haat het om politieagent te spelen. Helaas is dat een enkele keer nodig, wel jammer dat de leiding mij daar voor die tijd niet van op de hoogte stelde, weet zeker dat ik het dan anders had aangepakt.
Nu zul je denken, daar gaat de rest van de week, maar dat is niet zo, het heeft de lucht geklaard en in de loop van de volgende dag was alles weer normaal. Samen met de leiding had ik nog een praatje met de kinderen over andermans spullen,waarop ze verbaast reageerden dat als er iets stuk ging, dat natuurlijk betaald zou worden. Pas toen ik vertelde dat het niet om geld ging, maar om heel veel werk en liefde voor het schip, toen pas viel bij hen het kwartje.

kadootje

Afgelopen donderdag waren we met de groep op een onbewoont eilandje op de Friese meren.
Heerlijk kampvuurtje stoken en BBQ en, het weer zat dan ook erg mee, het hout had ik maandag al geregeld en lag de hele week al op het dek gebonden. Weer eens wat anders dan een volle haven met uitgelaten jongerlui die hun laatste avond naar de disco willen.
Betekende wel dat we vrijdag om 8 uur al weg moesten om op tijd in Harlingen te zijn.
Alle lapjes er op en heerlijk zeilen naar de sluis bij Kornwerd, de lerares helemaal blij omdat ze ook mocht sturen, die komt zeker volgend jaar terug.
Het weer dit weekend was een echt kadootje. Vrijdag avond met het laatste licht zijn we nog uitgevaren om bij het Griend voor anker te gaan, het was dan ook een prachtige avond en voor de nieuwe groep kon het weekend toen al niet meer stuk.
Maar ja als je zulks mooi weer hebt en in je t shirt en sandalen kunt rondlopen, dan heb je dus geen wind, gelukkig bracht de stroming ons nog wel richting eilanden. Maar na 3 uurtje drijven toch maar op de motor naar Terschelling om te genieten van deze zomerse dag op het terras bij de Walvis.
Vandaag is er iets meer wind en ik ben benieuwt of het genoeg is om tegenstrooms naar de kust terug te zeilen.
We zullen zien, op de weergoden heb je toch geen enkele invloed.

maatjes

De reparatie van het grootzeil is gelukkig bijna onzichtbaar. Het is mij nu wel duidelijk dat er iets mis was met een reefknutteltouwtje die verkeerd vastgemaakt was. Dat is fijn, want dat betekend ook dat er verder niets mis is met het zeil en dat het nog een paar jaar mee kan.
Een nieuw zeil is een behoorlijk grote investering en dat stel ik toch graag nog een paar jaar uit.
Dit weekend hadden we ook een matenwissel, Ted ging een weekend met zijn oude schip de "Spes Mea" mee ik kreeg de maat van de Spes. Gelukkig is dat iemand die ik al veel langer ken en Ted deed ons beiden een plezier met de ruil.
Marjon was er dus, en ze viel erg in de smaak bij de heren ict ers. En wat is de wereld toch klein, 1 van onze gasten is bevriend met een oude vriend van mij en Rob, dat is toch wel leuk zo'n ontmoeting.
Zaterdag was het naar Terschelling, tegen de stroom en tegen de wind, 7 uur zeilen. Zondag waren we in no time terug met Bft 6 en alles mee. Marjon deed goed haar best en bleef zaterdagavond dan ook erg lang bij de heren hangen, waar ze ook nog eens gezelschap kreeg van dochter Kim, waar we gezellig bij langszij kwamen.
Zelf was ik na 7 uur zeilen en een lekker maaltje een beetje op, en ben dan ook maar vroeg in mijn bed gekropen.

klusruimte

Na dagen met veel wind, eindelijk eens wat minder wind. Meestal is er dan weer te weinig, maar deze week was het met 4 tot 5 Bft helemaal goed, perfect zeilweer.

Vooral gisteren naar Ameland, bijna helemaal voor het lapje, het was zo warm dat ik alleen in een hempje aan het roer stond.

Ook s'avonds was het nog heel gezellig buurten bij een collega die ik al veel te lang niet gezien had. Toen ik Boomer later die avond nog even uitliet was het Wad zo vreselijk mooi met een prachtige maan erboven, dat ik er stil van werd, zoveel geluk, zo mooi.

Vandaag alweer terug in Harlingen en alles zoveel mogelijk klaargemaakt voor komend weekend.

Het grootzeil opgehaald bij de zeilmaker en aan dek getakeld. Morgen slaat Ted hem aan, zodat ik eens een dagje naar mijn moeder kan, die ik ook al veel te lang niet gezien heb.

Maar vanmiddag ook nog even naar Leeuwarden geweest, sinds deze week zijn Roel en ik de trotse huurders van een praktijklokaal in een school.

Mijn oude opslagruimte was eigenlijk veel te klein en deze is veel groter. En ook Roel zocht ruimte voor zijn spullen. Nu delen we samen dit praktijklokaal en hebben we ook nog plaats over om te klussen. Dat betekent dus wel dat ik deze winter grotendeels in Leeuwarden ga liggen.

grootzeil

Dit weekend wilde de wind maar niet gaan liggen, alle weer sites zeiden vrijdag dat hij zou afnemen op zaterdag, maar om 11 uur stond er nog een dikke 6 met af en toe 7 Bft. Het niet gebruikte rif van vrijdagochtend hebben we er maar in laten zitten. De pollendam was niet bezeild, dus met hijsen gewacht tot de eerste hoek na de dam.
Enthousiast werd het grootzeil omhoog gedraaid door de dames en heren van het singel weekend. Snel werd de fok gehesen en ik legde de Wilhelmina alvast op een aan de windse koers. Nog geen 100 meter later hoorde ik een raar scheurend geluid, dat was dus het grootzeil, een enorme scheur tussen eerste en tweede rif dwars door de 2 banen heen. Einde oefening dus, en shit; hoe verkoop ik dit reisje nog aan mijn gasten, terugkeren naar Harlingen is toch ook geen optie. Terwijl we op de motor verder gingen, eerst maar eens overlegt met de zeilmaker, helaas die had geen reserve zeil en was ook niet in Harlingen in zijn vrije weekend.
Nou, dan in ieder geval maar voor de wind op het fokje zeilen, dan lijkt het nog ergens op, maar wat belangrijker was dat we dan wat minder rollen in de Meep. Al met al toch nog een leuke middag gehad.
Op Terschelling mochten we langszij de "Avontuur" liggen en Boudewijn keek belangstellend toe hoe wij het grootzeil losmaakten en oprolden. 'Nou' zei Boudewijn, 'ik heb nog wel mijn oude grootzeil, alleen ligt tie op de op de "Frans Horjus". En hoera, wat een bof, de Horjus ligt ook op Terschelling.
Zondagochtend om 9uur kregen we van de havenmeester een plekje aan de kade en met alle mannen die aan boord waren en een geleend karretje het grootzeil opgehaald en met vereende krachten aangeslagen, omdat hij net een beetje te groot was met z'n allen er een prachtig rif ingelegd. Omdat hij nu toch al omhoog was zijn we met gehesen zeilen de haven uitgevaren en hadden een heerlijke tocht terug naar Harlingen.
Morgen brengen we hem naar de zeilmaker, en dan kan die er vrijdag weer op.
Nu wil ik nog 1 ding kwijt, dat scheuren vond ik toch wel erg teleurstellend, ik had mij daar iets veel spectaculairders van voorgesteld, maar het was echt maar een kort en klein rrrrroetsje, helemaal geen pang of knal, denk dat je dat alleen hebt met geknapte schoten.

wind

De school van deze week heeft 3 schepen gecharterd en omdat ze 6 brugklassen hebben word op woensdagmiddag gewisselt van klas.
De leraar die alles gepland en geregeld had, had een mooi programma bedacht. Eerst naar Vlieland, en de volgende ochtend vroeg naar Terschelling, waar om 13.00 op het strand allerlei aktiviteiten waren.
Grappig dat die man per ongeluk precies de juiste tijdstippen met het tij had en ook nog eens de goede wind had waardoor alles liep als een trein. De jongelui hoefden tot nu toe alleen maar schoten te vieren en aan te halen, een overstagje zat er niet in.
Wel aan hem gevraagd om volgend jaar de tijden toch eerst even met ons door te nemen, om te voorkomen dat alle routes tegen alle getijden ingaan, dat zou jammer zijn.
Woensdag middag hebben we gedrieën besloten om Vlieland over te slaan en gelijk naar Terschelling te zeilen. De weersvoorspelling was zo slecht dat we niet het risico wilden nemen op Vlie vast te zitten met kids en zonder programma.
Vanmorgen was ik maar wat blij met die beslissing, om 7 uur was er een golfhoogte van 2.70 meter en het woei al een dikke 7, en nu vanmiddag is het al 8 met af en toe 9, maar wij liggen heerlijk beschut in de haven.
En waarom stond ik vanmorgen om 7 uur op de kade? Om Roel uit te zwaaien, die was zo lief om voor 1 nachtje gezellig met de snelboot over te komen, heerlijk uit eten geweest op een overdekt terras (handig met de hondjes en je mag er roken) lekker eten, goed gesprek en nog beter gezelschap, wat wil een mens nog meer bij windkracht 9.

fokke blokken

Drukke dagen waren het de afgelopen week.
Afgelopen weekend was er een oud vertrouwt clubje aan boord met heel veel kleine kinderen. Het leukste was dat 1 van de gasten een voormalige zetschipper van de Wilhelmina was.
Zaterdagochtend, ondervond ik enige verbazing van hem dat ik geen rif in het grootzeil wilde zetten terwijl het Bft 6 woei. Vervolgens was hij dan ook blij verbaast, dat wij het tegenstroomse kruisrak onder het Griend probleemloos kruisten. Alleen werd de voordek crew behoorlijk nat door overkomend buiswater.
Maar na de zoveelste overstag en warme douche begonnen ze toch wel wat moe te worden, maar ze hebben het hele feestje uitgezeten, zelfs toen 1 van de blokken niet meer helemaal heel bleef en het nog lastiger werd om de fokkeschoot aan te halen.
Maandagochtend heb ik de knoop doorgehakt en heb alle twee de 2 schijfsblokken vervangen voor 2 spiksplinternieuwe 3 schijfsblokken.
Ook op de grootschoot is een enorm 3 schijfs blok bijgezet, we zijn tot 11 uur smorgens bezig geweest om alles te vervangen en opnieuw in te scheren.
De nieuwe groep bleek een klas met brugsmurfjes te zijn, en aangezien het nog steeds tegen de 6 woei was dat gelijk een mooie test.
En tot ons genoegen, haalden 5 meisjes van 13 probleemloos de fok aan.

achterdek

Boomer zoekt langzaam weer contact met onze gasten, niet alleen met de meisjes, maar ook met de leraren. Af en toe deel ik hondenkoekjes aan ze uit en Boomer kan de verleiding niet weerstaan om ze aan te nemen.
Wat ook helpt is dat deze groep nooit uit zichzelf op het achterdek komt, waardoor het daar lekker rustig is.
Elke groep is weer anders, soms zie je de hele dag niemand op het achterdek en soms is het achterdek te klein voor al die mensen. Of alleen de stiekeme rokers, of alleen de leiding, die koffie meebrengt of komt halen bij Ted en mij.
In mijn welkomspraatje vertel ik altijd dat s'nachts het achterdek privé is. Een tijdje heb ik gedacht dat het daaraan lag dat sommige groepen niet naar achteren kwamen. Maar dit voorjaar heb ik een tijdje de proef op de som genomen en een aantal groepen niets gezegt over deze regel. Er bleek geen verschil te zijn in het wel of niet komen. Volgens mij zit het vooral in de hechtheid van de groep, des te hechter de groep, des te meer zijn ze bij elkaar en des te minder komen ze naar achteren.
Dat betekent dan wel dat ik s'avonds wat extra mijn best moet doen om contact te maken en te vertellen wat de planning is of om te vragen of alles naar wens is enzo. Bij een groep die veel achter is gaat dat altijd vanzelf, daarbij vind ik dat eigenlijk wel zo gezellig.

waarschuwing

Langzaam gaat het wat beter met Boomer, alleen vind ze het niet fijn dat de bezaanschoot word aangehaald door meerdere mensen. Ze zit dan een beetje "klem"onder de bank en begint te grommen en te blaffen. Na 1 overstagje heb ik haar maar naar binnen gestuurd, zodat er normaal gewerkt kan worden. Één van de begeleiders heeft gisteren een doos hondenkoekjes gekocht om Boomer wat meer vertrouwen in vreemden te geven en dat lukt al aardig.
Vandaag zijn we met zuidenwind uit Terschelling gezeild, het water was al een uurtje aan het afgaan waardoor we niet tegen de stroom op kwamen. langzamerhand toch maar alle zeiltjes erbij getrokken, waardoor we in ieder geval wat vooruit kwamen.
We waren om half 10 vertrokken en om 12 uur eindelijk in de Meep beland ( 3 boeien in 2,5 uur !)
Toen de kustwacht dan ook kwam met extra mededeling dat het noodweer sneller in aantocht was, zijn we maar gaan motorzeilen. Daardoor waren we in 2 slagen bij de blauwe slenk en was het veilige Harlingen in zicht.
Om 3 uur lagen we op onze plek, maar het onweer en de windstoten bleven nog steeds uit, dat kwam pas om 18.00 uur, maar ja, je kunt moeilijk waarschuwingen van de kustwacht negeren, kom je dan wel in windkracht 11 terecht, dan sla je jezelf voor je hoofd, dat is echt niet leuk. Uit ervaring weet ik dat de Wilhelmina dat goed kan hebben, maar leuk is anders.
Wel bleef er daardoor genoeg tijd over om samen met Roel alle spanners op de juiste spanning te zetten, klink eenvoudig, en dat is het ook, maar al met al een klus die 2 uur duurde.
Maandag gaan we kijken of alles nu nog beter gaat lopen / zeilen, maar eerst ga ik genieten van een vrij weekend.

Boomer

Tjonge, de week is omgevlogen, het spreekwoord zegt dan ook, 'when your having fun ....'.
En op 1 incident na was het ook een mooie week, prachtig zeilweer en ook Roel kwam halverwege de week weer terug van een reisje op de Rijn.
Woensdagavond zijn we met de padvinders naar Breezanddijk gezeild, dat is halverwege de afsluitdijk, daar is een landje van rijkswaterstaat met opslag van allerlei stenen en andere rommel. Een ideaal plekje voor een BBQ en om vuurtje stoken. Iedere groep bouwt daar zijn eigen vuurplaats en ook ligt er genoeg materiaal om zitbankjes te maken.
Een groot hek zorgt ervoor dat je niet van het terrein af kunt, dus ook Boomer had het reuze naar de zin, heerlijk struinen in de bosjes en zonder toezicht rondscharrellen.
Donderdagochtend brachten Boomer en ik Roel naar het hek, waarop hij vertrok en ik terugliep naar de Wilhelmina om te vertrekken. Binnen 3 minuten waren we al los en konden gelijk de zeilen omhoog.
Na een uurtje kwamen de meisjes op het achterdek om te vragen waar Boomer was, die lag niet op haar gebruikelijke plek en ook niet op minder gebruikelijke plekken. Na het hele schip te hebben afgezocht, zijn we snel aan de wind teruggezeild.
Uiteindelijk was Roel degene die hem vond, in een schuurtje, vastgebonden met een touw, pootjes met ducktape vastgebonden, nat en in zijn eigen vuil.
Werklui hebben hem gevangen, waarbij hij in het water is gesprongen van angst en iemand in zijn hand heeft gebeten. Waarom ze hem wilden vangen is mij een raadsel, waarom niet gewoon de politie of dierenambulance gebeld. waarom deze stoerdoennerij??
Boomer is terug maar wel met een levensgroot trauma voor vreemde mensen. Hij blaft en gromt nu tegen elke vreemde die in zijn buurt komt.
Dat zal nog wel een tijdje duren en heel veel liefde en geduld kosten om hem daar over heen te helpen.

weemoed

Het einde van de Horizontoer is altijd weer moeilijk, afscheid nemen van heel veel lieve mensen en een heel speciaal sfeertje.
Alle eilanden gedaan, op 2 bleven we 2 dagen en 1 nacht gingen we voor anker. Als je 9 dagen met 150 man op stap bent, dan kan het niet anders of je krijgt een band met ze. De laatste avond op Texel nog een prachtige vuurshow gezien ter afsluiting. Jammer de show is over, maar tegelijk is het motto 'the show must go on' .
Dat betekende voor Ted en mij dat het schip weer schoon moest en de watertanks weer helemaal gevuld moesten worden ( zonder dat de meter net zo hard weer achteruit loopt! ).
Om 9 uur stond de nieuw groep op de kade, 7 begeleiders 21 padvinders vanaf 8 jaar. Gelukkig een leuke rustige groep, die ook het plannen van de reis aan mij overlaat omdat ze nog nooit zo'n reis gemaakt hebben.
Vandaag dus naar Vlieland, met toch wat weemoed naar de Toer melden we ons aan bij de Brandaris. En na 3 kwartier wachten op vertrekkende collega's kunnen we de haven binnen en net voor de regen begint liggen we vast.
De nieuwe groep gaat met de regenjassen aan naar het strand en ik duik de roef in om mijn stukje te schrijven, met op de achtergrond de gekregen cd van Cristiaan Hof, dan is de Toer er toch nog een beetje.

mooi!!!

De week vliegt om, Ameland was als vanouds, Schier is ook alweer voorbij, vreemd voor mij om daar te zijn met de Toer. We mochten afmeren aan de veerboot kade met toestemming van Rijkswaterstaat, alleen de kustwacht was daar niet van op de hoogte en dus andere gebruikers ook niet, gelukkig wilden we dinsdag toch al weer vroeg weg en kon het vrachtschip dat daar ook gepland was gewoon afmeren om 9 uur.
Pas later realiseerde ik mij dat ik op de zelfde plek lag waar ik voor het eerst bij Rob aan boord stapte 21 jaar geleden alweer.
Nog steeds de oude(re) vertrouwde gezichten op het eiland, maar nu dus overgoten met een heleboel Horizonners die ik ook al weer jaren ken, vreemde mix van mensen en gevoelens.
Dinsdag ging het weer richting Terschelling, maar daar zitten wel de nodige ondieptes tussen. De " Frans Horjus" bleef eenzaam op de tweede ondiepte achter, terwijl de rest van de vloot er wel overheen kwam. Besloten werd een getijdenstop in te lassen aan de westkant van Ameland, keurig in het gelid schoven de 5 schepen de plaat op. Het was een prachtige zandplaat en een onwaarschijnlijk mooie dag, 28 graden, geen wind, echt tropisch. binnen 5 minuten stonden, lagen en doken er 130 mensen in het water.
Er werd watervolleybal gespeeld en een heuse DJ praatte de hele boel bij elkaar met aquajogging en majorettes met pompoenen van zeewier deden hun best om iedereen aan te moedigen. Er werd druk geflaneerd langs alle schepen een rockbandje trad op aan dek van de poolster. En ter afsluiting was er op de Wilhelmina een viool, gitaar en contrabas concert.
Normaal ben ik een groot voorstander van stilte op het Wad, maar op de een of andere manier paste het gewoon die dag, het voelde waanzinnig goed aan met al die vrolijke opgetogen mensen.
Na het eten kwamen de schepen 1 voor 1 weer los en met een mooie al laaghangende zon, voeren we langs de zeehonden van de blauwe balg, met zacht pruttelende motor en 130 stille mensen die tot tranen toe geroerd waren om zoveel moois.

de toer

Vrijdag was het weer zo ver, de Horizontoer kwam weer aan boord. Meestal is het een mix van gasten en artiesten die over al de schepen worden verdeelt, maar de Wilhemina heeft deze keer alleen maar artiesten aan boord. Dus werd er gesleept met versterkertjes, gepimte kinderwagen en een heuse contrabas.
Om half 9 s'avonds werden alle schippers voorgesteld aan de 150 koppige toer deelnemers, die zich hadden verzamelt bij de start BBQ, Leuk om zo te beginnen aan een 9 daagse reis.
De volgorde van de eilanden is dit jaar anders geplant dan voorgaande jaren en dus staat Ameland nu als eerste op de lijst.
Klaas van de Spes had een mooi vaarplan gemaakt, waarin we zaterdag om 13.00 op Ameland moesten zijn. Dat betekende wel dat we om 23.00 al vertrokken uit Harlingen. Donker dus, geen radar, geen bochtaanwijzer en dies meer zij. Alleen een kaart op de laptop, verbonden met de GPS.
Het eerste deel van de tocht zijn er alleen maar verlichte boeien, waarvan het erg moeilijk inschatten is hoever ze weg staan, of liever gezegd; hoe dichtbij ze zijn.
Aan het einde van de Pollendam liep een collega mij voorbij en een visser kwam ons tegemoet, en met de stroom op de kont was daar ineens een grote rode boei, gelukkig raakten wij hem op het zwaard, waardoor er niets stuk ging.
Pfffff, dat was een pak van mijn hart, alleen mijn ego kreeg een deukje.
De rest van de nacht was daarna een makkie, toen de verlichte boeien op hielden en er alleen nog maar onverlichte boeien stonden, werd het eigenlijk alleen maar makkelijker en ook veel leuker, met de GPS en een grote schijnwerper was het leuk om de juiste boeien te vinden.
Om half 4 lagen we voor het wantij van Terschelling en hebben daar nog een uurtje geankerd, wachtend op wat meer water.
En om half 5 hebben we een paar artiesten wakker gemaakt om het kunstje "hoe krijg ik mijn anker eruit" te leren. Het was zowaar zelfs licht en de schijnwerper kon worden opgeruimd. Om half 8 waren we op Ameland en kon ik eindelijk mijn bed in. Alwaar ik om 12 uur werd gewekt door een oefensessie met de contrabas en viool, slaapdronken zat ik in de roef te genieten, van alweer een hele nieuwe toer.

keukenvloer

De keukenvloer in het dagverblijf word al jaren bedekt door linoleum, elke voorjaar word het vervangen, zodat het weer fris de zomer door kan. Ook dit seizoen had ik een mooi blauw met wit blokje uitgezocht.
Alleen bestaat de keuken uit allerlij vreemde hoekjes en is het lastig om het te leggen, het ene jaar lukte dat ook beter dan het andere jaar. Dit jaar lukte het redelijk goed, maar begon het na een paar weken te schuiven, met gevolg dat er voor een stukje ontbrak en in het midden begon te bobbelen en scheuren.
Met andere woorden ik was het zat, met nog 3 dagen te gaan voor de nieuwe groep komt, besloot ik de oude plavuizen ondervloer te verven.
Eerst met ammonia en toen met zuur voorbehandelt, daarna met mijn nieuwe stoomschoonmaker weer schoongemaakt.
De verfhandel was zo lief de primer al voor te kleuren, die zit er nu op. Het resultaat is nu al vele malen beter dan al die jaren linoleum, en de rode (ja echt, hij word rood) zit er nog niet eens overheen.
Vanavond al doe ik de eerste laag en morgen de tweede laag vermengd met antislip.
Het word weer prachtig in de keuken.

ameland vorige week

Al weken wilde ik naar Ameland, was er dit jaar nog niet 1 keer geweest!
Er naar toe is meestal geen probleem. Je hoeft alleen maar rekening te houden met het wantij onder Terschelling, daar ga je gewoon met hoog water overheen op het juiste tijdstip. Dat betekende dat wij vanmorgen al om 6 uur vertrokken uit Terschelling. Er waren zelfs genoeg mensen wakker om de zeilen te hijsen. Prachtig voor het lapje en voor onze collega's uit voer ik samen met de Dankbaarheid door de Oosterom. op een paar gasten na, kroop iedereen weer fijn in zijn/haar bedje, maar bij de blauwe balg aangekomen besloot ik toch maar iedereen weer wakker te maken om naar de zeehondjes te kijken. En zo zaten ze heel stilletjes in hun pyjama aan dek om naar die pracht van een zeehondengroep te kijken.
Daarna hebben ze ook de bezaan nog even gehesen en konden we het laatste stukje onder Ameland nog mooi tegenstrooms zeilen.
Langzaam liep de haven vol met collega's die allemaal een plekje kregen van een rondvarende havenmeester, ook hier heeft de voortuitgang toegeslagen, er was zelfs een marifoonkanaal aanwezig.

SKS

Door drukte en technische pc probleemjes deze week nog niets gepubliceerd. Ergens heb ik een stukje opgeslagen over Ameland, maar het lukt nog niet om het te publiceren, als het alsnog lukt dan komt dat nog dit weekend.
Ondertussen speel ik gastvrouw op de Dankbaarheid. Deze ligt in Stavoren als ontmoetingsplaats voor het skutsje van Joure. Vandaag is de zesde wedstrijd van het skutjesilen, maar net als de voorgaande 2 jaren gaan de IJsselmeer wedstrijden niet door wegens te harde wind. En het waait niet eens windkracht 6, dat noemen zich profi's! De charterschepen in de spoorhaven gingen er gewoon uit vandaag en zeilen nu door het SKS parcour. Ook jachtjes varen erdoorheen op het fokje. Maar de SKS vloot ligt gewoon binnen de sluisen op een enkeling na die ging proefvaren.
Maar het zonnetje schijnt, de drank vloeit rijkelijk, de broodjes worden uitgeserveerd en de discussie over zeilen en de skutjes laait hoog op.
Alleen versta ik er zo weinig van, want het zijn wel allemaal Friezen.

overstag

Vandaag liggen we in het pittoreske Workum. We hebben de hele dag op het IJsselmeer gekruist, met een fijn windkrachtje 3 tot 4.
Het was prachtig zonnig weer en de groep genoot er van, maar ze begrepen alleen niet dat we echt meer dan 4 mensen nodig hadden om overstag te gaan. Na 2 overstagjes toch maar even de hele club bij elkaar gehaald en verteld dat ze toch echt nodig waren om ons einddoel te bereiken.
Daarna was het gelukkig geen enkel probleem meer. Ik had het natuurlijk ook kunnen negeren, maar ik ben ervan overtuigd dat scholen er juist voor kiezen om dit soort reizen te doen om de scholieren wat bij te brengen over teamgeest en verantwoordelijkheid te nemen en te delen.
En ik merk dat we daar meestal wel in slagen en dat de groepssfeer er in ieder geval nooit slechter door word.
Ook leuk om te zien dat vaak de jongelui die wat stiller zijn, het meest genieten van het meehelpen en vaak helemaal opbloeien.

eten

Vrijdagmorgen, nam onze groep hartelijk afscheid en willen absoluut volgend jaar terug komen.
Aangezien Peter al 20 jaar deze reis organiseert, beschouw ik dat als een groot compliment.
Er is niets fijner dan mensen die regelmatig terugkomen, alles verloopt dan veel soepeler. Niet alleen kennen ze de weg op het schip, maar deze mensen worden bijna vrienden, waardoor je het onhandige kennismaken kunt overslaan. De groep voelt zich de volgende keer gelijk thuis en ik voel me gelijk opgenomen in de groep.
Na 21 jaar met nieuwe gasten te hebben gewerkt, vind ik de eerste dag nog steeds lastig. Het liefst zou ik een paar dagen rustig aan ze wennen en alles de tijd geven, maar aangezien ze er maar zo kort zijn, moet dat altijd veel sneller.
En dus geef ik mezelf altijd maximaal 1 dag om het rustig aan te doen, maar daarna wil ik er toch echt wat meer betrokken bij raken.
Het makkelijkste is dan om met de groep mee te eten. Voordeel is dat ik dan niet zelf hoef te koken, maar het bijkomend nadeel is, dat het niet altijd even lekker is en ik de laatste weken droom van groente (mmm broccoli). Vooral schoolgroepen hebben niets met groente en de leraren beginnen er niet eens aan.
Mijn goede voornemens voor de komende weken is dan ook zelf te gaan zorgen voor een lekkere salade of zo en die gewoon mee te nemen aan tafel.
Ben alleen bang dat ik de kokers beledig, dus daar zal ik nog een leuke draai voor moeten vinden.

helikopter

Vandaag een korte reis van Terschelling naar Vlieland. We kwamen mooi uit het ursusdokje vandaan, zelfs het luxe jacht hoefde niet aan de kant. Voor het schuitengat hadden we grootzeil en fok bijgezet en met ruime wind zeilden we naar het franse gaatje om over de banken naar Vlie te gaan. Om 1 uur waren we al voor de haven.
In de haven nog even opruimen, stroomdraadje enzo. De eerste kinderen sprongen al aan wal en Mathias een begeleider ging hen achterna. Even later was hij alweer terug en stapte op de zwaardklamp om aan boord te klimmen.
Ongelukkig genoeg gleed hij uit en viel tussen wal en schip, met zijn achterhoofd op de kade. Snel werd hij er weer uitgevist, maar hij had vreselijk pijn in zijn hoofd en begon van schrik te bibberen. Voor de zekerheid een ambulance gebeld. Deze bracht hem naar de huisarts die geen diagnose kon stellen en hem naar Leeuwarden wilde hebben om het zekere voor het onzekere te nemen. En zo kwam het dat Mathias en onze bobo Peter met de SAR helikopter naar het MCL in Leeuwarden werden gevlogen. Om 5 uur kwam het verlossende telefoontje, Mathias had geen blijvende schade maar wel een flinke hersenschudding. Hij mocht zelfs weer mee naar huis. Tinneke van ons TSC kantoor haalde ze op en bracht hen naar de veerboot. En om kwart voor 9 worden ze straks als helden van de veerboot gehaald door de hele groep.
Gelukkig liep dus alles goed af, maar zo zie je maar weer een ongelukje zit in een klein hoekje. Maar met een SAR heli mee mogen is gelukkig wel weer een geweldig avontuur.

havenmeester

Jeetje, alweer een week voorbij. Moet eerlijk zeggen, dat ik vorige week een beetje moe was van al het varen, ik bedoel gewoon lichamelijk moe. Was de afgelopen weken aardig fanatiek en dus best toe aan een vrij weekend.
Maar gisteren was ik weer helemaal opgeknapt en kon een leuke jeugdgroep welkom heten aan boord. In Duitsland heb je veel vrijetijds groepen, vooral vanuit de kerk. Peter is het opperhoofd en hij heeft 4 vrijwilligers mee en 22 jongeren, waarvan een zesstal licht gehandicapt. Maandag wilden we eigenlijk naar Texel, maar de wind en golven zaten wat tegen en aangezien er dus een paar jongelui niet zo'n goede coördinatie hebben, besloten we halverwege om het plan om te gooien en eerst naar Workum te zeilen.
Vanmorgen zijn we met een zesje vertrokken naar Terschelling, alles was prachtig bezeild en we waren al om half vier voor de haven. Daar was een komisch drama bezig. De 2 gewone havenmeesters waren afwezig, en hun vervanger nog niet helemaal ingewerkt. Veel schepen werden naar de verkeerde plaats gedirigeerd wat tot vele protesten leidde, waarop ze weer een ander plekje kregen toegewezen, die ook al weer aan een ander was beloofd. Een kakofonie op de marifoon van mensen door elkaar. En in al die drukte liep ook nog eens een groot schip vast midden in de haven, wat tot een ware opstopping leidde.
Ondertussen kreeg ik een plaatsje toegewezen, waar ik normaal nooit lig, maar wel graag heen wilde. Maar een voorganger wilde daar ook graag heen. Met z'n tweeën vol gas en luid mopperend stoven we naar het beoogde plekje (het alternatief was de laad en los kade). Bijna gelijk kwamen we aan, maar Bertus won, dit liet ik natuurlijk niet op me zitten en legde hem er pardoes naast, tot grote schrik van een prachtig jacht, die de kop van de Wilhelmina op zich af zag komen en haastig met een grote bal aan kwam rennen. Alles verliep natuurlijk prima en ook Bertus had wel schik in al dat gekrakeel. Leuk was dat na een half uurtje de havenmeester op de marifoon zich verbaast afvroeg waar wij beiden nou gebleven waren.

franse gaatje

De planning deze week was erg lastig, vanaf Harlingen hadden we de stroom tegen en voor de hele week staat er weinig wind op het programma.
Daarbij hadden onze gasten ook nog wat wensen,zoals droogvallen, niet naar Texel en graag naar Ameland.
Gisteren zijn we eerst naar Vlieland gedobbert en vandaag zijn we de hele dag aan het kruisen geweest naar het oosten, pas toen onze meiden ( en 1 leraar) er genoeg van hadden, zijn we omgekeerd en tegen de stroom in naar het Franse gaatje gezeild. Daar liggen we nu voor anker. We hebben mooi uitzicht op de richel, de zandplaat tussen Vlieland en Terschelling, en wachten nu nog even om het schip aan de grond te leggen.
Vannacht gaan we dan weer naar dieper water en morgen naar Terschelling. Nu zoek ik alleen nog moed om onze meiden te vertellen dat het schip niet helemaal droog komt te liggen en dat ze tussen de krabbetjes door en in kniehoog water zullen moeten lopen om op de zandplaat te kunnen lopen.

yoga

Vrijdag een drukke wisseldag. Kim was nog in Stavoren, dus had ik 2 nieuwe schoonmaaksters en niet eens tijd om ze te controleren na afloop. Toen ik rond 8 uur weer aan boord was waren er al een aantal gasten en Ted had ze netjes opgevangen. "Yoga op zee" was het thema van de reis en grappig genoeg kwamen er alleen maar vrouwen mee, samen met de 2 vrouwelijke begeleidsters.
We hadden in de planning om op zaterdag om 9 uur te vertrekken, alleen was ik dat in de drukte van vrijdag vergeten en had me laten insluiten door collega's. Maar na wat herberekenen met wind en getij kwam ik tot de conclusie dat als we om 10 uur vetrokken, nog steeds op de afgesproken tijd op Vlieland zouden zijn. De wind gooide zaterdag nog bijna roet in het eten, want die was maar errug weinig. We hadden net bedacht dat om half 2 het zeil er dan maar af moest, toen er toch nog een leuk windje opstak. Zo kwamen we toch nog onder zeil op de afgesproken tijd aan op Vlie.
Gisteravond in het donker wilden we nog wat Thaise lampions oplaten, maar dat bleek toch nog erg lastig, net teveel wind en een collega aan de overkant in de windrichting, nadat er 2 Thaise lampions brandend in het water terecht kwamen, zijn we er maar mee opgehouden. Als goedmakertje heb ik ze het echte natuurvuurwerk in de haven laten zien. Met een bezem gaf ik een klap op het water in de haven en de zeevonk spatte alle kanten op, prachtig oplichtend water. Een prachtige afsluiting van een mooie dag.

Vlieland- terschelling

Deze week varen we met 2 klassen van het AOC groencollege uit Leeuwarden.
Maar 2 klassen passen natuurlijk niet aan boord en daarom zeilt de ene klas tot woensdag 12.00 uur en de andere de rest van de week. Toch vreemd om het zelfde kunstje 2 maal zo kort achtereen te doen. Maar daardoor kwam ik wel weer voor de tweede keer op Terschelling en kon ik eindelijk bijkletsen met Marjon. Dinsdagavond liep dat mis doordat haar schipper de planning in de war schopte. Nu dus wel gezellig gegeten bij de Walvis en koffie gedronken in het koffiehuis.

Maandag heb ik nog een mooie foto gemaakt van dochter Kim, die de hele week aan het maten is op de Dankbaarheid.

Ze kwamen pas tegen 21.00 uur op Vlieland aan (helemaal vanaf Stavoren) en ik stond al op de uitkijk bij de invaart, met mijn fototoestel.

wedstrijden

Dit weekend een club oude bekenden, een aantal van hen heeft al met mij op 4 verschillende schepen gevaren en gaan voor de 21 ste keer mee. De laatste jaren waren ze verknocht aan Vlieland, maar de wind bracht ons deze keer naar Workum. Vrijdagavond om 22.00 vertrokken we terwijl we uitgezwaaid werden door 2 andere oude vrienden van uit Harlingen. Buiten de haven snel het grootzeil en de fok opgezet, en toen konden we genieten van een mooie avond tocht naar Kornwederzand. Uwe genoot aan het roer en de rest keek verheugd op hun meegebrachte GPSjes, tjonge 8,8 knoop tegenstrooms, geweldig vonden ze dat, en dat was het ook.
Bij Kornwederzand bij een braakliggend terrein afgemeerd en genoten van de stilte en het gevoel te hebben dat we al op weg waren.
Na een rustig ontbijt hebben we met zijn allen besloten vis te gaan eten (alweer?) in Stavoren. En na de lunch door naar Workum.
O, ja we zaten ook nog in 4 wedstrijdvelden, eerst een laserwedstrijd bij Makkum, één bootje bleef op 5 cm na net niet in onze bijboot hangen.
Bij Stavoren was een sloepen race aan de gang, en ja hoor ook onze meiden van de HT race deden mee.
Na de lunch, terwijl wij aan het zeilzetten waren, kwamen plotseling een heleboel skutsjes op ons afgestormd, vol gas gingen we voor ze langs, want met deze profi helden wil je het echt niet aan de stok hebben.
Leuk om veel skutjes te herkennen, ik geloof dat het voltallige SKI een wedstrijd aan het houden was.
En als laatste ook nog een groot veld met kitesurfers voor het strand bij Workum.

vis

Vandaag van Den Oever naar Makkum gezeild. Gisteren was het plan om droog te vallen bij het Amsteldiep, alleen was het maar een erg laag tij en door de zuidenwind ook nog eens extra verlaging. Droogvallen is dan erg lastig, omdat je dan niet hoog genoeg de plaat op kunt schuiven, doe je dat wel, dan loop je het risico om vast te blijven zitten. Ga je er wat later op schuiven, dan hou je natte voeten. Op weg er naar toe hoorden we ook nog een windwaarschuwing voor Bft 6 in de loop van de nacht. En omdat we s'nachts bij hoog water weer verder wilden varen, begon het plan steeds onaantrekkelijker te worden. Na nog even nagedacht te hebben en in overleg met de leraren besloten we om door te zeilen naar Den Oever. Dat was gelukkig helemaal bezeild, welliswaar erg krap aan de wind, maar met goed opletten en elke centimeter de we hoger aan de wind konden komen benutten, kwamen toch helemaal voor de haven. Om 20.00 lagen we voor de kant en konden ook de nieuwe BBQ's de wal op worden gezet. Cristof, één van de leraren had vis ingekocht en dat ging heerlijk op de BBQ. Onze vis was heerlijk gekruid, maar over zijn eigen visje had hij wat extra chilipepers heen gestrooid, nou dat heeft hij geweten, de vlammen sloegen uit zijn oren en het biertje dat Ted hem aanbood ging er in 1 teug in.
Vandaag heb ik alweer vis gegeten, maar nu in een restaurant, samen met een oude horizonvriend die toevallig in Friesland moest zijn. Fijn om hem te zien en als vanouds te kletsen, alsof hij niet een half jaar weg is geweest.
Jammer ook om te horen dat mijn favoriete horizon theater act, waarschijnlijk niet meevaart dit jaar. Zonder "de wandelaars"zal het een hele andere toer worden.

lage wal texel

Gisteren hadden we een mooi lopend windje van Vlieland naar Texel. De wind was noord-oost 3 tot 4. Een mooi windje om alle zeilen er bij te trekken.
Ben dit jaar een stuk fanatieker dan vorig jaar, dat in combinatie met een ervaren maat en een schoon onderwaterschip, maakt dat het dit jaar erg goed gaat met de Wilhelmina. En een blije schipper maakt ook wel verschil denk ik.
Vandaag blijven we grotendeels liggen, een paar kleine klusjes doen en water tanken. Om 10 uur moesten we nog even verhalen voor wat collega's die er tussenuit wilden.
Het rijtje achter ons wilde ook weg, maar lag net als ons rijtje aan de lage wal, maar nog wat meer in een lastig hoekje. Wij draaiden als eersten af, gingen rond en legden het schip met 1 touwtje op een paal een eindje verderop. Met een kopje koffie in de hand zaten Ted en ik gezellig te kijken naar al die verschillende schepen en schippers die daar weg wilden.
De één had er geen enkele moeite mee en de ander heel wat meer moeite. leuk en leerzaam om te zien. Het schip dat de meeste moeite had, wilde net als wij nog wat blijven, maar overtuigde de havendienst dat ze echt niet terug op dat plekje wilden. Daardoor hebben wij nu de luxe van een hele kade voor ons alleen.
Alleen bleek bij terugkomst onze grote rode stekker die we hadden achtergelaten verdwenen. Na wat navraag bij collega's die al buiten waren, bleek een overijverige medewerker van de coöperatie hem al meegenomen te hebben. Maar goed, hij was er nog en konden hem weer ophalen, kunnen we tenminste ook nog de was doen vandaag.

enkhuizen

Alweer een wissel op donderdag, een groep jonge Duitsers die nog nooit van Oerol gehoord hadden en alleen maar wilden zeilen.
Dat betekende dat we niet hoefden te knokken voor een plekje in de haven van Skylge en eens gewoon het IJsselmeer op konden. Met west 5 tot 6 heerlijk naar Enkhuizen gezeild. Bij de sluis kwamen we veel IJsselmeerschepen tegen die haast je rep je naar Terschelling gingen en daar dan 1 of 2 dagen voor anker gaan om binnen te kunnen varen. Eigenlijk wilden nog een beetje kruisen en spelen, maar ik merk dat ik daar niet zo goed in ben en we liepen zo lekker aan de wind naar Enkhuizen, dat we zonder overstagje prachtig voor de haven uitkwamen. Om half 5 knoopten we vast aan de Gependam. Leuk om daar wat Harlinger collega's tegen te komen en na mij kwamen er nog een paar binnen. Allemaal vluchtelingen van het Wad en Oeroldrukte.

vliehors expres

Eigenlijk wilden we naar Texel, de windvoorspellingen zeiden dat de wind pas om een uur of 2 van oost naar zuid-west zou draaien. Maar je voelt hem al; om 11 uur draaide hij pats-boem naar zuidwest. We zaten nog maar in de Vliestroom en moesten daar al kruisen. Dat betekend dat je de hele 5 tot 6 uur varen naar Texel moet kruisen.
Dat wilde ik de kids niet aan doen, dus zijn we na 6 overstagjes de bank overgestoken naar Vlieland. In ons kielzog volgden nog een paar Texelvaarders.
Maar ja, we waren vroeg weggegaan en waren dus vroeg op Vlie, daarom heb ik de leraren overgehaald een tocht te boeken met de vliehors expres. Om 4 uur kwam het grote gele gevaarte ons voor het schip afhalen, zelfs Boomer mocht mee. Helemaal langs de Noordzeekust gereden tot aan het uiterste westpuntje van Vlieland. Daar lagen op een zandbank wat zeehonden te zonnen en aan de overkant was de mooie rode vuurtoren van Texel te zien. Ook kon ik eindelijk de tekst lezen die de banden van de truck achterlaat in het zand; "volg hier voor even woorden langs de waterlijn, laat hier je grootste zorg genieten zijn".
Mooi hé. Ook nog even bij het reddinghuisje annex strandvonderij gekeken. veel hout en fenders, en zelfs een as urn uit 2004. Een vrijwel nieuwe knalrode fender wilde hij mij helaas niet verkopen, maar ik weet nu wel hoe ik ooit mijn achtertuin wil inrichten, zand, wrakhout schutting, fenders en een vuurplaats, geen plaats voor een grasveldje, hoef ik die ook niet te maaien, heerlijk vakantie sfeertje, daar ga ik voor.

kokkin

Eindelijk weer aan het werk, Boomer en ik weer met z'n tweetjes op de Wilhelmina. De komende dagen zeilen we met een Nederlandse school. Tot mijn verbazing stond er om 9 uur vanmorgen niet alleen de boodschappen op het dek, maar ook een heuse kokkin. Mieke doet dat wel vaker op schepen, maar het komt niet vaak voor dat scholen haar inhuren. De bus was wat laat en we kwamen pas tegen eenen de haven uit.
Het programma voor vandaag en morgen stond al vast en dus togen we naar Terschelling. De windrichting was redelijk gunstig, alleen veel te weinig dus zijn we op de stroom naar de Meep gedreven. Toen was niet alleen de wind helemaal tegen (nou ja, welke wind) maar ook de stroom was tegen. Gelukkig heb ik ook een goede motor aan boord en waren we toch nog tegen vijfen in de haven.
Er was zelfs nog tijd om even met kok, maat en buurman een terrasje te pakken op het groene strand.
En het menu? tagliatelle met zalm en broccoli.

de fleussen

Een paar daagjes vakantie, en heerlijk met z'n tweetjes naar de Fleusssen gevaren. De honden waren helemaal door het dolle heen, heerlijk rennen over een onbewoont eiland en proberen de stokken uit het kampvuur te stelen.
Gismo springt voortdurend het water in, ik heb nog nooit zo'n waterhond meegemaakt, hij steekt zelfs Boomer aan, die ook al 3 keer het water is ingesprongen.
Het is hier zo mooi en rustig, dat we besloten om maar te blijven, beetje lezen, internetten en praten over zeilen, schepen, zwaardophanging en wensen lijstjes over hoe verbeter ik mijn schip en word tie nog mooier en sneller.
Als de wind vanavond nu nog een beetje gaat liggen, dan gaat zelfs de BBQ aan en is het vakantie gevoel helemaal compleet.

B&B staveren

Afgelopen zaterdag zijn we Stavoren binnen gevaren en vonden een plaatsje aan de veerbootsteiger. Alle hutten waren brandschoon en van dekbedden en handdoeken voorzien, het wachten was nu alleen maar op de slapers. 3 Meisjes die met hun ouders op een te kleine boot zaten, zouden in het begin van de avond komen en 9 heren met een vrienden uitje aan het einde van de middag.
Dat betekende dat ik een vrije middag had en ook wel eventjes het dorp in kon om een ijsje op een terras kon eten.
De eigenaar van het terras wist al van mijn B&B onderneming en kwam er gezellig bijzitten. Voor ik mijn ijsje bestellen kon, werden we al gestoord door een Duitse mevrouw die onderdak zocht voor haar, haar man en zoon. Verbaast keken wij elkaar aan en zeiden gelijktijdig "tuurlijk, kom u maar mee" . De Wilhelmina viel in de smaak en ze bleven gelijk. Gelukkig had ik ik nog net genoeg dekbedden, dus dat was ook geen probleem.
Zondagochtend nadat iedereen van een lekker ontbijtje had genoten, en ook Ted op het nippertje uit Den Haag terug was gekomen, gingen we nog 2 uurtjes met onze gasten zeilen. Op de terugweg vroeg ik onze Duitse gasten waar ze nog naar toe gingen en ze antwoorden dat ze dat nog niet wisten. Nou, opperde ik, wij gaan straks naar Makkum, is dat wat voor jullie. Graag, was het antwoord en zo voeren vader en zoon mee naar Makkum en moeder kwam met de auto.
Vanmorgen na het ontbijt en de koffie namen ze hartelijk afscheid en beloofden nog eens terug te komen.
Met z'n tweeën zijn Ted en ik naar Harlingen gevaren, waar we bij de sluis ook nog eventjes naar Roel en Kim konden zwaaien, die met de Dankbaarheid naar binnen voeren.
Conclussie; een heerlijk weekend, mooi weer en fijne gasten.

woudagemaal

Deze week zeilen we eens niet, maar zijn bed & breakfast in Stavoren. We liggen bij het Wouda gemaal, waar een groepje mannen aan het werk is en een paar nachten bij ons aan boord slapen. Overdag kunnen we dus gewoon doorklussen als alles aan het eind van de middag maar weer opgeruimd is. Ontbijt maken hoeft ook al niet, omdat ze een ontbijt en lunchpakket meekrijgen van het plaatselijke restaurant. Maar ja om ze s'morgens zonder koffie de deur uit te laten gaan, dat vind ik ook maar niks. Dus sta ik om half 7 op om koffie te zetten. En dat na een nacht genieten van een denderend onweer en prachtige lichtflitsen. Ik vind dat natuurgeweld zo mooi dat ik het er echt voor over heb om midden in de nacht een tijdje in de donkere roef te zitten en er dan vreselijk van zit te genieten.
Maar ja dan is half 7 toch wel weer erg vroeg.

HT

HT; dat staat voor Harlingen- Terschelling, nu zul je denken, dat doet ze toch wel vaker?
Dat klopt, maar 1 keer per jaar word dat gedaan met sloepen. En wel met 130 stuks dit jaar. En ik mocht mee als volgschip voor 2 sloepen uit Rutten bij Lemmer. De start was al om half 9 en de haven word dan om kwart over acht gesperd, dus was het zaaks om voor die tijd naar buiten te varen. Bij ons ging dat allemaal prachtig op tijd en vlak voor de Polledam hebben we geankerd om te wachten op onze sloepen.
Over de marifoon hoorden we een boze collega die te laat uit de Zuiderhaven wilde vertrekken en er niet uit mocht/kon van de havendienst.
Onze sloep zat lekker vooraan dus al snel kon het anker weer op om de dames aan te moedigen. Het was leuk om het hele HT circus eens van dichtbij mee te maken. Andere jaren lagen we vaak bij de richel voor anker om alles voorbij te zien roeien, om dan door te varen naar Vlieland. Terschelling mogen alleen volgschepen van de HT naar binnen. En wat een binnenkomst, drommen mensen op de kade, een muziekkorps en alle sloepen en schepen die door die ene nauwe ingang van de haven proberen binnen te komen. Een prachtige chaos.
Om 1 uur lagen we al op onze plek en het feestje duurt al vanaf die tijd en zal nog tot zondagmorgen duren. Morgen vind pas de uitslag en het bijbehorende feest plaats.

2 componenten

De Wilhelmina word steeds mooier, de afgelopen dagen zijn we druk bezig geweest met de giek en de roef. Het beslag van de giek was vorige week al kaal gehaald en aangezien er nog een bus 2 componenten primer stond van vorig voorjaar, besloot ik om die klus gelijk goed aan te pakken en dat als onderlaag te gebruiken. Zo'n bus staat vol kleine lettertjes, waar je met enige moeite de juiste mengverhouding uit kunt halen. Helaas stond daar ook ergens tussen dat dit mega goede goedje niet tegen vorst kan, tenminste zolang het in de bus zit, nou dat hebben we geweten, het zag er prachtig uit maar de volgende dag was het nog steeds niet droog. Na overleg met onze verfhandel kregen we een pot agressieve verdunner mee om alles er weer af te halen. Ted is daar een dagje mee bezig geweest, de huishoudhandschoenen die hij aan had moesten elk uur vervangen worden omdat het spul er dwars door heen ging, grappig op dit potje stond helemaal niets geschreven, deze was waarschijnlijk alle waarschuwingen voorbij, alleen een doodshoofd zou voldoende zijn geweest.
Maar goed, de giek staat nu prachtig in de lak en het beslag strak in de nieuwe 2 componenten primer, ook de roef hebben we daarmee gedaan en vandaag kan alles de eerste aflak laag krijgen.
Morgenochtend om 8 uur varen we uit als volgschip van de HT race, vanavond ga ik me nog even inlezen in het wedstrijdregelement en met hoog water sjouwen we ook het bier nog even aan boord. En morgen doe ik verslag van de sloepenrace.

friends

Daar ben ik weer, we hebben afgelopen weekend heerlijk gezeild met Maaike en friends. Alles was prima georganiseerd en ondanks de voorspellingen hebben we zelfs prachtig weer gehad. Zaterdagochtend met een heerlijk windje en zonnetje naar Terschelling, af en toe een gijpje en in de Meep haalden we zelfs de 9,5 knoop, we gingen zo lekker dat we een aantal snelle collega's bij konden blijven, een topdag dus. Ook heerlijk om veel bekende gezichten te zien aan boord, meer dan de helft van de opvarenden kende ik al van andere gelegenheden, dat is heerlijk om een weekend mee op te trekken.
Ook het eten was super goed en enthousiast geregeld, niet alleen dankzij het door Maaike's gemaakte draaiboek maar ook door de 2 superkoks die mee waren.
Zondag begonnen we helaas met regen, maar tegen dat wij om half 1 weg gingen, was het al weer droog. De hele haven was al leeg en we hadden het Wad voor ons zelf, maar ja als je op de heenweg moet gijpen, zit het er dik in dat je op de terugweg moet kruisen. Dat hebben we dan ook met veel plezier gedaan, al was onze zwaarddraaier Richard er aardig stil van op het laatst.
Na een late lunch en hartverwarmend afscheid, viel ik helemaal gevloerd op de bank en hebben we zelfs het avondeten maar laten schieten.

dagtocht

Afgelopen zondag stond er een dagtocht op het programma, en wel van de familie van maatje Ted. Omdat wij zaterdag toch geen gasten hadden kon bijna de hele familie de avond er voor al komen, iets wat erg gezellig was.
Zondag om 11 uur met hoog water zijn we vertrokken, de hele week stond er een flinke bries, maar zondag was de wind op! Gelukkig konden we met de stroom naar het Griend drijven en daar ankeren en lunchen. Na een uurtje zien we tot onze verbazing dat er schepen op zeil tegen de stroom in varen en nog vooruitkomen ook. Nou ja zeg; toch nog wat wind dus. Het ging zo lekker op de terugweg, dat we een uur te vroeg voor de haven waren, dus zijn we overstag gegaan en hebben de pollendam nog maar een keertje uitgezeild. Na een heerlijk stampot buffet met 4 soorten stampot ging iedereen voldaan naar huis. Alleen Ted bleef achter, welliswaar doodmoe van een lange dag met de familie, maar ook erg tevreden over de een geslaagde familiedag.
Deze week staat weer in het kader van schilderen en administratie en gisteren heb ik een rondje Friesland gereden met de auto.
Samen met Kim naar Stavoren om een paar blokjes (katrollen) op te halen van de Dankbaarheid. Kim gaat over 2 weken maten op de Dankbaarheid, maar had het schip nog nooit gezien, nu wel dus. De blokjes hebben we afgeleverd in Terherne waar Roel met een stichting aan het rondvaren is. En als laatste met z'n allen naar Grou om te eten in het theehuis, waar zelfs Maaike nog even langskwam om thee te drinken en chocolade met ijsbonbons te eten.

T shirts

Woensdagmorgen, om 8 uur hoorde ik een luide bons en zware voetstappen, Boomer sloeg gelijk aan, iets wat niet nodig was omdat ik toch al rechtop in mijn bed zat.

Met een blik uit het raam zag ik nog net de rug van Onno, die gehaast in zijn auto stapte en naar later bleek haastig naar zijn gasten in Enkhuizen vertrok. Want Onno is behalve collega ook t-hirt drukker, 1 x per jaar werkt hij met een demontabele drukkerij een hele serie bestellingen af.

Ook dit jaar heb ik weer besteld! Maar nu met een nieuw logo, deze keer zelf ontworpen. Afgelopen winter kreeg ik 2 sweatshirts van een vriendin, die nog uit de oertijd van de Mercurius kwamen, het logo was ontworpen door de eerste chartereigenaar van het oude schip van Rob en mij. een simpel maar mooi logo met mooie herinneringen aan een mooie tijd. Ik wist gelijk dat dit het moest worden voor de Wilhelmina en na wat aanpassingen was ik heel tevreden over het ontwerp.

En u heb ik dus een hele grote doos vol met donkerblauwe t-shirts en lichtbruine hempjes met het mooie witte logo erop. De meiden van kantoor vonden ze ook heel mooi en wilden gelijk zo'n hempje, Kim en Ted zijn ook al voorzien en ik heb al 3 dagen niet meer in mijn kledingkast gekeken omdat ik nu 3 lagen eigen druksel aan heb.

zandbank

Vandaag zit ik op de grootste zandbank van nederland "de Hondsrug", Dat de website zandbank.nl heet is niet alleen wegens de zandbanken op het Wad. Het is ook een knipoog naar mijn geboorteplek. Als kind zwierf ik door de bossen en had geen idee dat daar masthout groeide. Was alleen maar op zoek naar de witte wieven die leken me zo spannend. Nooit gedacht dat ik zonder de Drentse bossen kon, ze voelden geborgen en het was thuis.
En toch de zee trok, eerst de branding van Zandvoort, maar toen ontdekte ik mijn grote liefde Het wad, met zijn altijd wisselende uiterlijk en karakter, zijn waanzinnige vergezichten, en net onder de oppervlakte zo vreselijk veel onbekend leven, er is geen plek ter wereld waar ik me zo klein en groot tegelijk voel, zo één met de kosmos.
Pas later kwam ik er achter dat ik niet het eerste familielid was die zijn hart aan het varen verloren was.
Grootvader van moederskant, was schipper in de veenkoloniën en overgrootvader van vaderskant ging naar zee als schipper en is daar in 1732 gebleven, zoals dat zo mooi heet.
Mijn moeder viel als meisje voor een leuke schipper die altijd voor haar huis langsvoer, maar dat is helaas niets geworden.
In deze generatie ben ik de enige, maar doe mijn best de volgende generatie voor te bereiden op varen over de zandbanken. En de vorige generatie? die zit gewoon op de grootste zandbank van Nederland.

singels

De hectiek van het wissellen was nu eens niet op vrijdag, maar al op donderdag.
De paters wilden zo laat mogelijk van boord op donderdag, en van de nieuwe groep wilden de koks zo vroeg mogelijk aan boord komen. Gelukkig voor mij was`Kim niet alleen schoonmaakster maar ook kok, dus had ze het redelijk zelf in de hand.
Zjoske kwam haar helpen die weekend, want we hadden een singelsreis en dan zijn er altijd koks aan boord. Samen met de Poolster en de Frans Horjus, zijn we naar Vlieland gezeild, altans een poging toe gedaan. Er was weinig tot geen wind, en de stroom was tegen, tot 2 keer toe dreven we achteruit in plaats van vooruit. Toen er ook nog dichte mistbanken kwamen aanrollen hebben we de boel maar gestreken en zijn nog net over de zandbanken naar Vlie gekomen.
De singels zijn altijd aardige mensen, en al waren ze dat niet, dan nog zetten ze hun beste beentje voor. Het duurt altijd even voordat ze wat los komen, wat dat betreft is het net als ieder andere individuelen reis. Maar aan het eind van de reis, gaan ze altijd als een hechte club van boord, en soms onstaan er wat stelletjes, maar wel of niet, het weekend is altijd leuk en gezellig. Soms gaan er zelfs stellen mee die elkaar al langer via deze weg kennen, gewoon omdat het leuk is.
Terschelling was vandaag beter te bezeilen, ietsjes meer wind en de stroom mee.

stilte

Gisteren zijn we heerlijk op het Wad gebleven, aan het einde van de middag drooggevallen op een mooie zandbank. Een aantal jongelui dook nog even het water in, dat volgens mij niet warmer was dan een graad of 13, Brrr. Aan het einde van de avond kwamen we weer prachtig los, de stroming en de wind duwden ons zo weer de geul in. Dat was erg handig, omdat we het anker er nog niet in gegooid hadden, die hoefde dus ook niet omhoog. Een paar honderd meter verder was het water wat dieper en dus beter geschikt om te ankeren. Vanmorgen konden we dus vertrekken wanneer we dat wilden.
Maar het was zo vreselijk mooi op het wad vanmorgen, geen wind en een mooi zonnetje. De jongelui sliepen uit en de paters en ik hadden een paar mooie uurtjes in stilte, met zelfs een verdwaalde zeehond.
Pas tegen 11 uur was de groep zover dat we anker op gingen richting sluis en IJsselmeer.
In 4 uur tijd dobberden we naar Workum, waar ook eerst even gezwommen moest worden.
En nu liggen we in het pittoreske haventje van Workum. De groep is de hele avond bezig geweest met de bonte avond, het was een ruilspel, met 1 tomaat per groep gingen ze het dorp in om de tomaat om te ruilen voor iets anders, en dat ook weer ruilen voor iets anders. Het was ongelofelijk waar ze mee thuiskwamen een platenspeler, kerst verlichting, bloempotten, hertengewei, kaarsen , wijn en zelfs een horloge in de originele verpakking en nog veel meer.
De presentatie van dit alles hield ons nog tot laat bezig en werd met veel enthousiasme gebracht.

paters

Na een heerlijk weekend uitwaaien op de grote rivieren, weer aan het werk. Om het weekend zo lang mogelijk te rekken, was ik pas op maandag om 8 uur aan boord gekomen.
Maar ja, dan heb je wel gelijk alle hectiek van een nieuwe vaardag en nieuwe groep als je aankomt.
Eerst maar eens het schip naar de Willemskade verhaald, dat is tenminste een plek met goede trappen voor de gasten om aan boord te komen.
Om 9 uur kwam een collega het veiligheidplan doornemen, zodat dat aan het eind van de week ook weer opgehangen kan worden bij de gasten.
En om half 10 stonden de paters aan boord. Deze week zijn het er 3 in mooie pijen en op sandalen. Dat zie je hier in het noorden bijna niet, ik in ieder geval nog nooit. De vorige keer en nu weer geeft dat veel bekijks van collega's en dergelijke. Maar het belangrijkste is dat het vreselijk aardige mensen zijn, en ook de jongelui die ze meenemen zijn altijd erg aardig.
Tegen 12 uur zijn we naar Terschelling vertrokken, de wind was op het nippertje gedraait naar het zuiden, dus konden we alles bezeilen. Een mooie tocht met een paar pittige windbuien en zelfs een bak hagel ertussendoor (april doet wat hij wil). Een aantal jachten in de buurt hadden het maar moeilijk met de aanhalende wind, en dan ben ik weer erg blij met de Wilhelmina, een zwaar schip dat heel stabiel ligt, en waar ik me nooit zorgen om hoef te maken. Integendeel, met wat meer wind begint het schip eindelijk lekker te lopen.

verf

Het schilderen schiet al lekker op. Ted heeft de ankerlier en het bijbehorende dek helemaal onderhanden genomen. De rest van het dek en de luikenkap is ook bijna klaar. Helemaal in 1 keer gaat dat niet, want dan kun je nergens meer lopen. Vandaag dus de luikenkap gedaan, zodat je in de gangboorden nog kunt lopen en morgen doen we het andersom.
Morgen is het voor de meeste collega's een wisseldag, daarom varen we eerst naar de Willemssteiger, daar kan de verf rustig het hele weekend uitharden. Het weekend hoeven alleen de zwarte randen nog geverft worden en dan ziet alles er weer tip top uit.
Het enige probleem is nu dat we geen normale verf gebruiken en ik er nog niet achter ben hoe je dat van je handen moet krijgen. Ik heb al meerdere nogal agressieve middeltjes gebruikt, maar het zit er nog steeds op. Zelfs afwassen helpt niet, bij gewone verf helpt dat meestal wel.
Dit weekend ga ik in mijn nette kleren naar Dordrecht, om een weekend gezellig weg te zijn, alleen die handen van mij.

SRF

Vanaf gisterochtend liggen we al bij SRF. Vorige maand hadden we een klein kluslijstje gekregen voor de veiligheidskeuring. Nu is er noodverlichting aangebracht bij het hoofdluik, en ook nog wat noodstops in de machinekamer. De hele dag loopt er een elektricien rond om kabeltjes te trekken en ingenieuze doosje te monteren.
Ondertussen zijn wij bezig met schilderen en nog wat meer bikken. Ik leer langzamerhand een redelijk behapbare schilderlijst te maken. Had vroeger de neiging er te veel op te zetten en dat krijg je natuurlijk nooit af. Dat gaf aan het einde van de week altijd een onbevredigend gevoel.
Nu gelukkig niet meer, de lijst is heel wat realistischer geworden en hij komt meestal wel af.
Hoofddoel deze week is het dek in de verf zetten. Vandaag heb ik de bakboord reling en bolders in de verf gezet, dat is vaak een knoei klusje en dat moet je dus niet doen als het dek net nieuw in de verf zit.
Morgenochtend om half 8 word alles afgerond en kunnen we terug naar de haven, overdag is het hier wel leuk, maar s'avonds word het grote hek afgesloten en is het hier een beetje eenzaam en stil.

kampvuur

Het was de afgelopen dagen nog steeds mooi weer en ook vanmorgen scheen het zonnetje door de roefraampjes naar binnen. Alleen de temperatuur is nog niet erg hoog, fris windje dus.
Van Texel zijn we de afgelopen week goed weggekomen. Voor de haven stonden windkracht 6/7 tegen de stroom in te blazen, dat geeft extra hoge golven. Daarom besloten we met z'n allen te wachten tot 1 uur smiddags, de stroom is dan gedraaid en de golven wat minder hoog.
Ik heb geen idee hoe hoog ze waren voor 1 uur, maar na die tijd waren het nog steeds flinke jongens, met maar 2 knopen gingen we er tegen in. Zeilen gaat dan veel beter, maar om mensen naar voren te sturen om te hijsen vond ik ook niet fijn. We hebben daarmee gewacht tot we bijna op de Bollen waren, boven deze zandplaat werd het beter, en alleen op het grootzeil zijn we naar de sluis gezeild. Op het IJsselmeer kwam ook de fok erbij en hadden we een prachtige tocht naar Stavoren.
Zaterdag zijn we met z'n allen naar Cornwederzand gezeild met een heerlijke 5 Bft en met een paar slagen aangekomen. Gisteravond hadden we een fijn kampvuur van pallets die meegenomen waren door de collega's, gezellig met z'n allen bij het vuur, af en toe omdraaien om de andere kant van mijn lijf te verwarmen, want koud was het buiten brrr.

texel

Het was een prachtige zeildag, met een windkrachtje 5 uit de noord-oost zijn we van Vlieland naar Texel gezeild. Van halve wind, naar aan de wind en toen ook nog eens plat voor het lapje, regelmatig werk aan de zeilen, zonder overstag te gaan, heerlijk. Hier in het noorden heeft de hele dag de zon geschenen en ik zie alleen maar vergenoegde gezichten om me heen. Niet alleen de gasten hebben genoten, maar ook de collega schippers hadden het naar de zin.
Ook het afmeren in de haven was leuk, de wind was precies goed en ik kon zo in een gaatje tussen twee schepen wippen. Het leukste vind ik dat er mensen op de wal staan toe te kijken en vol bewondering reageren, dat dat nou echt inparkeren is.
Door het mooie weer is het gezellig druk in de haven en ook de wandeling over de dijk met Boomer was leuk, Het water klotst daar altijd zo leuk op de stenen, als ik mijn ogen dan dicht doe en alleen luister naar dat geluid en ook nog eens de zon op mijn gezicht voel, is het alsof ik op het strand van Griekenland zit.

terschelling

Een heerlijke dag, de temperatuur loopt weer wat op en een jas was vandaag niet nodig. Alleen laat de wind het op zo'n dag afweten dus hebben we het grootste gedeelte van de dag met de stroom meegedreven. Alle zeilen omhoog en proberen nog wat wind te vangen. Dat lukte redelijk tot we de Meep indreven en daar de stroom tegen kregen.
Aangezien onze gasten vanmorgen al om 6 uur waren vertrokken ( waarschijnlijk om 5 uur opgestaan ) besloten we dat het genoeg was voor vandaag. Om 18 uur lagen we in de haven en konden Boomer en ik eindelijk na een half jaar het strand van Terschelling weer op. Zelfs nog even in een duinpannetje gezeten en ook nog even koffie bij de Walvis gedronken.
De collega's waar ik deze week mee op mag varen hadden een langere adem wat zeilen betreft en druppelden nu ook binnen. Dadelijk nog even buurten, dat is altijd fijn zo aan het begin van het seizoen. en een beetje afleiding kan ik wel gebruiken, vooral ook omdat Roel vandaag voor 4 weken vertrokken is naar de Rijn en het erg stil is zonder hem en Gismo.